Бутрынці
39°44′ пн. ш. 20°01′ у. д. / 39.733° пн. ш. 20.017° у. д.
| Бутрынці | |
|---|---|
| Butrint* | |
| Сусьветная спадчына ЮНЭСКО | |
 | |
| Краіна | Альбанія |
| Тып | культурны |
| Крытэры | iii |
| Спасылка | 570 |
| Рэгіён** | Эўропа |
| Гісторыя ўключэньня | |
| Уключэньне | 1992 (16-я сэсія) |
| * Назва ў афіцыйным сьпісе па-ангельску ** Рэгіён паводле клясыфікацыі ЮНЭСКО | |
Бутрынці (лац. Buthrotum, па-альбанску: Butrint ці па-альбанску: Butrinti) — археалягічны музэй-запаведнік на поўдні Альбаніі непадалёк ад Саранды, каля граніцы з Грэцыяй. Зьяўляецца аб’ектам са сьпісу Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКА.
Старажытны горад Бутрынці быў заснаваны як грэцкая калёнія каля 8 ст. да н.э.; з тых часоў там застаўся тэатар і агара. Далей Бутрынці ўвайшоў у склад Рымскай імпэрыі — рымляне пабудавалі аквэдук, лазьні, форум. У 6 ст. н.э. горад далучыўся да хрысьціянства, пазьней быў разбураны готамі.
Калі Бутрынці стаў часткай Бізантыйскай імпэрыі, былі пабудаваны яго базыліка і баптыстэрый. У XIV—XV стагодзьдзях горад трапіў пад уладу Вэнэцыі, і італьянскія купцы пабудавалі там крэпасьць з вежай. Пазьней гэтыя землі былі заваяваныя туркамі; горад паступова згубіў сваё значэньне і апынуўся ў заняпадзе.
Раскопкі на яго месцы былі пачаты ў 1928—1936 гадах італьянскім вучоным Луіджы Ўгаліні і працягнуты пасьля Другой сусьветнай вайны. У гэты час былі адкрыты Ільвіныя вароты, сьвяцілішча Асклепія, амфітэатар, упрыгожаны статуямі, фундамэнты жылых і грамадзкіх будынкаў.
Тыповыя для міжземнаморскага гарадку хвалі розных захопнікаў у Бутрынці праілюстраваныя археалягічнымі знаходкамі. Рэшткі старажытнага гораду цяпер зьяўляюцца пляцоўкай для вывучэньня ўсіх этапаў яго гісторыі.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Тысяча чудес света. — СПб: ООО «СЗКЭО», 2007. — 336 с.