Крушавац
| Крушавац | |||||
| сэрб. Крушевац | |||||
| |||||
| |||||
| Дата заснаваньня: | 1371 | ||||
| Краіна: | Сэрбія | ||||
| Плошча: | 854 км² | ||||
| Вышыня: | 137 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва | |||||
| колькасьць: | 58 745 чал. (2011) | ||||
| шчыльнасьць: | 68,79 чал./км² (2011) | ||||
| этнічны склад: | сэрбы — 95,2% | ||||
| Часавы пас: | UTC+1 | ||||
| летні час: | UTC+2 | ||||
| Тэлефонны код: | +381 37 | ||||
| Паштовы індэкс: | 37000 | ||||
| Нумарны знак: | KŠ | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 43°35′0″ пн. ш. 21°19′36″ у. д. / 43.58333° пн. ш. 21.32667° у. д.Каардынаты: 43°35′0″ пн. ш. 21°19′36″ у. д. / 43.58333° пн. ш. 21.32667° у. д. | ||||
Крушавац на мапе Сэрбіі   Крушавац | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
| www.krusevac.rs | |||||
Кру́шавац (па-сэрбску: Крушевац) — места ў Сэрбіі. Адміністрацыйны цэнтар Расынскай акругі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крушавац быў заснаваны ў 1371 годзе як умацаваны горад ва ўладаньні княза Лазара Хрэбелянавіча. Царква Лазарыца была пабудаваная Лазарам паміж 1375 і 1378 гадамі ў мараўскім стылі[1]. Горад згадваецца ў адным з эдыктаў Лазара ў 1387 годзе як ягоная рэзыдэнцыя, калі ён пацьвердзіў правы вэнэцыянскіх купцоў на сэрбскай зямлі. Рыхтуючыся да Косаўскай бітвы 1389 году супраць Асманскай імпэрыі, у горадзе быў збор сэрбскага войска. На месцы палаца Лазара засталіся фрагмэнты вежы ягонай жонкі княгіні Міліцы, вестку аб паразе якой, паводле легенды, прынесьлі вароны з поля бітвы. Пасьля бітвы горад быў пасадам княгіні Міліцы. Тое нямногае, што засталося ад гораду Лазара ўважаецца крэпасьць Крушавац, якая ў 1979 годзе была аб’яўлена помнікам культуры выключнай значнасьці[2]. Асманскае панаваньня ў горадзе доўжылася паміж 1427 і 1833 гадамі, але намінальна да 1867 году, калі Крушавац быў сядзібай асобнага санджаку. Панаваньне туркаў было перапыненае за часам аўстрыйскай акупацыі паміж 1688—1690 і 1717—1739 гадамі.
Вялікі манумэнт, прысьвечаны сэрбам, якія загінулі ў бітве за Косава, быў вылеплены Джорджэ Яванавічам і адкрыты каралём Сэрбіі Пэтрам I Караджарджавічам у 1904 годзе. Падрабязкам помніка, сярод іншага, ёсьць статуя вядомага сьляпога сэрбскага паэта Філіпа Вішніча. У пачатку нямецкай акупацыі Югаславіі часткі Югаслаўскай арміі ў пад камандаваньнем Драгуціна Кесеравіча і пры падтрымцы аднаго атрада камуністаў атакавалі нямецкі гарнізон у верасьні 1941 году, але ня здолелі вызваліць горад за час чатырохдзённага бою. За часам Другой сусьветнай вайны на гары Багдала рабіліся масавыя расстрэлы патрыётаў і антыфашыстаў. Самае буйное пакараньне датуецца летам 1943 году. Цяпер на месцы расстрэлаў стаіць помнік Слабадзішта. Крушавац быў вызвалены 14 кастрычніка, калі чэтнікі і немцы разам пакінулі горад. За часам існаваньня Сацыялістычнай Фэдэратыўнай Рэспублікі Югаславіі горад актыўна разбудоўваўся. Тут была пабудаваная вялікая колькасьць заводаў, а сам горад стаў адным з прамысловых цэнтраў Сэрбіі і Югаславі агуламі. На машыннабудаўнічым заводзе імя 14 кастрычніка працавала каля 7 тысяч рабочых.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Jovanovic, Filip; Banovic, Djordje (2012). «Istorija». Lazarica.
- ^ «Црква Св. Стефана Лазарица». Споменици културе у Србији.