Саба

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Saba
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Зьвязаныя імёны Сабіла, Сабіна
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Саба»

Саба — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Сабас або Саба (Sabas, Saba) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова саб-, магчыма, паходзіць ад асновы саў-[2] (імёны ліцьвінаў Савіла, Савігайла, Саўгут; германскія імёны Savilo, Savigello, Savegodo). Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Сабіла (Сабела, Сабуль, Забела, Забель), Сабіна (Сабін). Адзначаліся германскія імёны Sabilo (Sabel, Sabulo), Sabine.

У Прусіі бытавалі імёны: Sabine[a] (1295 год), Sabune (1396 год), Sabot, Sebegaude (1350 год)[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Sabow (1744 год)[5]; Jerzy Sabo (21 жніўня 1786 году)[6][b].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сабовічы (Sabowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні, Віленскага і Троцкага паветаў[10][11].

Сабы — літоўскі шляхецкі род[12].

У XVI ст. існаваў «абруб» Сабішкі (Сабишки) у Жамойцкім старостве[13].

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Адзначалася германскае імя Sabine[3]
  2. ^ Таксама:
    • Сабут: Sabuthe Ermethen son von Schessolen (1422—1429 гады)[7];
    • Сабат: cum filia Sobotha (3 лістапада 1505 году)[8], Тэафан Сабатовіч (Teofanes Sabatowicz) — магістар філязофіі і гуманітарных навук (1721 год)[9]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1286.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 196.
  3. ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 402.
  4. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 84, 91.
  5. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  6. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 429.
  7. ^ Полехов С. Новые документы о Киевской земле XV века // Сфрагістичний щорічник. Вип. ІІ. — Киïв, 2012. С. 275.
  8. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 707.
  9. ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 268.
  10. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 759.
  11. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 402.
  12. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
  13. ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 285.