Прагляд крыніцы для Міхал Клеафас Агінскі

{{Шляхціч
|Імя                 = Міхал Клеафас Агінскі
|Лацінка             = Michał Kleafas Aginski
|Поўнае імя          = 
|Партрэт             = Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (F. Fabre, 1805).jpg
|Шырыня партрэту     = 
|Подпіс партрэту     = Міхал Клеафас Агінскі. Аўтар [[Франсуа-Ксаўе Фабр|Ф. К. Фабр]], 1805 г.
|Герб                = Herb Ogiński.png
|Шырыня гербу        = 
|Подпіс гербу        = Герб «[[Агінскі (герб)|Агінскі]]»
|Пасады              = {{Шляхціч/Пасада
 |Пасада                     = [[Падскарбі вялікі літоўскі]]
 |Сьцяг                      = 
 |Герб                       = 
 |Пасьлядоўнасьць пасады     = 
 |Рымскі лік пасьлядоўнасьці = 
 |Пачатак пэрыяду            = [[1793]]
 |Заканчэньне пэрыяду        = [[1796]]
 |Папярэднік                 = [[Людвік Тышкевіч]]
 |Наступнік                  = пасада скасаваная
}}
|Імя пры нараджэньні = 
|Нарадзіўся          = {{Нарадзіўся|7|10|1765}}
|Месца нараджэньня   = [[Гузаў]], [[Мазавецкае ваяводзтва]], [[Рэч Паспалітая]]
|Памёр               = {{Памёр|15|10|1833|гадоў=68}}
|Месца сьмерці       = [[Флярэнцыя]], [[Вялікае герцагства Тасканскае]]
|Род                 = [[Агінскія]]
|Бацька              = [[Андрэй Агінскі]]
|Маці                = Паўла Шэмбэк
|Жонка               = {{Просты сьпіс|
* Ізабэла Лясоцкая (1789—1802)
* Марыя дэ Нэры (ад 1802)
}}
|Дзеці               = {{Просты сьпіс|
* [[Тамаш Антоні Агінскі|Тамаш Антоні]]
* [[Ірэнеўш Клеафас Агінскі|Ірэнеўш Клеафас]]
* [[Францішак Ксавэры Агінскі (сын Міхала Клеафаса)|Францішак Ксавэры]]
* [[Амэлія Залуская|Амэлія]]
* [[Іда Агінская|Іда]]
* [[Эма Агінская|Эма]]
}}
|Рэлігія             = 
|Рэгаліі             = {{Блёк узнагародаў|{{Ордэн Белага арла}}|{{Ордэн сьвятога Станіслава}}||{{Ордэн сьвятога Ўладзімера}}|{{Ордэн сьвятога Аляксандра Неўскага}}}}
|Колер               = 
|Колер загалоўку     = 
}}
{{Цёзкі}}
'''Мі́хал Клеафа́с Агі́нскі''' ({{Нарадзіўся|7|10|1765}}, [[Гузаў]] [[Мазавецкае ваяводзтва (1529—1795)|Мазавецкага ваяводзтва]] — {{Памёр|15|10|1833}}, [[Флярэнцыя]]) — кампазытар, дзяржаўны і вайсковы дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]<ref name="evkl">[[Анатоль Грыцкевіч|Грыцкевіч А.]] Агінскі Міхал Клеафас // {{Літаратура/ЭВКЛ|1к}} С. 201.</ref> і [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]<ref>{{Спасылка|аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | дата публікацыі = | url = http://old.nlb.by/html/news2005/m_k_aginski.html | загаловак = 7 кастрычніка — 240 год з дня нараджэння Міхала Клеафаса Агінскага (1765—1833), дзяржаўнага дзеяча Рэчы Паспалітай, дыпламата, кампазітара | фармат = | назва праекту = | выдавец = [[Нацыянальная бібліятэка Беларусі (новы будынак)|Нацыянальная бібліятэка Беларусі]] | дата = 5 сьнежня 2010 | мова = | камэнтар = }}</ref>. Удзельнік [[Паўстаньне Касьцюшкі|паўстаньня Тадэвуша Касьцюшкі]].

Міхал Клеафас Агінскі — аўтар знакамітага [[палянэз]]у «[[Разьвітаньне з Радзімай]]».

== Біяграфія ==
З старэйшай княскай лініі роду [[Агінскія|Агінскіх]], сын [[Андрэй Агінскі|Андрэя]], [[Ваяводы троцкія|ваяводы троцкага]], і Паўлы з [[Шэмбэкі|Шэмбэкаў]]. Ад бацькі ўспадкаваў тытул [[граф]]а.

Атрымаў добрую хатнюю адукацыю, меў выдатныя здольнасьці да [[Музыка|музыкі]] і замежных моваў. Першыя музычныя ўражаньні атрымаў ад наведваньня [[Слонім]]а, дзе ягоны сваяк [[Міхал Казімер Агінскі]] ўтрымліваў [[Слонімскі тэатар Агінскіх|тэатар эўрапейскага ўзроўню]].

Міхалу Клеафасу Агінскаму ігру на фартэпіяна выкладаў [[Восіп Казлоўскі]], прыдворны музыка сямейства. Скрыпцы яго навучаў [[Джаваньні Манэ Джарнавікі]], пазьней удасканальваў свае веды ў Італіі ад [[Джаваньні Батыста Віёцьці|Джаваньні Батысты Віёцьці]] і [[П’ер Мары Франсуа дэ Саль Баё|П’ера Мары Франсуа дэ Саля Баё]]<ref>{{Спасылка|аўтар = |прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = |url = http://www.greatcomposers.ru/index.php?go=Content&id=69|загаловак = Биография великого композитора Огиньского|фармат = |назва праекту = Великие композиторы|выдавец = |дата доступу = 11 кастрычніка 2015|мова = ru|камэнтар = }}</ref>.

=== Кар’ера ===
Абіраўся [[Пасол соймавы|паслом]] [[Сойм Рэчы Паспалітай|сойму]] [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] (1786 год), быў камісарам Скарбовай камісіі [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] (1788 год), потым займаў пасаду [[Мечнік вялікі літоўскі|мечніка вялікага літоўскага]] (1789—1793). У 1790—1791 гадох быў надзвычайным амбасадарам у [[Галяндыя|Галяндыі]], выконваў дыпляматычную місію ў [[Лёндан]]е.

У 1791 годзе мусіў прысягнуць маскоўскай гаспадыні [[Кацярына II|Кацярыне II]], каб захаваць свае маёнткі ва ўсходняй частцы сучаснай [[Беларусь|Беларусі]]. Скептычна паставіўся да [[Канстытуцыя 3 траўня|Канстытуцыі 3 траўня]]<ref name="evkl"/>.

У 28-гадовым веку (1793 год) займаў пасаду [[падскарбі вялікі літоўскі|падскарбія вялікага літоўскага]], абіраўся [[пасол соймавы|паслом]] на [[Гарадзенскі сойм]]. Уваходзіў у склад дэлегацыі на перамовах з {{Не перакладзена|Сьпіс расейскіх паслоў у Рэчы Паспалітай|расейскім паслом|pl|Ambasadorowie i posłowie rosyjscy w Rzeczypospolitej 1763-1794}} [[Якаў Сіверс|Якавам Сіверсам]]{{Зноска|VL|1952|Volumina Legum|11—23}}. Падпісваў акты {{Не перакладзена|Цэсія|пераходу|pl|Cesja (prawo międzynarodowe)}} тэрыторыяў [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|другога падзелу]] да Расейскай імпэрыі і Прусіі]{{Зноска|VL|1952|Volumina Legum|23, 36}}. Гарадзенскі сойм вылучыў яго ў склад [[Пастаянная Рада|Пастаяннае Рады]]{{Зноска|VL|1952|Volumina Legum|344}}.

Па перамозе ў 1793 годзе [[Таргавіцкая канфэдэрацыя|Таргавіцкай канфэдэрацыі]] падтрымаў яе і вярнуў сабе канфіскаваныя раней маёнткі.

=== Паўстаньне ===
У часе [[Паўстаньне 1794 году|паўстаньня 1794 году]] далучыўся да віленскіх паўстанцаў, уваходзіў у [[Найвышэйшая літоўская рада|Найвышэйшую літоўскую раду]]. Ахвяраваў на патрэбы паўстаньня 188 тысячаў злотых, кіраваў 480 стральцамі.

У чэрвені 1794 году двойчы з аддзелам стралкоў і 200 коньнікамі спрабаваў прабіцца ў колішняе [[Менскае ваяводзтва]], каб узьняць тамака паўстаньне. У жніўні 1794 году зрабіў рэйд да [[Дынабург]]у. Змагаўся супраць прускіх войскаў.

Па тым, як расейцы занялі [[Вільня|Вільню]], праз [[Галіцыя|Галіцыю]] выехаў у [[Аўстрыя|Аўстрыю]]. За ўдзел у паўстаньні расейскія ўлады канфіскавалі ягоныя маёнткі.

=== На радзіме і чужыне ===
[[Файл:Firenze Oginski.jpg|міні|180пкс|зьлева|Эпітафія М. К. Агінскаму. Базыліка Санта Гроце, Флярэнцыя]]
{{Галерэя
|Назва            = <small>Партрэты М. К. Агінскага</small>
|Памер            = 
|Пазыцыя          = right
|Файл:Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (F. Fabre, XIX).jpg|Ф.-К. Фабр, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]]
|Файл:Michał Kleafas Ahinski. Міхал Клеафас Агінскі (Joseph Maria Grassi, XIX).jpg|Джузэпэ Грасі, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]] 
|Файл:Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (J. Alaškievič, XIX).jpg|[[Язэп Аляшкевіч]], [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]] 
|Файл:Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (1850).jpg|Невядомы мастак, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]] 
|Файл:Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (A. Molinari, XIX).jpg|Аляксандар Людвік Малінары, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]] 
|Файл:Michał_Kleafas_Aginski._Міхал_Клеафас_Агінскі_(XVIII).jpg|Невядомы мастак, кан. [[XVIII стагодзьдзе|XVIII]] — пач. [[XIX стагодзьдзе|XIX]] стст.
|Файл:Michal Kleofas Oginski.jpg|Франсуа Гранье, [[XIX стагодзьдзе|XIX ст.]] 
|Файл:Michał Kleafas Aginski. Міхал Клеафас Агінскі (XVIII) (2).jpg|У маладосьці, мініятура
}}

Жыў у [[Вена|Вене]], [[Вэнэцыя|Вэнэцыі]], [[Стамбул]]е, [[Парыж]]ы. У Парыжы кантактаваў з [[Шарль Марыс дэ Талейран-Пэрыгор|Шарлем Марысам дэ Талейранам]] і [[Француская дырэкторыя|францускай Дырэкторыяй]] з мэтаю аднаўленьня незалежнасьці [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]].

Па ўступленьні на маскоўскі сталец [[Аляксандар I Раманаў|Аляксандра I]] атрымаў магчымасьць вярнуцца на радзіму і працягнуць грамадзка-палітычную і мастацкую дзейнасьць. Па прысязе на вернасьць маскоўскаму гаспадару яму, як і ўсім выгнаньнікам, вярталіся ранейшыя маёнткі. У 1801 годзе ў [[Горадня|Горадні]] ён прысягнуў на вернасьць, а ў лютым 1802 году прыехаў у [[Пецярбург]], адкуль 28 красавіка выехаў у падараваны яму [[Францішак Ксавэры Агінскі|Францішкам Ксавэрам Агінскім]] даўні родавы маёнтак у [[Залесьсе (Смаргонскі раён)|Залесьсе]] [[Ашмянскі павет|Ашмянскага павету]].

Жыў тут у 1802—1806 гадох, ажаніўся з італьянскай сьпявачкай Марыяй дэ Нэры, збудаваў новы палац, [[парк]] у ангельскім стылі, [[Аранжарэя|аранжарэі]], зьвярынец, сабраў вялікую [[Бібліятэка|бібліятэку]]. Паводле адных зьвестак, у Залесьсі ён напісаў свой славуты [[палянэз]] «[[Разьвітаньне з Радзімай]]»<ref>[http://www.tio.by/newspaper/5928 Залессе збірае сяброў на фестываль-кірмаш]</ref>. У 1807 годзе сустракаўся з [[Напалеон I|Напалеонам]] у [[Італія|Італіі]].

У 1810 годзе атрымаў пасаду сэнатара і годнасьць [[тайны саветнік|тайнага саветніка]], [[Ордэн сьвятога Ўладзімера|ордэны сьв. Уладзімера]] і [[Ордэн Аляксандра Неўскага|Аляксандра Неўскага]]. Неаднойчы сустракаўся з маскоўскім гаспадаром [[Аляксандар I Раманаў|Аляксандрам I]] у [[Пецярбург]]у, [[Вільня|Вільні]], [[Магілёў|Магілёве]] і [[Віцебск]]у, распрацаваў і падаў яму [[Плян Агінскага (1811)|плян аднаўленьня Вялікага Княства Літоўскага]] ў складзе [[Расейская імпэрыя|Расейскай імпэрыі]]<ref name="evkl"/>, якое мусіла аб’яднаць восем губэрняў. Аднак маскоўскі гаспадар адхіліў гэты праект.

У чэрвені 1812 году Міхал Клеафас Агінскі зьехаў на ўсход разам з расейскімі войскамі, мешкаў у Пецярбургу. Па [[Расейска-француская вайна 1812 году|вайне з Напалеонам]] вярнуўся ў Залесьсе, дзе заставаўся да 1822 году, пакрысе адыходзячы ад палітычных справаў.

У 1823 годзе выехаў разам з радзінай у [[Італія|Італію]], жыў у [[Флярэнцыя|Флярэнцыі]], займаўся літаратурнай і музычнай дзейнасьцю. Памёр 15 кастрычніка 1833 году, спачыў на кляштарных могілках пры касьцёле Санта Марыя Навэля, пазьней — у пантэоне Санта Крочэ.

== Творчасьць ==
Вядомы як кампазытар, аўтар папулярных палянэзаў для фартэпіяна, якія вызначаюцца лірызмам, мэлядычнасьцю, зьвязаныя з народна-песеннымі традыцыямі<ref>[[Анатоль Грыцкевіч|Грыцкевіч А.]] Агінскія // {{Літаратура/ЭГБ|1к}} С. 34.</ref>. У 1790-я гады напісаў шматлікія баявыя сьпевы, [[марш]]ы, [[палянэз]]ы. Найбольш папулярны ягоны палянэз ля-мінор «[[Разьвітаньне з Радзімай]]» ({{мова-pl|Pożegnanie Ojczyzny|скарочана}}). Творы Агінскага набылі значную вядомасьць ва ўдзельнікаў [[Паўстаньне Касьцюшкі|паўстаньня Касьцюшкі]].

Пісаў таксама маршы (у тым ліку «Марш паўстанцаў 1794»), вальсы, мазуркі, мэнуэты, рамансы. Аўтар аднаактовай опэры «[[Зэліс і Валькур, або Банапарт у Каіры]]».

У 1826—1827 гадох у [[Парыж]]ы выдаў 4-томныя «Мэмуары пра Польшчу і палякаў з 1788 да 1815 г.» (на [[француская мова|францускай мове]], у 1870—1873 гадох перакладзеныя на [[польская мова|польскую мову]]), у якіх неаднойчы ўзгадвае пра свае [[ліцьвіны|беларуска-літвінскія]] карані<ref>Немагай С. [https://web.archive.org/web/20120723224221/http://kamunikat.fontel.net/www/knizki/pieraklady/siomucha/ahinskija/ustup_ahinskija.htm Музыка сям’і Агінскіх] // Музыка сям’і Агінскіх. Вакальныя творы. — {{Менск (Мн.)}}: ТАА «Паліфакт», 2000.</ref>. Напісаў «Лісты пра музыку» (1828 год, выдадзеныя ў 1956 годзе).

Музыка Міхала Клеафаса Агінскага была надзвычай папулярная як пры жыцьці, так і па сьмерці кампазытара. Ягоныя палянэзы пачыналі тагачасныя баляваньні, вялікімі накладамі выдаваліся ў [[Вена|Вене]], [[Мілян]]е, [[Прага|Празе]], [[Бэрлін]]е, [[Пецярбург]]у. Высокую адзнаку творчасьці Міхала Клеафаса Агінскага даюць [[Эрнст Тэадар Амадэй Гофман]], [[Макс Вэбэр]], [[Фэрэнц Ліст]].

Меў асабістае знаёмства з [[Вольфганг Амадэй Моцарт|Вольфгангам Моцартам]] й [[Ёзэф Гайдн|Ёзэфам Гайднам]], а таксама быў вучнем [[П’ер Баё|П'ерам Баё]], [[Чарльз Ляфон|Чарльзам Ляфона]], [[Тамазо Кампанэлі]].

== Сям’я ==
У 1789 годзе пабраўся шлюбам з ''Ізабэлай Лясоцкай'' (1764—1852), зь якой разьвёўся ў 1803 годзе. Другім разам ажаніўся з ''Марыяй дэ Нэры'' (1778—1851). У гэтым шлюбе нарадзіліся дзеці:

* ''[[Тамаш Антоні Агінскі|Тамаш Антоні]]'' (1798—1844)
* ''[[Францішак Ксавэры Агінскі (сын Міхала Клеафаса)|Францішак Ксавэры]]'' (1801—1873)
* ''[[Амэлія Залуская|Амэлія]]'' (1803—1858)
* ''[[Ірэнеўш Клеафас Агінскі|Ірэнеўш Клеафас]]'' (1808—1863/1870)
* ''[[Эма Агінская|Эма]]'' (1810—1871)
* ''[[Іда Агінская|Іда]]'' (1813—1864)

== Памяць ==
[[Файл:Michał Kleafas Ahinski (reverse).gif|міні|180пкс|зьлева|[[Міхал Клеафас Агінскі (манэта)|Памятная манэта]] [[Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь|НБРБ]], прысьвечаная М. К. Агінскаму]]
[[Файл:Michał Kleafas Ahinski stamp.jpg|міні|Марка [[Белпошта|Белпошты]], прысьвечаная М. К. Агінскаму]]

Помнікі Міхалу Клефасу Агінскаму стаяць у [[Маладэчна|Маладэчне]] ([[Беларусь]]) і [[Гузаў|Гузаве]] ([[Польшча]]). У Маладэчне імя Агінскага носіць музычны коледж.

У 1994 годзе [[Белпошта]] выдала адмысловую марку, прысьвечаную славутаму кампазытару. У красавіку 1996 году ў Флярэнцыі, на доме, дзе жыў Міхал Клеафас Агінскі, адкрылі мэмарыяльную шыльду (скульптар [[Валяр’ян Янушкевіч]]).

Колішняя сядзіба Агінскіх у [[Залесьсе (Смаргонскі раён)|Залесьсі]], «Паўночныя Атэны» (як яе называлі сучасьнікі кампазытара), перайшла ў падпарадкаваньне [[Міністэрства культуры Беларусі]] — да Аб’яднаньня літаратурных музэяў, з 1990 году тут сьвяткуюцца ўгодкі яе былога гаспадара. 25 верасьня 2014 году адбылася адкрыцьцё рэстаўраванай сядзібы<ref>{{Спасылка|аўтар = Наталия Волынец.|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 26 верасьня 2014|url = http://grodnonews.by/category/glavnoe/news18701.html|загаловак = В Залесье на Сморгонщине открыли отреставрированную усадьбу Огинского|фармат = |назва праекту = |выдавец = Гродзенская праўда|дата доступу = 11 кастрычніка 2015|мова = ru|камэнтар = }}</ref>.

Імя Міхала Клеафаса Агінскага атрымалі вуліцы ў [[Горадня|Горадні]] (2011<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=55051 У Гродна з’явяцца вуліцы Агінскага, Багушэвіча, Караткевіча і Орды], [[Наша Ніва]], 20 траўня 2011.</ref>), [[Ждановічы (Менскі раён)|Ждановічах]].

З 2008 году ў польскім [[Івоніч-Здруй|Івоніч-Здруі]] праводзіцца музычны фэст імя Міхала Клеафаса Агінскага<ref>{{Спасылка|аўтар = |прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = |url = http://www.iwonicz-zdroj.pl/kultura/festiwal-im-oginskiego/|загаловак = Festiwal im. Ogińskiego|фармат = |назва праекту = |выдавец = Gmina Iwonicz-Zdrój|дата доступу = 11 кастрычніка 2015|мова = pl|камэнтар = }}</ref>.

22 жніўня 2011 году [[Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь]] увёў у абарачэньне памятныя манэты «[[М. Агінскі (манэта)|М. Агінскі]]» сэрыі «Гісторыя і культура Беларусі». 23 сьнежня 2013 году [[Менскі гарадзкі Савет дэпутатаў]] ухваліў Рашэньне № 386, якім прысвоіў імя Агінскага [[Вуліца Агінскага (Менск)|вуліцы]] ў мікрараёне [[Магістар (Менск)|Магістар]]<ref>{{Артыкул|аўтар=|загаловак=У Менску зьявілася вуліца Агінскага|спасылка=https://zviazda.by/be/news/20140114/1389679949-u-minsku-zyavilasya-vulica-aginskaga|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=газэта|год=14 студзеня 2014|нумар=[https://zviazda.by/be/number/5-27615 5 (27615)]|старонкі=[https://zviazda.by/sites/default/files/pdf/2014/01/ZV_20140114_2.pdf 2]|issn=1990-763x}}</ref>. У 2015 годзе ў [[Менск]]у на [[Плошча Свабоды (Менск)|плошчы Свабоды]] побач з [[Катэдральны сабор Сашэсьця Сьвятога Духу|катэдрай Сашэсьця Сьвятога Духу]] паставілі [[лава Агінскага (Менск)|лаву Агінскага]].

== Дадатковыя зьвесткі ==
[[Файл:Zaleśsie, Aginski. Залесьсе, Агінскі (1824).jpg|значак|Сядзіба Агінскіх у Залесьсі, з кнігі «Палёнія» [[Леанард Ходзька|Л. Ходзькі]]]]

* У сваёй опэры «[[Зэліс і Валькур]]» Міхал Клеафас Агінскі вывеў на сцэну [[Напалеон I Банапарт|Напалеона]] і Юзэфа Сулкоўскага; для таго часу зрабіць дзейнымі асобамі яшчэ жывых людзей было ўнікальнай зьявай<ref name="nh">Таіса Храловіч. [https://web.archive.org/web/20120730200329/http://ng.by/ru/issues?art_id=28770 Такога Агінскага вы не ведалі, або Таямніцы жыцця музыканта-аматара], [[Народная газета]], 21 студзеня 2009. С. 10.</ref>.
* Пры жыцьці кампазытара больш папулярным быў «[[Палянэз сьмерці]]» фа мажор, а не «Разьвітаньне з Радзімай» ля мінор.
* Міхал Клеафас Агінскі — аўтар дзьвюх музычных працаў — «Лісты пра музыку» і «Назіраньні над музыкай». Апрача таго, ён маляваў у клясычным стылі.
* Міхал Клеафас Агінскі першым стварыў палянэзы для слуханьня, а не для танцаў. Пазьней ягоную справу працягнуў [[Фрэдэрык Шапэн]]<ref name="nh"/>.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы|2}}

== Літаратура ==
* {{Літаратура/ЭВКЛ|1}}
* {{Літаратура/ЭГБ|1}}
* {{Кніга
|аўтар          = 
|імя            = 
|прозьвішча     = 
|частка         = 
|загаловак      = [[Валюміна Легум|Volumina Legum]]
|арыгінал       = 
|спасылка       = 
|адказны        = Jan Wąsicki
|выданьне       = 
|месца          = Poznań
|выдавецтва     = 
|год            = 1952
|том            = X. Konstytucje Sejmu Grodzieńskiego z 1793 roku
|старонкі       = 
|старонак       = 
|сэрыя          = 
|isbn           = 
|наклад         = 
|ref            = VL
}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* [http://imslp.org/wiki/Category:Ogi%C5%84ski,_Micha%C5%82_Kleofas Ноты твораў] у [[International Music Score Library Project]]
* [https://web.archive.org/web/20190106010902/http://fondaginskaga.by/ Фонд адраджэньня спадчыны М. К. Агінскага] {{ref-ru}}

{{Падскарбіі вялікія літоўскія}}

{{Бібліяінфармацыя}}

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Агінскі, Міхал Клеафас}}
[[Катэгорыя:Міхал Клеафас Агінскі| ]]
[[Катэгорыя:Агінскія|Міхал Клеафас]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Жырардаўскім павеце]]
[[Катэгорыя:Мечнікі вялікія літоўскія]]
[[Катэгорыя:Беларускія кампазытары]]
[[Катэгорыя:Польскія кампазытары]]
[[Катэгорыя:Клясыцыстычныя кампазытары]]
[[Катэгорыя:Кампазытары Рэчы Паспалітай]]
[[Катэгорыя:Дыпляматы Рэчы Паспалітай]]
[[Катэгорыя:Сьвецкія сэнатары Рэчы Паспалітай]]
[[Катэгорыя:Сэнатары Расейскай імпэрыі]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі паўстаньня 1794 году]]
[[Катэгорыя:Барскія канфэдэраты]]
[[Катэгорыя:Гарадзенскія канфэдэраты]]
[[Катэгорыя:Канфэдэраты таргавіцкія]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў Флярэнцыі]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі Вялікага Сойму 1788—1792]]
[[Катэгорыя:Сэнатары — удзельнікі Гарадзенскага Сойму 1793 году]]
[[Катэгорыя:Мальтыйскія рыцары]]
[[Катэгорыя:Польскія масоны]]
[[Катэгорыя:Асобы на марках]]
[[Катэгорыя:Асобы на манэтах]]