Кубізм
.jpg)
Кубі́зм (франц. cubisme) — аванградысцкая плынь у выяўленчым мастацтве першай чвэрці XX стагодзьдзя[1], якая характарызуецца выкарыстаньнем падкрэсьлена геамэтрызаваных умоўных формаў і імкненьнем «раздрабіць» рэальныя аб’екты на ўстойлівыя геамэтрычных прымітывы — куб, конус, цыліндар.
Сфармавалася як выклік і непрыняцьце пэўнымі коламі мастакоў стандартнай прыгажосьці сымбалізму і позьняга імпрэсіянізму[2]. Кубісты таксама сьвядома парушалі законы пэрспэктывы, агульнапрынятыя нормы прапорцыяў, выкарыстоўваючы разнастайныя фактурныя эфэкты і прасторавыя пабудовы на роўніцы[2].
Асноўныя прадстаўнікі — Паблё Пікаса і Жорж Брак.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кубізм // Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік. / Укладальнік: Эдуард Дубянецкі. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — ISBN 985-11-0277-6
- ^ а б Кубізм // Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва: Дапаможнік для вучняў / Б. А. Лазука. — Мн: Беларусь, 2001. — С. 74. — 158 с.