Вэнэцыянская камісія
Вэнэцыянская камісія, афіцыйна Эўрапе́йская камі́сія дзе́ля дэмакра́тыі праз пра́ва — дарадчы орган Рады Эўропы, які складаюць незалежныя экспэрты ў галіне канстытуцыйнага права. Камісія створаная ў 1990 року пасьля падзеньня Бэрлінскага муру, паколькі неабходная было канстутыцыйная дапамога ў Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропе. Назва камісіі паходзіць ад месца ейнага збору ў Вэнэцыі (Італія), дзе паседжаньні адбываюцца чатыры разы ў год.
Дзяржавы-ўдзельніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Чалец
Асацыяваны чалец
Назіральнік
Спэцыяльны статус супрацоўніцтва
У 1990 року камісію склалі 18 дзяржаваў, паступова да яе далучыліся ўсе дзяржавы-ўдзельніцы Рады Эўропы, а з 2002 поўнымі чальцамі камісіі могуць быць і іншыя дзяржавы.
Паводле стану на 2017 року чальцамі Вэнэцыянскай камісіі ёсьць 61 дзяржава. Беларусь уваходзіць у камісію на правох асацыяванага сябра, 5 дзяржаваў-назіральніцаў; Палестынская нацыянальная аўтаномія і Паўднёва-Афрыканская рэспубліка маюць адмысловы статус[1]. Эўрапейскі Зьвяз, АБСЭ/БДІПЧ і Міжнародная асацыяцыя канстутыцыйных правоў прымаюць удзел у пленарных паседжаньнях Камісіі.
Задачы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўная задача Вэнэцыянскай камісіі — судзеяньне і кансультацыі асобных дзяржаваў у канстытуцыйных пытаньнях дзеля паляпшэньня дзеяньня дэмакратычных інстытуцыяў і абароны правоў чалавека. Ужо ў 1991 року камісія ўдзельнічала ў стварэньні першай дэмакратычнай Канстытуцыі Румыніі з 1947 року. Таксама Вэнэцыянская камісія адыграла значную ролю ў стварэньні канстытуцыйных законаў Босьніі і Герцагавіны, Македоніі, Сэрбіі, Чарнагорыі і Косава. Брала ўдзел у вырашэньні спрэчак па статусе Абхазіі і Паўднёвай Асэтыі ў Грузіі ды Прыднястроўя ў Малдове.
Праца камісіі ў галіне выбараў, рэфэрэндумаў і палітычных партыяў кіруецца Радай за дэмакратычныя выбары (РДВ), якая складаецца з прадстаўнікоў Вэнэцыянскай камісіі, Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы (ПАРЭ) ды Кангрэсам Рады Эўропы.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Members of the Venice Commission (анг.) Venice commission. Council of Europe. Праверана 7 верасьня 2017 г.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Lauri Bode-Kirchhoff Why the Road from Luxembourg to Strasbourg leads through Venice: the Venice Commission as a link between the EU and the ECtHR / Kanstantsin Dzehtsiarou et al. (eds.) // Human Rights Law in Europe. The Influence, Overlaps and Contradictions of the EU and the ECHR. — Routledge: 2014. — С. 55-72. — ISSN 978-0-415-82599-3.
- Wolfgang Hoffmann-Riem: The Venice Commission of the European Council — Standards and Impact, 25 European Journal of International Law 2014
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Афіцыйная бачына (анг.)
- База дакумэнтаў (анг.)