Адваротная дыскрымінацыя

Ня варта блытаць з станоўчым дзеяньнем — увядзеньнем захадаў абыходжаньня зь людзьмі без дыскрымінацыі.

Адваротная дыскрымінацыя — дыскрымінацыя супраць большасьці і паноўных асобаў адпаведна з боку меншасьці і бяздольных.

Апошнія найчасьцей імкнуцца да найменьня дыскрымінацыі са свайго боку ў якасьці «станоўчай» («пазытыўнай»)^[1], што стварае хібнае падабенства па гучаньні да процілеглага панятку станоўчага дзеяньня. У Беларусі адваротная дыскрымінацыя адначаецца ў выглядзе беларусафобіі.

У кастрычніку 2005 г. Канстытуцыйны суд Славаччыны прызнаў адваротную («пазытыўную») дыскрымінацыю не адпаведнай канстытуцыйнаму прынцыпу роўнасьці перад законам^[2].

Крыніцы

^ Што могуць даць дэмакратыі тыя, хто выносіць паскудства на свае сьцягі (частка 5; зьвесткі з Украіны) // Грамадазнаўчы сайт «Беларусь — наша зямля», 2 студзеня 2012 г. Праверана 4 студзеня 2018 г.
^ Поль Бэлен. Славаччына забараняе адваротна-дыскрымінацыйнае заканадаўства (анг.) // «Брусэльскі часопіс», 21 кастрычніка 2005 г. Праверана 4 студзеня 2018 г.

Літаратура

Ірына Чыкалава. «Пазытыўная дыскрымінацыя»: ураўноўваньне магчымасьцяў або новы від дыскрымінацыі // Беларускі гістарычны часопіс. — 1998. — № 1. — С. 15-25. — ISSN 1993-1999.

Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

[1] Што могуць даць дэмакратыі тыя, хто выносіць паскудства на свае сьцягі (частка 5; зьвесткі з Украіны) // Грамадазнаўчы сайт «Беларусь — наша зямля», 2 студзеня 2012 г. Праверана 4 студзеня 2018 г.

[2] Поль Бэлен. Славаччына забараняе адваротна-дыскрымінацыйнае заканадаўства (анг.) // «Брусэльскі часопіс», 21 кастрычніка 2005 г. Праверана 4 студзеня 2018 г.

[1]

[2]