Прагляд крыніцы для Рома Рым

{{Футбольны клюб
|Назва          = Рома
|Лягатып        = AS Roma Logo 2017.png
|ПоўнаяНазва    = Associazione Sportiva Roma (A.S. Roma)
|Горад          = [[Рым]], [[Італія]]
|Заснаваны      = 22 ліпеня 1927
|Стадыён        = [[Стадыё Алімпіка]]
|Умяшчальнасьць = 70 634
|Прэзыдэнт      = 
|Чэмпіянат      = {{Папярэдні футбольны сэзон Італіі|РомаРымЛіга}}
|Сэзон          = {{Папярэдні футбольны сэзон Італіі|РомаРымСэзон}}
|Месца          = {{Папярэдні футбольны сэзон Італіі|РомаРым}}
|Прыналежнасьць = Італьянскія
| pattern_la1 = _roma2223h
| pattern_b1 = _roma2223h
| pattern_ra1 = _roma2223h
| pattern_sh1      = 
| pattern_so1      = 
| leftarm1         = 83001B
| body1            = 83001B
| rightarm1        = 83001B
| shorts1          = 83001B
| socks1           = 83001B
| pattern_la2 = _asroma2223a
| pattern_b2 = _asroma2223a
| pattern_ra2 = _asroma2223a
| pattern_sh2 = _asroma2223a
| pattern_so2      = 
| leftarm2         = FFFFFF
| body2            = FFFFFF
| rightarm2        = FFFFFF
| shorts2          = FFFFFF
| socks2           = FFFFFF
| pattern_la3 = _asroma2223t
| pattern_b3 = _asroma2223t
| pattern_ra3 = _asroma2223t
| pattern_sh3 = _asroma2223t
| pattern_so3 = _asroma2223t
| leftarm3         = 000000
| body3            = 000000
| rightarm3        = 000000
| shorts3          = 000000
| socks3           = 000000
}}
«'''Ро́ма'''» ({{мова-it|Associazione Sportiva Roma}}) — [[Італія|італьянскі]] [[футбольны клюб]] з гораду [[Рым]]. Клюб быў заснаваны ў выніку зьліцьця некалькіх футбольных клюбаў гораду ў 1927 годзе. «Рома» гуляе ў [[Сэрыя A|Сэрыі A]] з часоў свайго заснаваньня, але толькі адзін сэзон у пачатку 1950-х яны вымушаны былі прапусьціць, бо вылецелі ў [[Сэрыя Б|Сэрыю Б]].

«Рома» перамагала ў [[Чэмпіянат Італіі па футболе|італьянскім чэмпіянаце]] тройчы, у [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1941—1942 гадоў|сэзонах 1941—1942]], [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1982—1983 гадоў|1982—1983]] і [[Чэмпіянат Італіі па футболе 2000—2001 гадоў|2000—2001 гадоў]], а таксама дзевяць разоў станавілася ўладальнікам [[Кубак Італіі па футболе|Кубка Італіі]] й двойчы [[Супэркубак Італіі па футболе|Супэркубка краіны]]. Пераможцы [[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА 2022—2023 гадоў|Лігі Канфэрэнцыяў УЕФА 2022—2023 гадоў]]. Клюб двойчы «Рома» выходзіла ў фіналы эўрапейскіх кубкаў: [[Кубак эўрапейскіх чэмпіёнаў|Кубка эўрапейскіх чэмпіёнаў]] у [[Кубак эўрапейскіх чэмпіёнаў 1983—1984 гадоў|1984 годзе]], але там яна атрымала паразу ў [[сэрыя пэнальці|сэрыі пэнальці]] ад «[[Лівэрпул (футбольны клюб)|Лівэрпулу]]», і [[Кубак УЭФА|Кубка УЭФА]] ў [[Кубак УЭФА 1990—1991 гадоў|1991 годзе]], саступіўшы «[[Інтэрнацыянале Мілян|Інтэру]]».

Хатнія гульні ў цяперашні час клюб праводзіць на «[[Стадыё Алімпіка]]», які яны падзяляюць са сваім асноўным супернікам клюбам «[[Ляцыё Рым|Ляцыё]]». Маючы ўмяшчальнасьць большую за 72 тысячы гледачоў, стадыён зьяўляецца другім па велічыні ў Італіі, саступаючы толькі [[мілян]]скаму «[[Сан-Сыра]]». У верасьні 2009 году кіраўніцтва клюбу абвесьціцла пра пляны будаўніцтва новага стадыёну ў заходнім прыгарадзе Рыму. Ягоны дызайн быў складзены па ўзоры [[Ангельшчына|ангельскіх]] футбольных стадыёнаў<ref>{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20121019185905/http://soccernet.espn.go.com/news/story?id=680854&cc=3888|загаловак=Roma stadium to be inspired by English Model|праект=soccernet.com|url=http://soccernet.espn.go.com/news/story?id=680854&cc=3888|дата копіі=19 кастрычніка 2012|мова=en}}</ref>.

== Гісторыя ==

=== Раньнія часы ===
Футбольны клюб «Рома» быў утвораны 22 ліпеня 1927 году ў выніку аб’яднаньня трох рымскіх камандаў: «Роман», «Альба-Аўдачэ» й «Фартытуда-Про Рома» (першапачаткова камандаў было пяць — «Роман», «Альба», «Аўдачэ», «Фартытуда» й «Про Рома»). Гэта было зроблена па ініцыятыве аднаго зь лідэраў [[Нацыянальная фашысцкая партыя|фашысцкай партыі]] [[Італа Фоскі]] з мэтай зьяўленьня ў Вечным горадзе клюбу, здольнага пазмагацца з гегемоніяй паўночнаітальянскіх камандаў — «[[Джэноа Генуя|Джэноа]]», «[[Тарына Турын|Тарына]]», «[[Ювэнтус Турын|Ювэнтусам]]», «[[Інтэрнацыянале Мілян|Інтэрнацыянале]]» й «[[Балёньня (футбольны клюб)|Балёньняй]]». Толькі адна рымская каманда змагла пазьбегнуць зьліцьця — «[[Ляцыё Рым|Ляцыё]]», дзякуючы намаганьням віцэ-прэзыдэнта клюбу генэрала міліцыі [[Джорджыё Вакара]].

«Рома» стала ўдзельнікам італьянскай [[Сэрыя A|Сэрыі A]] ў [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1929—1930 гадоў|сэзоне 1929—1930 гадоў]]. А ўжо ў наступным сэзоне «джаляросі» фінішавалі на другім месцы, прапусьціўшы наперад толькі «Ювэнтус». Найлепшымі гульцамі гэтага пэрыяду ў «Роме» былі капітан [[Атыліё Фэрарыс]], а таксама [[Гвіда Мазэцьці]], [[Фульвіё Бэрнардыні]] й [[Радольфа Воўк]].

[[Файл:Associazione Sportiva Roma - Coppa delle Fiere 1960-1961.jpg|міні|Капітан [[Джакама Лёсі]] з кубкам кірмашоў у 1961 годзе.]]
Пасьля пэрыяду рэзкага зьніжэньня вынікаў і страты некалькіх асноўных гульцоў, у рэшце рэшт, «Рома» аднавіла склад і нават запрасіла ў каманду шэраг бамбардзіраў, як то аргентынскі форўард [[Энрыке Гуаіта]]<ref>[http://www.asrtalenti.altervista.org/index.php?a=calciatoriG.htm «Tutti i calciatori dell’A.S. Roma»]. Viva la Roma.</ref>. Пад кіраўніцтвам [[Люіджы Барбэзына]], рымскі клюб быў блізкі да свайго першага тытулу ў [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1935—1936 гадоў|сэзоне 1935—1936 гадоў]], аднак, толькі на адзін пункт адстаў ад чэмпіяна таго сэзону клюбу «Балёньня»<ref>{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20071022183327/http://www.asromaultras.it/35-36.html|загаловак=1935-'36: Io Faccio I Gol Non La Guerra!|праект=ASRomaUltras.it|мова=it|дата копіі=22 кастрычніка 2007|url=http://www.asromaultras.it/35-36.html}}</ref>. «Рома» сталася моцным калектывам напрыканцы 1930-х гадоў. Аднак, першы трыюмф у нацыянальным першынстве [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1941—1942 гадоў|сэзону 1941—1942 гадоў]] быў даволі нечаканым<ref>[http://www.asrtalenti.altervista.org/index.php?a=campionato4142.htm «Campionato 1941-42 — Roma campione d’Italia»]. ASRTalenti.</ref>. Важную ролю ў перамозе адыграў бамбрадзір [[Амэдэо Амадэй]], які забіў у браму супернікаў 18 галоў. Акрамя таго, галоўны трэнэр [[Альфрэд Шафэр]] зрабіў вялікі ўнёсак у атрыманьне першага чэмпіёнскага тытулу. На той час Італія была ўцягнутая ў [[Другая сусьветная вайна|Другую сусьветную вайну]], і «Рома» праводзіла свае хатнія матчы на стадыёне «[[Стадыён нацыянальнай фашыскай партыі|Нацыянальнай фашыскай партыі]]»<ref>{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20070807000057/http://www.asromaultras.it/soprannomi.html|загаловак=I Campi da Gioco|праект=ASRomaUltras.it|мова=it|дата копіі=7 жніўня 2007|url=http://www.asromaultras.it/soprannomi.html}}</ref>.

У наступныя гады пасьля вайны рымскі клюб ня здолеў захаваць свае пазыцыі ў лізе й скончыў пяць чэмпіянатаў запар у ніжняй палове выніковай табліцы Сэрыі А. У рэшце рэшт у [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1950—1951 гадоў|сэзоне 1950—1951 гадоў]] «Рома» нават не ўтрымалася ў найвышэйшым дывізіёне й патрапіла ў [[Сэрыя Б|Сэрыю Б]]<ref>{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20070509181203/http://www.rsssf.com/tablesi/ital52.html|загаловак=Italy 1951-52 — Serie B|праект=Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation|мова=en|дата копіі=9 мая 2007|url=http://www.rsssf.com/tablesi/ital52.html}}</ref>, прыкладна празь дзесяць гадоў пасьля свайго трыюмфу. Пад кіраўніцтвам трэнэра [[Джузэпэ Віяні]], які ў будучыні ачоліў [[Зборная Італіі па футболе|нацыянальную зборную Італіі]], «Рома» здолела вярнуцца ў Сэрыю А<ref>[http://www.asrtalenti.altervista.org/index.php?a=allenatori.htm «Gli Allenatori dell’A.S. Roma dal 1927 al Oggi»]. Viva la Roma.</ref>.

Пасьля вяртаньня ў Сэрыю А «Рома» здолела ня толькі захаваць сваё месца ў эліце, але нават увайсьці да ліку клюбаў зь верхняй паловы табліцы, дзякуючы гэткім гульцамі, як то [[Эджыста Пандальфіні]], [[Дына Да Коста]] й [[Гэльге Бранэ]]<ref name="panini">Panini Edizioni. ''«Almanacco Illustrato del Calcio — La Storia 1898—2004»''. Modena. 2005.</ref>. Іхны лепшы сэзон адбыўся за пэрыядам, калі каманду ачольваў ангельскі спэцыяліст [[Джэс Карвэр]], у [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1954—1955 гадоў|сэзоне 1954—1955 гадоў]]. Каманда скончыла той сэзон на другім радку, прапусьціўшы наперад толькі «[[Мілян (футбольны клюб)|Мілян]]» і «[[Удынэзэ Ўдынэ|Ўдынэзэ]]», аднак, апошні зь іх быў дыскваліфікаваны за карупцыю<ref name="panini"/>. Хоць «Рома» ня здолела прабіцца ў першую чацьвёрку на працягу наступнага дзесяцігодзьдзя, яны дасягнулі пэўных посьпехаў у кубкавых розыгрышах. У [[Кубак кірмашоў 1960—1961 гадоў|сэзоне 1960—1961 гадоў]] «Рома» ўпершыню ў гісторыі атрымала перамогу ў міжнародным кубку, атрымаўшы перамогу ў фінале [[Ліга Эўропы УЭФА|Кубку кірмашоў]] над «[[Бірмінггэм Сіці]]» зь лікам 4:2<ref>[http://www.rsssf.com/ec/ec196061.html#icfc «Inter-Cities Fairs Cup 1960-61»]. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation.</ref>. Празь некалькі гадоў пасьля гэтага «Рома» атрымала Кубак Італіі сэзону 1963—1964 гадоў, забіўшы адзіны гол фіналу ў матчы супраць «[[Тарына Турын|Тарына]]»<ref name="vilacom">{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20110927161909/http://www.vilacom.net/football/coppa.php|загаловак=TIM Cup — Coppa Italia|праект=Vilacom Sports|мова=it|дата копіі=27 верасьня 2011|url=http://www.vilacom.net/football/coppa.php}}</ref>.

Аднак, ужо ў [[Чэмпіянат Італіі па футболе 1964—1965 гадоў|сэзоне 1964—1965 гадоў]] клюб чакала няўдача, калі галоўны трэнэр [[Хуан Карляс Лярэнса]] абвесьціў, што каманда ня можа заплаціць сваім гульцам і наўрад ці змогуць дазволіць сабе паехаць да «[[Вічэнца (футбольны клюб)|Вічэнца]]» на чарговы матч чэмпіянату. Заўзятары клюбу аб’явілі аб зборы грошай на ўтрыманьне клюбу ў [[Сыкстынскі тэатар|Сыкстынскім тэатры]], а банкруцтва ўдалося пазьбегнуць праз выбраньне новага прэзыдэнта клюба [[Франка Эванджэлісьці]]. Свой другі Кубак Італіі «Рома» атрымала ў сэзоне 1968—1969 гадоў<ref name="vilacom"/>. Менавіта ў 1969 годзе [[Джакама Лёсі]] ўсталяваў рэкорд клюбу, правёўшы 450 матч за клюб ва ўсіх спаборніцтвах. Гэты рэкорд трымаўся наступныя 38 гадоў<ref>{{спасылка|копія=https://web.archive.org/web/20071011093920/http://asroma.hunsport.hu/?us=23 |загаловак=Rekordok, statisztikák|праект=AS Roma Hunsports|мова=hu|дата копіі=11 кастрычніка 2007|url=http://asroma.hunsport.hu/?us=23}}</ref>.

=== Другі тытул ===
1970-я — адны з самых сумных у гісторыі «джаляросі»: з капітанам Джакама Лёсі не працягнулі кантракт з-за рознагалосьсяў з галоўным трэнэрам [[Эленіё Эрэра]], а пад час прэзыдэнцтва Альвара Марчыні тры каштоўных гульца былі перададзеныя Ювэнтусу: [[Лючана Сьпінозі]], [[Фабіё Капэльлё]] і [[Фаўста Ляндыні]]<ref name="Romano">Manuela Romano (a cura di), La storia della A.S. Roma (10 DVD-Video), Corriere dello Sport, Rai Trade, 2006.</ref>. Рома была з-за гэтага перайменаваная ў Рамэту ({{мова-it|Rometta}}) і была крэпкім сярэдняком чэмпіянату. Толькі ў сэзоне 1974—1975 гадоў яна заняла трэцяе месца, а ў 1978—1979 яна пазьбегла вылету ў Сэрыю Б у перадапошнім туры. Нягледзячы на незадавальняючыя вынікі, каманда заваявала англа-італьянскі кубак 1972 году<ref name="Romano"/>.

Напрыканцы дзесяцігодзьдзя ўладальнікам клюба стаў Дына Віёла, які цалкам ператварыў яго тэхнічны ўзровень, а потым перадаў кіраўніцтва швэду [[Нільс Лідгальм|Нільсу Лідгальму]]<ref>{{Кніга|аўтар=Tonino Cagnucci, Luca Pelosi|загаловак=Dimmi cos'è|месца=Roma|выдавецтва=Skira|год=2017|isbn=88-572-3675-7|pages=159}}</ref>. Лідгальм адразу дабіўся добрых вынікаў, паслядоўна заваяваў два Кубкі Італіі, абодва разы ў фінале сустракаўся з Тарына і абодва разы перамог па пэнальці. У сэзоне 1982—1983 гадоў Лідгальм выіграў другі чэмпіёнскі тытул ў гісторыі рымлян. 8 мая 1983 году на стадыёне [[Люіджы Фэрарыс (стадыён)|Люіджы Фэрарыс]] адбыўся матч з [[Джэноа Генуя|Джэноа]]<ref name="Romano"/>.

У наступным годзе клюб заваяваў свой пяты Кубак Італіі, у фінале перамаглі Вэрону. Выйшаў у фінал Кубка Эўрапэйскіх чэмпіёнаў, які з гэтай нагоды праходзіў прама на «[[Стадыё Алімпіка]]» ў Рыме. Нягледзячы на перавагу гульні дома, каманда не змагла навязаць барацьбу «Лівэрпулу»: пасьля дадатковага часу лік быў 1:1, і каманда пацярпела паразу з-за двух памылак на пэнальці Бруна Конці і Франчэска Грацыяні. Канчатковы лік быў 4:2<ref name="Romano"/>. Пазьней Дына Віёла зноў даверыў каманду швэдзкаму трэнэру [[Свэн-Ёран Эрыксан|Свэну-Ёрану Эрыксану]]<ref name="Romano"/>.

У 1991 годзе каманда заваявала сёмы Кубак Італіі, у фінале перамаглі Сампдорыю. Таксама выйшлі ў фінал Кубка УЭФА, але саступілі ў фінальных гульнях [[Інтэрнацыянале Мілян|Інтэру]]<ref name="Romano"/>. У 1993 годзе каманду набыў Франка Сэнсі, які ўмацаваў яе, але гэта не дапамагло адразу дабіцца значных вынікаў<ref>{{Кніга|аўтар=Massimo Izzi, Francesco Valitutti|загаловак=Cronologia della grande Roma|месца=Roma|выдавецтва=Newton Compton|год=2001|isbn=88-8289-599-8|pages=212-224}}</ref>. Улетку 1999 году кіраўніцтва даверыла клюб трэнэру [[Фабіё Капэльлё]], у наступным годзе клюб набыў шмат гульцоў і заваяваў трэці чэмпіёнскі тытул. Праз два месяцы пасьля перамогі ў чэмпіянаце клюб таксама заваяваў свой першы Супэркубак Італіі пасьля перамогі над Фіярэнтынай<ref name="Romano"/>.

[[Файл:Coppa Italia 2008 premiazione.jpg|значак|Франчэска Тоці з кубкам Італіі 2008]]
У 2000-я гады Рома шэсьць разоў займала другое месца ў лізе, а пад кіраўніцтвам [[Лючана Спалецьці]] заваявала пасьлядоўна два Кубкі Італіі (2006—2007 і 2007—2008), абодва разы пасьля перамогі над Інтэрам і Супэркубак Італіі 2007 ізноў пасьля перамогі над Інтэрам<ref name="Storia">{{Спасылка|url=http://www.asroma.com/it/club/storia|загаловак=Storia|праект=asroma.com|мова=it|дата=27 сакавіка 2018}}</ref><ref name="Romano"/>. Пасьля сэзона 2010—2011 клюб быў перададзены групе амэрыканскіх прадпрымальнікаў на чале з Томасам Дыбэнэдэта, потым з Джэймзам Палотам. Яны прывялі каманду да трох другіх месцаў і паўфінала Лігі чэмпіёнаў<ref name="Storia"/>. 17 жніўня 2020 году міжнародная гандлёвая група з ЗША «The Friedkin Group» набыла клюб, прэзыдэнтам стаў [[Дэн Фрыдкін]], прадстаўнік дыстрыбутараў Toyota у краінах Пэрсыдзкай затокі<ref>{{Спасылка|url=https://asroma2-cloudinary.corebine.com/asroma2-production/image/upload/v1597679858/asroma2-prod/assets/2020-08-17_Joint_Press_Release_FINAL_pdf.pdf|загаловак=Joint press release - Closing of the acquisition of the controlling stake of AS Roma S.p.A. board members appointment and resignation|мова=en|праект=asroma.com|дата=17 жніўня 2020|тып=PDF}}</ref>. У другі год кіраўніцтва [[Жузэ Маўрыньню]] каманда зваявала Кубак Канфэрэнцыяў УЭФА, адразу калі гэтая ўзнагарода зьявілася<ref>{{Спасылка|url=https://it.uefa.com/uefaeuropaconferenceleague/news/0275-153b4d27fbe8-313df83d233f-1000--zaniolo-illumina-tirana-la-coppa-e-giallorossa/|загаловак=Roma-Feyenoord 1-0: Zaniolo illumina Tirana, la coppa è giallorossa|мова=it|праект=it.uefa.com|дата=26 мая 2022}}</ref>.

== Дасягненьні ==
* '''[[Чэмпіянат Італіі па футболе|Чэмпіён Італіі]] (3)''':
** 1942, 1983, 2001

* '''Уладальнік [[Кубак Італіі па футболе|Кубка Італіі]] (9)''':
** 1964, 1969, 1980, 1981, 1984, 1986, 1991, 2007, 2008

* '''Уладальнік [[Супэркубак Італіі па футболе|Супэркубка Італіі]] (2)''':
** 2001, 2007

* '''Пераможца [[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА|Лігі канфэрэнцыяў]] (1)''':
** 2022

* '''Уладальнік [[Ліга Эўропы УЭФА|Кубка УЭФА]] (1)''':
** 1961

== Стадыёны ==
* З 1927 г. на «Мотавэлядрома Апія»
* З 1929 г. на «Кампа Тэстачыя»
* З 1941 г. на Стадыёне Нацыянальнае фашысцкае партыі (пазьней [[Стадыё Фляміньё]])
* З 1953 г. на «[[Стадыё Алімпіка]]»
* У 1989 г. на «Стадыё Фляміньё» (у сувязі з рамонтнымі работамі на «Стадыё Алімпіка» па прычыне [[Чэмпіянат сьвету па футболе 1990 году|чэмпіянату сьвету па футболе 1990 году]])
* З 1990 г. на «Стадыё Алімпіка»

== Склад ==
: ''Актуальны на 12 верасьня 2024 году''
{{Склад}}
{{Гулец|3|{{Сьцяг Гішпаніі}}|Аб|[[Анхэліньнё]]||1997}}
{{Гулец|4|{{Сьцяг Італіі}}|ПА|[[Браян Крыстантэ]]||1995}}
{{Гулец|5|{{Сьцяг Кот-д’Івуару}}|Аб|[[Эван Н’Дыка]]||1999}}
{{Гулец|7|{{Сьцяг Італіі}}|ПА|[[Лярэнца Пэлегрыні]]|капітан|1996}}
{{Гулец|11|{{Сьцяг Украіны}}|Нап|[[Арцём Доўбік]]||1997}}
{{Гулец|12|{{Сьцяг Саудаўскай Арабіі}}|Аб|[[Сауд Абдульгамід]]||1999}}
{{Гулец|14|{{Сьцяг Узбэкістану}}|Нап|[[Эльдор Шамуродаў]]||1995}}
{{Гулец|15|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Матс Гумэльс]]||1988}}
{{Гулец|16|{{Сьцяг Аргентыны}}|ПА|[[Леандра Парэдэс]]||1994}}
{{Гулец|17|{{Сьцяг Францыі}}|ПА|[[Куадыё Канэ]]|{{Падказка|ар.|арэнда}} [[Барусія Мёнхэнглядбах|Барусія М.]]|2001}}
{{Гулец|18|{{Сьцяг Аргентыны}}|Нап|[[Матыяс Саўле]]||2003}}
{{Гулец|19|{{Сьцяг Турэччыны}}|Аб|[[Зэкі Чэлік]]||1997}}
{{Гулец|21|{{Сьцяг Аргентыны}}|Нап|[[Паўлё Дыбаля]]||1993}}
{{Падзел складу}}
{{Гулец|22|{{Сьцяг Гішпаніі}}|Аб|[[Марыё Эрмоса]]||1995}}
{{Гулец|23|{{Сьцяг Італіі}}|Аб|[[Джанлюка Манчыні]]||1996}}
{{Гулец|26|{{Сьцяг Швэцыі}}|Аб|[[Самуэль Даль]]||2003}}
{{Гулец|28|{{Сьцяг Францыі}}|ПА|[[Энзо Лё Фэ]]||2000}}
{{Гулец|35|{{Сьцяг Італіі}}|ПА|[[Тамаза Бальданцы]]||2003}}
{{Гулец|56|{{Сьцяг Бэльгіі}}|Нап|[[Алексіс Салемакерс]]|{{Падказка|ар.|арэнда}} [[Мілян (футбольны клюб)|Мілян]]|1999}}
{{Гулец|59|{{Сьцяг Польшчы}}|ПА|[[Ніколя Залеўскі]]||2002}}
{{Гулец|61|{{Сьцяг Італіі}}|ПА|[[Нікалё Пізыльлі]]||2004}}
{{Гулец|66|{{Сьцяг Гішпаніі}}|Аб|[[Буба Сангарэ]]||2007}}
{{Гулец|89|{{Сьцяг Італіі}}|Бр|[[Рэната Марын]]||2006}}
{{Гулец|92|{{Сьцяг Італіі}}|Нап|[[Стэфан эль-Шаараві]]||1992}}
{{Гулец|98|{{Сьцяг Аўстраліі}}|Бр|[[Мэт’ю Раян]]||1992}}
{{Гулец|99|{{Сьцяг Сэрбіі}}|Бр|[[Міле Сьвіляр]]||1999}}
{{Канец складу}}

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* [https://web.archive.org/web/20110315052147/http://www.asroma.it/ Афіцыйная старонка]{{ref-it}}
* [http://www.asroma.pl/ Польскі фан-сайт]{{ref-pl}}
* [http://www.as-roma.ru Расейскі фан-сайт]{{ref-ru}}

{{Склад ФК Рома}}
{{Сэрыя А чэмпіянату Італіі па футболе}}

[[Катэгорыя:Рома Рым| ]]