Белае возера (Гарадзенскі раён)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Белае возера.

Возера

Белае возера

Краіна	Беларусь
Плошча	7,1 км²
Плошча вадазбору	267 км²
Найбольшая даўжыня	13 км
Найбольшая шырыня	1,15 км
Вышыня над узроўнем мора	113 м^[1]
Каардынаты	53°45′26″ пн. ш. 24°12′10″ у. д. / 53.75722° пн. ш. 24.20278° у. д. / 53.75722; 24.20278Каардынаты: 53°45′26″ пн. ш. 24°12′10″ у. д. / 53.75722° пн. ш. 24.20278° у. д. / 53.75722; 24.20278

Белае возера на мапе Беларусі ±

Белае возера

Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Бе́лае во́зера — возера ў Беларусі, у басэйне ракі Пыранкі. Знаходзіцца ў Гарадзенскім раёне Гарадзенскае вобласьці, за 25 км на паўночны ўсход ад Горадні. Плошча паверхні возера 7,1 км². Даўжыня 13 км, найбольшая шырыня 1,15 км^[2].

На паўднёвым беразе возера стаіць гістарычнае мястэчка Азёры

Апісаньне

Катлавіна стужкападобная, выцягнутая ў мэрыдыянальным кірунку. Схілы стромкія, вышынёй 10—15 м, парасьлі лесам, на поўдні разараныя. Дно на найбольшых глыбінях высьцілаецца сапрапэлем.

Возера эўтрофнае, праточнае. Празь яго цячэ Пыранка.

Уваходзіць у зону адпачынку Азёры.

Флёра і фаўна

У возеры водзяцца шчупак, лешч, акунь, карась, краснапёрка, плотка ды іншыя віды рыбаў, сустракаецца вугор^[3].

Крыніцы

^ ^а ^б GeoNames (анг.) — 2005.
^ Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 59.
^ Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 1: Ааліты ― Гасцінец / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. С. 263.

Літаратура

Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1
Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 1: Ааліты ― Гасцінец / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — 574 с.: іл.

[_7ff2b84a2f06e3bc-1] а ^б GeoNames (анг.) — 2005.

[2] Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 59.

[3] Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 1: Ааліты ― Гасцінец / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. С. 263.

[1]

[2]

[3]