Людвікішкі

	Людвікішкі; лац. Ludvikiški
	лет. Liudvikiškiai
Краіна:	Летува
Павет:	Ковенскі
Раён:	Янаўскі
Насельніцтва:	5 чал. (2001);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	55°0′50″ пн. ш. 24°30′22″ у. д. / 55.01389° пн. ш. 24.50611° у. д.Каардынаты: 55°0′50″ пн. ш. 24°30′22″ у. д. / 55.01389° пн. ш. 24.50611° у. д.
	Людвікішкі на мапе Летувы Людвікішкі

Людвікішкі (лет. Liudvikiškiai) — вёска ў Летуве, на правым беразе ракі Вяльлі. Уваходзяць у склад Упніцкага староства Янаўскага раёну Ковенскага павету.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Хлёдвіг

Хлёдвіг, Лодвіг або Людвік (Chlodwig, Lodvigus, Ludvicus) — імя германскага паходжаньня^[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XIX ст. шляхецкі засьценак Людвікішкі ўваходзіў у склад Віленскага павету Віленскай губэрні.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1866 год — 26 чалавек^[5]
1905 год — 32 чалавекі^[6]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 856—857.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. V. — Warszawa, 1884. S. 473.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 40.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 856—857.

[2] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[3] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[5] Słownik geograficzny... T. V. — Warszawa, 1884. S. 473.

[6] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 40.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]