Аляксандар Тарайкоўскі
Аляксандар Тарайкоўскі | |
| Дата нараджэньня | 26 сакавіка 1986 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 10 жніўня 2020 (34 гады) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Занятак | прадпрымальнік, сьлесар, таксіст |
| Узнагароды |  |
Алякса́ндар Вале́р’евіч Тарайко́ўскі (26 сакавіка 1986 — 10 жніўня 2020, Менск) — удзельнік пратэстаў супраць фальсыфікацыяў на прэзыдэнцкіх выбарах. Першая афіцыйна прызнаная ахвяра.
Жыцьцяпіс
Аляксандар працаваў прадпрымальнікам, рабіў аўтамабільныя фіранкі, меў свой сайт hober.by.
10 жніўня Тарайкоўскі а 20:00 вярнуўся дахаты з дачкой з прагулкі. Ён быў вельмі абураны тым, што людзей затрымліваюць, страляюць. Даведаўся, што там зьбіраюцца людзі, і сказаў жонцы, што пойдзе ў сваю кватэру ў тым раёне. А 22:30 Аляксандар патэлефанаваў жонцы і сказаў, што ідзе дахаты. З гэтага моманту сям’я ня мела аніякіх зьвестак, шукалі яго ў шпіталях і базах затрыманых[1].
Сьмерць
Міністэрства ўнутраных справаў паведаміла пра сьмерць пратэстоўца, не назваўшы ягонага прозьвішча. Паводле МУС, каля 23 гадзінаў 10 жніўня на вуліцы Прытыцкага ў Менску чалавек загінуў ад выбуху. МУС сьцьвярджае, што гэта выбухнула самаробная прылада, якую той хацеў кінуць у сілавікоў[2]. Аднак прысутныя журналісты адзначаюць, што ў той час сілавікі стралялі ў бок дэманстрантаў шумавымі гранатамі[3].
Жонка сьцьвярджае, што пры апазнаньні цела не пабачыла ранаў, якія нагадвалі б выбух выбуховай прылады. Паводле афіцыйнага заключэньня, Аляксандар памёр ад страты крыві[1].
Пазьней журналісты знайшлі відэа, дзе бачна, што Тарайкоўскі стаіць адзін насупраць сілавікоў, а потым падае. Ніякіх выбухаў каля яго не відаць[1]. Незалежная каманда расьсьледаваньняў Conflict Intelligence Team прыйшла да высновы, што да сьмерці Тарайкоўскага могуць мець дачыненьне спэцпадразьдзяленьні беларускіх сілавікоў[4].
Пошукі нябожчыка
Калі 13 жніўня жонка пасьля званка журналістаў зьвярнуліся ў Сьледчы камітэт, дзе ёй сказалі, што Аляксандар лічыцца неапазнаным. Хаця ўжо празь некалькі гадзінаў пасьля ягонай сьмерці 11 жніўня МУС і СК распаўсюдзілі інфармацыю пра ягоную судзімасьць, а значыць, яго ідэнтыфікавалі[1].
Пахаваньне
15 жніўня а 12-й гадзіне каля станцыі мэтро «Пушкінскай» прайшла хвіліна маўчаньня. На яе прышлі тысячы людзей.
У гэты ж час у рытуальнай залі на вуліцы Альшэўскага пачалося разьвітаньне зь нябожчыкам. Праз рытуальную залю прайшлі каля 800 чалавек, якія паклалі кветкі і вянкі. Калі труну з Тарайкоўскім выносілі з залі, людзі сталі на калені, пляскалі, паказвалі знак вікторыі і выгукалі «Слава герою!», «Жыве Беларусь!»[5].
Аляксандра Тарайкоўскага пахавалі на Заходніх могілках.
Судзімасьць
Аляксандар быў асуджаны на 7 гадоў за нанясеньне цяжкіх цялесных пашкоджаньняў, якія пацягнулі за сабой сьмерць. Жонка сьцьвярджае, што ён заступіўся за маці — яе зьбіў сужыцель. Тарайкоўскі адседзеў увесь тэрмін, і неўзабаве судзімасьць мусілі зь яго зьняць[1].
Крыніцы
- ^ а б в г д «Ён мусіў жыць». Аляксандра Тарайкоўскага, які загінуў на Пушкінскай падчас разгону, сям’я шукала двое сутак, Радыё Свабода, 15-08-2020
- ^ Мужчина погиб во время акций протеста в Минске, Intex-press, 11-08-2020
- ^ Вчера в Минске во время акций протеста погиб мужчина. Что об этом рассказывают очевидцы, Intex-press, 11-08-2020
- ^ 15 жніўня ў Мінску развітваюцца з Аляксандрам Тарайкоўскім, Эўрарадыё, 15-08-2020
- ^ У Менску разьвіталіся з загінулым падчас пратэстаў Аляксандрам Тарайкоўскім, Радыё Свабода, 15-08-2020