Асада

Аса́да — від фэўдальнай зямельнай рэнты ў грашовай форме, асноўная павіннасьць асадных сялянаў ВКЛ у XVI стагодзьдзі. Узьнікла з разьвіцьцём гандлёва-грашовых адносін. Паводле «Ўставы на валокі» 1557 году, у вялікакняскіх (гаспадарскіх) уладаньнях складала 30 грошаў з валокі. У маёнтках іншых фэўдалаў памеры асады перавышалі гэтую норму. У канцы XVI стагодзьдзя асада паступова зьлілася з чыншам.