Віртуальная дзяржава

Віртуальныя дзяржавы (мікрадзяржава, кібэрдзяржава, фэнтэзійныя дзяржавы, мікранацыі) — агульнае найменьне віртуальных праектаў па стварэньні новых гіпатэтычных дзяржаваў, у пераважнай большасьці выпадкаў існых толькі ва ўяўленьні іх стваральнікаў, на паперы або ў Інтэрнэце. Гэтыя тэрміны зьяўляюцца нэалягізмамі, якія зьявіліся ў 1990-х гадах для апісаньня маленькіх непрызнаных самаабвешчаных псэўдадзяржаўных утварэньняў; з тых часоў такіх «краін» утварылася некалькі тысяч. Гэты жа тэрмін стаў выкарыстоўвацца для пазначэньня больш раньніх віртуальных супольнасьцяў, некаторыя зь якіх існавалі яшчэ ў пачатку 19 стагодзьдзя.

Віртуальныя дзяржавы нагадваюць сапраўдныя незалежныя нацыі або дзяржавы, але не прызнаюцца такімі. Аднак, некаторыя мікранацыі спрабуюць распаўсюдзіць свой уплыў і на рэальны мір, напрыклад, шляхам выпуску манэт, сьцягоў, паштовых марак, пашпартоў, мэдаляў і іншай атрыбутыкі, закліканай падкрэсьліць сувэрэнітэт і легітымнасьць віртуальнай дзяржавы, удзелам у некаторых міжнародных форумах, выпускам кніг, перыёдыкі, відэафільмаў, правядзеньні спартовых мерапрыемстваў і да т. п.

Урад

Дзяржава — гэта палітычная форма арганізацыі жыцьця грамадзтва, якая складаецца як вынік узнікненьня і дзейнасьці публічнай улады. Гэта шырока вядомая палітычная трактоўка паняцьця «дзяржава». Віртуальныя дзяржавы, безумоўна, імкнуцца быць ва ўсім падобнымі на сваіх вялікіх братоў. Формы палітычнага ляда ў віртуальных дзяржавах разнастайныя, гэта рэспублікі, манархіі і нават джамахірыі. У кожнай больш або меней разьвітой віртуальнай дзяржаве ёсьць кіраўнік, які цьвёрдай рукой кіруе краінай (нярэдка кіраўніком дзяржавы зьяўляецца заснавальнік гэтай дзяржавы), якая небудзь форма парлямэнта і, зразумела суд. Структура кіраваньня можа быць вельмі разнастайнай, бо мяжы фантазіі ў стваральніка віртуальнай дзяржаве няма. У большасьці сваім віртуальныя дзяржавы – манархіі, абсалютныя або канстытуцыйныя, яны кіруюцца адным чалавекам, часта ідэолягам стварэньня дадзенага праекту. Але, як і ўсюды, у сьвеце віртуальных дзяржаў ёсьць свае выключэньні.

Структура заканадаўчых нормаў у віртуальных дзяржавах звычайна падобная. Асноўным, так сказаць стартавым дакумэнтам зьяўляецца Дэклярацыя незалежнасьці. Яе падпісаньне зьяўляецца свайго роду пачаткам гісторыі новай краіны. Затым звычайна ідзе канстытуцыя, вызначальная асновы палітычнага ладу. Зразумела, у віртуальных, як і ў рэальных дзяржавах дзейнічае мноства кодэксаў, крымінальны, грамадзянскі, а гэтак жа вялікая шматстатнасьць законаў.

Тэрыторыя

Шматлікія дзяржавы ня маюць тэрыторыі або яна настолькі малая, што цяжка сабе прадставіць наогул як такі жмуток зямлі можа быць прызнаны дзяржавай. Сустракаюцца гэтак жа дзяржавы зь віртуальнай тэрыторыяй. Калі дзяржава выкарыстае ў якасьці «юрыдычнага адрасу» Антарктыду, то гэты варыянт не зусім законны з пункту гледжаньня міжнароднага права — ёсьць Дамова аб Антарктыцы, які прызнаюць практычна ўсе дзяржавы, хоць тамака і ёсьць некаторая блытаніна. Другі варыянт, выкарыстоўвальны віртуальнымі дзяржавамі — гэта віртуальная тэрыторыя. Што гэта такое? Гэта ўсяго толькі месца на цьвёрдай кружэлцы віртуальнага сэрвэра адной зь непрызнаных дзяржаў або на звычайным сэрвэры, які фізычна разьмешчаны на тэрыторыі прызнанай дзяржавы. У другім варыянце робіцца асноўны ўпор на віртуальнасьць тэрыторыі. Гэта значыць для атрыманьня міжнароднага прызнаньня віртуальная дзяржава павінна тэарэтычна абгрунтаваць і ідэалягічна замацаваць разуменьне таго, што не прэтэндуе на частку, чыёй альбо тэрыторыі (той дзяржавы, дзе фізычна разьмешчаны сэрвэр). Але існуе яшчэ і трэці варыянт - любая геаграфічная кропка, зьмешчаная ў нэйтральных водах або касьмічнай прасторы. Космас і акіян нічые, але і непадзельныя. Прэтэнзіі на геаграфічную кропку не супярэчаць, якім альбо міжнародным дамовам, бо гэта ўсяго толькі кропка (фармальны адрас), а не тэрыторыя. Аднак, пасьля, стаўшы суб'ектам міжнароднага права і сыстэмы міжнародных адносін віртуальная дзяржава мае права прэтэндаваць на суцэль рэальную тэрыторыю. Напрыклад, абвясьціць аб стварэньні пасольстваў або дыпляматычных прадстаўніцтваў па ўсім сьвеце. Тэрыторыя пасольства, у якой небудзь прызнанай дзяржаве, безумоўна, зьяўляецца суверэннай тэрыторыяй віртуальнага.

Эканоміка

Пераважны лік такіх наватвораў займаюцца выпускам паштовых марак, грашовых знакаў, калекцыйных манэт і іншых сувэніраў. Таксама прыбытак віртуальным дзяржавам прыносіць рэкляма на іх віртуальных рэсурсах. Але шматлікія з такіх краін пайшлі далей: яны разьмяшчаюць у сябе віртуальныя сэрвэры і прадаюць хостынг, займаюцца скупкай і перапродажам акцый буйных сусьветных кампаніяў, а таксама зьяўляюцца ўладальнікамі прадпрыемстваў у розных краінах сьвету.

Прыклады

Вонкавыя спасылкі

Віртуальная дзяржава — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў