Перайсьці да зьместу

Апошнія сьведкі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Апошнія сьведкі
рас. Последние свидетели
Жанр: нявыдумка[d]
Аўтар: Сьвятлана Алексіевіч
Мова арыгіналу: расейская
Публікацыя: 1985
Выдавецтва: Молодая гвардія
Сэрыя: Галасы Ўтопіі
Ілюстратар: Аляксандар Цароў[1]
Пераклад на беларускую: 1985[1]
Носьбіт: Папера
Папярэдні твор: «У вайны не жаночае аблічча» (1985)
Наступны твор: «Цынкавыя хлопчыкі» (1991)[2]

«Апошнія сьведкі» — мастацка-дакумэнтальная кніга беларускай пісьменьніцы Сьвятланы Алексіевіч. Кніга ўпершыню выдадзеная ў 1985 року з падзагалоўкам «Кніга недзіцячых расказаў»[1] (а ў пазьнейшых выданьнях — з падзагалоўкам «Сола для дзіцячага голасу»)[3], складзеная з успамінаў людзей, што перажылі Вялікую Айчынную вайну дзецьмі (у працяг тэмы, распачатай кнігай «У вайны не жаночае аблічча»). Складае другую частку мастацка-дакумэнтальнага цыклю «Галасы Ўтопіі».

30 чэрвеня 2009 г. на сцэне Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатру імя Якуба Коласа (Віцебск) адбылася прэм’ера беларускамоўнага спэктакля «Апошнія сьведкі» рэжысэра Ўладзімера Савіцкага (нар. 9 сакавіка 1960; Баранавічы, Берасьцейская вобласьць)[4].

Паводле кнігі быў зьняты дакумэнтальны фільм «Дзеці вайны. Апошнія сьведкі», рэжысэр Аляксей Кітайцаў, сцэнар Людмілы Раманенкі. У фільме бярэ ўдзел Сьвятлана Алексіевіч. Студыя «МБ Групп», Масква, 2009, 45 хв.[5] Фільм атрымаў спэцыяльны прыз Адкрытага конкурсу дакумэнтальнага кіно «Чалавек і вайна» (Екацярынбург, 2011)[6].

Кампазытар Уладзімер Магдаліц напісаў сымфонію-рэквіем «Апошнія сьведкі» — кампазыцыю для чытача, баса, фартэпіяно, аргану, зьмешанага і дзіцячага хораў і сымфанічнага аркестру[7][8].

  1. ^ а б в Алексіевіч, С. Апошнія сьведкі : кніга недзіцячых расказаў / мастак Аляксандар Цароў. — Менск: Юнацтва, 1985. — 188 с. — 12 000 ас.
  2. ^ Выданьні // Сьвятлана Алексіевіч, 2015 г. Праверана 24 сьнежня 2015 г.
  3. ^ Алексиевич, Светлана Александровна — Последние свидетели — каталог РГБ
  4. ^ Яна Ільліна. На коласаўскай сцэне ўпершыню пастаўлены спэктакль па п’есе С.Алексіевіч // Газэта «Народныя навіны Віцебска», 25 чэрвеня 2009 г. Праверана 13 сьнежня 2015 г.
  5. ^ Дети войны. Последние свидетели. ВГТРКПраверана 2015-10-20 г.
  6. ^ Итоги 5 открытого конкурса документального кино «Человек и война». Центр военных и военно-исторических исследований Гуманитарного университета г. Екатеринбурга. Праверана 2015-10-20 г.
  7. ^ Магдалиц, Владимир Васильевич. «Последние свидетели» (по прочтении Светланы Алексиевич) [Ноты] : симфония-реквием : для чтеца, баса, фортепиано, органа, смешанного и детского хоров и симфонического оркестра : партитура — Краснодар : Эоловы струны, 1999.
  8. ^ Композитор Владимир Магдалиц: Некоторые из нас не умрут

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]