Мікола Маляўка

	Мікола Маляўка
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Мікалай Аляксандравіч Маляўка
Нарадзіўся	13 сьнежня 1941 (82 гады); Мікалаеўшчына, Стаўпецкі раён Менскай вобласьці
Памёр	4 красавіка 2024 (82 гады); Менск, Беларусь;
Пахаваны	Мікалаеўшчына;
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, перакладчык
Мова	беларуская
Дэбют	1957, «Чырвоная змена»
Прэміі	Залаты купідон
Узнагароды	Выдатнік друку Беларусі[d] Выдатнік народнай асьветы БССР[d] літаратурная прэмія імя Аркадзя Куляшова прэмія Фэдэрацыі прафсаюзаў беларускай[d] Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва[d] Залаты Купідон (2011) Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь[d]
	Творы на сайце Knihi.com

Міко́ла Маля́ўка (Мікалай Аляксандравіч Маляўка; 13 сьнежня 1941, вёска Мікалаеўшчына, Стаўпецкі раён Менскай вобласьці — 4 красавіка 2024) — беларускі паэт, перакладчык.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасьля сканчэньня Мікалаеўшчынскай сярэдняй школы (1958) два гады працаваў на лесанарыхтоўках у Карэліі. У 1965 скончыў філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя Леніна. Настаўнічаў у Воранаўскім і Крупскім раёнах, служыў у Савецкай Арміі, працаваў у рэдакцыі нясьвіскай раённай газэты «Чырвоны сцяг», старэйшым рэдактарам на Беларускім радыё. З 1969 — старэйшы рэдактар рэспубліканскага мэтадычнага кабінэту Міністэрства культуры БССР, з 1976 — старэйшы рэдактар галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграмаў Беларускага тэлебачаньня. З 1980 — супрацоўнік часопісу «Вясёлка».

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Друкавацца пачаў у 1957 року (газэта «Чырвоная змена»). Пісаў для дарослых і дзяцей.

Выйшлі зборнікі паэзіі «Едуць маразы» (1966), «Жалеза» (1970), «Лотаць» (1973), «Круг» (1977), «Эстакада» (вершы і паэма, 1982), «Дар» (вершы і паэма, 1985), «Аднавякоўцы» (вершы, баляды, байкі, 1988), «Зімні дождж» (1991), «Ручнічок на крыжы» (1995), «Покуць» (2001), «Сядзіба, або Хата з матчынай душой» (2002), «Старая зямля» (2005), «Ой, бярозы і сосны…» (2006), «Дзічка ў полі» (2007), «Крыштальная галінка сьнегападу» (2011), «Беражыце шыпшыну» (2013), «Нябесны фатограф» (2016). Для дзяцей выдаў кніжкі вершаў і казак «Дзед і ўнучка» (1983), «Салодкі лядзяш» (1986), «Як дом будавалі» (1987), «Дзе жывуць казкі» (1994), «Запрашаем на калядкі» (1998), «Папялушка» (2000), «Пачынайце дзень з усмешкі» (2013), «З вудай на вясёлцы» (2013), кнігу прозы «Коласаў абярэг: дзецям пра Якуба Коласа» (2011)^[1].

Прэміі і ўзнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратурная прэмія імя Аркадзя Куляшова (1992)
прэмія Фэдэрацыі прафсаюзаў Беларусі (1997)
спэцыяльная прэмія прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь у намінацыі «Мастацкая літаратура» (2002)
Залаты купідон (2011)^[2]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Бязьлепкіна, Аксана (6 лютага 2012) Беззаганны Колас Літаратура. ARCHE Пачатак. Праверана 8 студзеня 2017 г.
^ Ф. Фядотаў. (7 верасьня 2012) Лаўрэат «Залатога Купідона» — Мікола Маляўка. «Прамень». Праверана 8 студзеня 2017 г.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мікола Маляўка // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: БелЭн, 1992—1995.

[1] Бязьлепкіна, Аксана (6 лютага 2012) Беззаганны Колас Літаратура. ARCHE Пачатак. Праверана 8 студзеня 2017 г.

[2] Ф. Фядотаў. (7 верасьня 2012) Лаўрэат «Залатога Купідона» — Мікола Маляўка. «Прамень». Праверана 8 студзеня 2017 г.

[1]

[2]