Тыматэвуш Павал Гажэнскі: розьніца паміж вэрсіямі

Тыматэвуш Павал Ґажэнскі
	Тыматэвуш Павал Ґажэнскі
	Tymoteusz Paweł Gorzeński
Род дзейнасьці	арцыбіскуп познаньска-гнезьненскі
Дата нараджэньня	20 сакавіка 1743
Месца нараджэньня	Дабжыца, Плешаўскі павет, Вялікапольскае ваяводзтва, Польшча
Дата сьмерці	20 сьнежня 1825
Месца сьмерці	Познань, Польшча
Месца пахаваньня	катэдра Сьвятых Пятра і Паўла;
Занятак	каталіцкі сьвятар, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп
Узнагароды
	Тыматэвуш Павал Ґажэнскі ў Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 00:55, 19 лістапада 2009

Тыматэвуш Павал Ґажэнскі (па-польску: Tymoteusz Paweł Gorzeński; 20 сакавіка 1743, Дабжыца, цяпер Плешаўскі павет, Вялікапольскае ваяводзтва, Польшча — 20 сьнежня 1825, Познань, цяпер Польшча) — рымска-каталіцкі дзеяч, арцыбіскуп познаньска-гнезьненскі.

Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу Наленч і Ганны з Дарангоўскіх. У 1765 распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у Кракаве. Ад 1763 канонік пры познаньскай катэдры, ад 1776 канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis. У 1775 выехаў у Рым, дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў 1777. У 1780 пераехаў у Варшаву як дэлегат кракаўскае курыі да Кароннага Трыбуналу. У 1781 атрымаў Ордэн Сьвятога Станіслава і пасаду рэфэрэндара вялікага кароннага. Ад 1788 апошні канцлер северскага княства.

У 1790 прызначаны смаленскім біскупам. Падчас Вялікага Сойму разам із сваяком Аўгустынам Ґажэнскім дзейнічаў у падтрымку Канстытуцыі 3 траўня, прыняў прысягу ад караля 3 траўня. Пасьля Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім галічынскім маёнтку ў Жарноўцы. Пэўны час жыў у Вене, а ў 1804 пераехаў у Познань. У 1806 прускі кароль Фрыдрых Вільгельм III прызначыў яго познаньскім біскупам, але ж напалеонаўскія войны перашкодзілі інтранізацыі. У 1808 улады Варшаўскага княства пацьвердзілі намінацыю, у 1809 яна была зацьверджаная папежам. У 1810 скончыў распачатую біскупам Ігнацыем Рачынскім генэральную рэарганізацыю познаньскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.

У 1821 папеж Піюс VII узьвялічыў познаньскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго пэрсанальнай вуніяй з гнезьненскай мэтраполіяй зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У 1822 Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул прымаса Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познаньскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў Бялэжыне. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познаньскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познаньскімі арцыбіскупамі.

Папярэднік Адам Станіслаў Нарушэвіч	Смаленскія біскупы 1790-1809	Наступнік —
Папярэднік Ігнацы Рачынскі	Арцыбіскуп познаньскі 1809-1825	Наступнік Тэафіль Валіцкі
Папярэднік Ігнацы Рачынскі	Арцыбіскуп гнезьненскі 1821-1825	Наступнік Тэафіль Валіцкі
Папярэднік —	Прымас Польшчы й Літвы 1821-1825	Наступнік Тэафіль Валіцкі

@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 |месца сьмерці     = [[Познань]], [[Польшча]]
 }}
+'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; [[20 сакавіка]] [[1743]], [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]] — [[20 сьнежня]] [[1825]], [[Познань]], цяпер [[Польшча]]) — рымска-каталіцкі дзеяч, арцыбіскуп познаньска-гнезьненскі.
+Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У [[1765]] распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад [[1763]] канонік пры познаньскай катэдры, ад [[1776]] канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У [[1775]] выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў [[1777]]. У [[1780]] пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У [[1781]] атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад [[1788]] апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].
-'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; [[20 сакавіка]] [[1743]], [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]] - [[20 сьнежня]] [[1825]], [[Познань]], цяпер [[Польшча]]) - рымска-каталіцкі дзеяч, арцыбіскуп познаньска-гнезьненскі.
+У [[1790]] прызначаны [[смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля [[3 траўня]]. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 пераехаў у Познань. У [[1806]] [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познаньская дыяцэзія|познаньскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У [[1808]] улады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у [[1809]] яна была зацьверджаная папежам. У [[1810]] скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познаньскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.
-Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У [[1765]] распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад [[1763]] канонік пры познаньскай катэдры, ад [[1776]] канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У [[1775]] выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў [[1777]]. У [[1780]] пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У [[1781]] атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад [[1788]] апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].
-У [[1790]] прызначаны [[смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля [[3 траўня]]. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 пераехаў у Познань. У [[1806]] [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познаньская дыяцэзія|познаньскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У [[1808]] улады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у [[1809]] яна была зацьверджаная папежам. У [[1810]] скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познаньскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.
 У [[1821]] папеж [[Піюс VII]] узьвялічыў познаньскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго [[пэрсанальная вунія|пэрсанальнай вуніяй]] з [[гнезьненская дыяцэзія|гнезьненскай мэтраполіяй]] зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У [[1822]] Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул [[прымас]]а Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познаньскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў [[Бялэжын]]е. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познаньскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познаньскімі арцыбіскупамі.
+{{Пачатак блёку}}
-{{start box}}
+{{Адзінка блёку
-{{succession box
+|папярэднік = [[Адам Станіслаў Нарушэвіч]]
-|title=[[Смаленскія біскупы]]
+|назва      = [[Смаленскія біскупы]]
-|years=[[1790]]-[[1809]]
+|гады       = [[1790]]-[[1809]]
-|before=[[Адам Станіслаў Нарушэвіч]]|after=-}}
+|наступнік  = —
-{{end box}}
+}}
+{{Адзінка блёку
-{{start box}}
+|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
-{{succession box
-|title=[[Познаньскія біскупы|Арцыбіскуп познаньскі]]
+|назва      = [[Познаньскія біскупы|Арцыбіскуп познаньскі]]
-|years=[[1809]]-[[1825]]
+|гады       = [[1809]]-[[1825]]
-|before=[[Ігнацы Рачынскі]]|after=[[Тэафіль Валіцкі]]}}
+|наступнік  = [[Тэафіль Валіцкі]]
+}}
-{{end box}}
+{{Адзінка блёку
+|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
-{{start box}}
+|назва      = [[Гнезьненскія біскупы|Арцыбіскуп гнезьненскі]]
-{{succession box
+|гады       = [[1821]]-[[1825]]
-|title=[[Гнезьненскія біскупы|Арцыбіскуп гнезьненскі]]
+|наступнік  = [[Тэафіль Валіцкі]]
-|years=[[1821]]-[[1825]]
+}}
-|before=[[Ігнацы Рачынскі]]|after=[[Тэафіль Валіцкі]]}}
+{{Адзінка блёку
-{{end box}}
+|папярэднік = —
+|назва      = [[Прымасы Польшчы|Прымас Польшчы й Літвы]]
-{{start box}}
+|гады       = [[1821]]-[[1825]]
-{{succession box
+|наступнік  = [[Тэафіль Валіцкі]]
-|title=[[Прымасы Польшчы|Прымас Польшчы й Літвы]]
+}}
-|years=[[1821]]-[[1825]]
+{{Канец блёку}}
-|before=-|after=[[Тэафіль Валіцкі]]}}
-{{end box}}
 {{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ґажэнскі, Тыматэвуш}}