Віндзь

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Wind
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Вінць, Вэнт
Зьвязаныя імёны Вінтыла, Вінтаўт, Віндэр
Эвінт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Віндзь»

Віндзь (Вінць), Вэнт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вінда, Вінт або Вент, пазьней Вінд (Windo, Wint[a], Went, Wind) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вінд- (-вінт-) паходзіць ад германскага Winiþa, Winida 'назва племені вэнэдаў, перанесеная пазьней на славянаў'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вінтыла, Вінтаўт, Віндэр (Вінтэр), Эвінт. Адзначаліся германскія імёны Wintila, Wintold, Winder (Winter), Evind.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Winde (Wende, Winda), Windzin[2].

У Прусіі бытавалі імёны: Windio, Windeko / Windike / Wyndyche / Wyndiko / Windiko (1340, 1351, 1363, 1399, 1397 і 1407 гады), Windil[b] (1340 год)[4][5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: чоловеки… а Виндя (9 лістапада 1449 году)[6]; у бояръ Василишскихъ… в Мацка, а въ Малка Винцевичовъ (25 чэрвеня 1503 году)[7]; чоловеков тяглых у волости Дорсунишскои… а Ромеика Виндевича (26 студзеня 1516 году)[8]; Michael Windź (5 студзеня 1789 году)[9][c].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вэнты (Wento) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[12].

Вэнты (Went) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[13].

У 1905 годзе існаваў маёнтак Вінцішкі ў Даўгеліскай воласьці[14].

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Паводле назваў мясцовасьцяў Wintestal, Wintenriet
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Windilo[3]
  3. ^ Таксама:
    • Віндзейка: siolo Windeiki (1564 год)[10], Windeyki (1744 год)[11];
    • Віндзюн: Windziuny (1744 год)[11]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1618.
  2. ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 991, 1618.
  4. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 736.
  5. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 118.
  6. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
  7. ^ Акты Литовской метрики. Т. 1, вып. 2. — Варшава, 1897. С. 133.
  8. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. S. 179.
  9. ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1787—1790 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
  10. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 158.
  11. ^ а б Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  12. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 214.
  13. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 843.
  14. ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 268.