Прагляд крыніцы для Ўільямз (Формула-1)

{{Каардынаты|51|37|5|паўночнае|1|24|46|заходняе|выяўленьне=загаловак}}
{{Каманда Ф-1
| назва                 = {{Сьцяг|Вялікабрытанія}} Ўільямз-Мэрсэдэс
| поўная_назва          = Ўільямз Рэйсінг
| лягатып               = 
| выява                 = 
| месцазнаходжаньне     = {{nowrap|[[Гроўв (Оксфардшыр)|Гроўв]], [[Оксфардшыр]], Ангельшчына}}
| заснавальнікі         = [[Фрэнк Ўільямз]]<br>[[Патрык Гэд]]
| дата_заснаваньня      = 
| кіраўнік              = [[Ёст Капіта]]
| уласьнік              = Dorilton Capital
| інжынэр               = 
| дырэктар              = 
| папярэдняя_назва      = 
| наступная_назва       = 
| кіроўца1              = {{0}}6. {{Сьцяг|Канада}} [[Нікаля Лятыфі]]
| кіроўца2              = 63. {{Сьцяг|Вялікабрытанія}} [[Джордж Расэл]]
| выпрабоўцы            = {{Просты сьпіс|
* 89. {{Сьцяг|Вялікабрытанія}} [[Джэк Эйткен]]
* 45. {{Сьцяг|Ізраіль}} [[Рой Нісані]]
}}
| шасі                  = [[Williams FW43|FW43B]]
| рухавік               = [[Mercedes AMG High Performance Powertrains|Mercedes]] M12 E Performance
| шыны                  = [[Pirelli]]
| першая_гонка          = ''Каманда''<br>[[Гран-пры Гішпаніі 1977 году]]<br>''Канструктар''<br>[[Гран-пры Аргентыны 1978 году]]
| апошняя_гонка         = {{Апошняе Гран-пры Ф1}}
| гонак                 = ''Каманда:'' {{Сума|{{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|гонкі}}|11}} гонак ({{Сума|{{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|старты}}|8}} стартаў)<br>''Канструктар:'' {{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|гонкі}} гонак ({{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|старты}} стартаў)
| чэмпіёны_канструктары = 9 ({{Сэзон Ф-1|1980}}, {{Сэзон Ф-1|1981}}, {{Сэзон Ф-1|1986}}, {{Сэзон Ф-1|1987}}, {{Сэзон Ф-1|1992}}, {{Сэзон Ф-1|1993}}, {{Сэзон Ф-1|1994}}, {{Сэзон Ф-1|1996}}, {{Сэзон Ф-1|1997}})
| чэмпіёны_кіроўцы      = 7 ({{Сэзон Ф-1|1980}}, {{Сэзон Ф-1|1982}}, {{Сэзон Ф-1|1987}}, {{Сэзон Ф-1|1992}}, {{Сэзон Ф-1|1993}}, {{Сэзон Ф-1|1996}}, {{Сэзон Ф-1|1997}})
| перамогі              = {{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|перамогі}}
| п’едэсталы            = {{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|п’едэсталы}}
| стартавыя_лідэрствы   = {{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|лідэрствы}}
| найхутчэйшыя_колы     = {{Статыстыка канструктараў Ф1|Ўільямз|найхутчэйшыя колы}}
| апошні_сэзон          = 2020
| вынік_сэзону          = 10-е (0 пкт)
| сайт                  = https://www.williamsf1.com
| абнаўленьне           = 19 ліпеня 2021
}}
'''Ўільямз Гран-пры Інжынірынг Лімітэд''' ({{Мова-анг|Williams Grand Prix Engineering Limited}}) — [[Вялікабрытанія|брытанская]] [[Аўтагонкі|матагоначная]] каманда і канструктар гонак [[Формула-1|Формулы-1]] пад назвай '''Ўільямз Рэйсінг''' ({{Мова-анг|Williams Racing|скарочана}}). Заснаваная [[Фрэнк Ўільямз|Фрэнкам Ўільямзам]] і [[Патрык Гэд|Патрыкам Гэдам]] у {{Сэзон Ф-1|1977}} року.

Сьпярша ўдзельнічала ў Формуле-1 як каманда, а з наступнага року сканструявала ўласныя аўтамабілі. 9-разовая [[Сьпіс чэмпіёнаў-канструктараў Формулы-1|чэмпіёнка ў камандным заліку]] і 7-разовы [[Сьпіс чэмпіёнаў Формулы-1|чэмпіёнка сярод пілётаў]]. Адна з чатырох камандаў Формулы-1, якая атрымала больш за 100 перамог у гонках (нароўні з [[Скудэрыя Фэрары|Фэрары]], [[Макларэн]]ам і [[Мэрсэдэс-Бэнц (Формула-1)|Мэрсэдэсам]]).

== Мінуўшчына ==
[[Фрэнк Ўільямз]] заснаваў каманду ў 1977 року пасьля няўдачы ягонага папярэднага прадпрыемства, [[Фрэнк Ўільямз (Формула-1)|Фрэнк Ўільямз]]. Дзеля гэтага ён наняў маладога інжынэры [[Патрык Гэд|Патрыка Гэда]], зь якім мецьме працяглае супрацоўніцтва.

У [[Формула-1 у сэзоне 1977 году|дэбютным сэзоне]] адзіны кіроўца Ўільямзу [[Патрык Нэў]] кіраваў машынай [[Марч (Формула-1)|Марч 761]]. Найлепшым паказьнікам стала 7-е месца на [[Гран-пры Італіі (Формула-1)|Гран-пры Італіі]]; гэты сэзон быў завершаны бяз пунктаў. Для {{Сэзон Ф-1|1978}} Патрык Гэд распрацаваў уласны аўтамабіль Ўільямз FW06. На ім адзіны гоначнік каманды аўстраліец [[Алан Джоўнз]] прынёс камандзе 9-е месца ў Кубку канструктараў і 11-е ў асабістым заліку.

З {{Сэзон Ф-1|1979}} у камандзе зьявіліся абодва пілёты. Тады ж адзін зь іх — швайцарац [[Клэй Рэгацоні]] — здабыў першую перамогу ў [[Гран-пры Вялікабрытаніі (Формула-1)|Гран-пры Вялікабрытаніі]]. У гэтым годзе каманда паднялася ў параўнаньні зь мінулым на 8 пазыцыяў у Кубку канструктараў, а Алан Джоўнз саступіў толькі абодвум гоначнікам каманды [[Скудэрыя Фэрары|Фэрары]].

У {{Сэзон Ф-1|1980}} року Ўільямз заваяваў свой першы Кубак канструктараў, а Алан Джоўнз — першае чэмпіёнства сярод гоначнікаў. У {{Сэзон Ф-1|1981}} року намаганьнямі пілётаў Алана Джоўнза і [[Карлёс Ройтэман|Карлёса Ройтэмана]] каманда паўтарыла посьпех у камандным заліку.

У {{Сэзон Ф-1|1982}} року замест Джоўнза, які скончыў выступы, у каманду прыйшоў фін [[Кеке Росбэрг]], які ў мінулым чэмпіянаце не зарабіў ніводнага пункту. А ў «Ўільямсе» ён стаў чэмпіёнам, хоць і перамог толькі ў адной гонцы [[Гран-пры Швайцарыі (Формула-1)|ў Швайцарыі]]. У Кубку канструктараў каманда стала 4-й.

З сэзону {{Сэзон Ф-1|1984}} року «Ўільямз» заключыла кантракт з Хондай, якая магла прадаставіць рухавікі з [[турбанадзіманьне]]м. Аднак новая вэрсія аўтамабілю [[Williams FW09]] аказалася няўдалай, і каманда фінішавала ў чэмпіянаце 6-й з 25,5 пунктамі.

У {{Сэзон Ф-1|1985}} Патрык Гэд стварыў [[Williams FW10]] — першы аўтамабіль каманды з {{Не перакладзена|Вуглепалімэр|вуглепалімэрнай|d|Q910977}} тэхналёгіяй. Гоначнікі [[Найджэл Мэнсэл]] і Кеке Росбэрг заваявалі Ўільямзу трэцяе месца ў Кубку канструктараў. На кваліфікацыі да [[Гран-пры Вялікабрытаніі (Формула-1)|Гран-пры Вялікабрытаніі]] Росбэрг усталяваў сусьветны рэкорд сярэдняй хуткасьці кола — 259,005 км/г.

Перад пачаткам сэзону {{Сэзон Ф-1|1986}} року ўласьнік каманды Фрэнк Ўільямз, вяртаючыся з тэставых выпрабаваньняў, патрапіў у [[ДТЗ]], у выніку чаго застаўся [[паралюш]]аваным на ўсё жыцьцё. На гонках ён не прысутнічаў амаль год. Нягледзячы на ягоную адсутнасьць, пілёты «Ўільямзу» заваявалі 9 Гран-пры, перамаглі ў Кубку канструктараў, а Найджэл Мэнсэл саступіў чэмпіёнства [[Ален Прост|Алену Просту]] толькі ў апошняй гонцы [[Гран-пры Аўстраліі (Формула-1)|ў Аўстраліі]] пасьля выбуху кола.

У {{Сэзон Ф-1|1987}} року супрацоўніцтва Ўільямзу і Хонды нарэшце прывяло да перамогі ў чэмпіянаце пілёта [[Нэльсан Піке|Нэльсана Піке]], а ягоны паплечнік Найджэл Мэнсэл стаў другім. Каманда другім разам запар перамагла ў Кубку канструктараў. Нягледзячы на гэта, Хонда ў канцы сэзону спыніла супрацоўніцтва зь «Ўільямзам», аддаўшы перавагу Макларэну.

У {{Сэзон Ф-1|1988}} року «Ўільямз» не знайшоў іншага варыянту, як ставіць у свае аўтамабілі {{Не перакладзена|Рухавік без надзіманьня|безнадзіманыя рухавікі|d|Q795410}} «[[Judd (рухавік)|Judd]]», таму ягоныя аўтамабілі значна саступалі канкурэнтам. Да таго ж Нэльсан Піке сышоў у [[Лотус (Формула-1)|Лотус]], які па-ранейшаму карыстаўся рухавікамі «Хонды». Найджэл Мэнсэл і новы паплечнік італьянец [[Рыкарда Патрэзэ]] прынесьлі камандзе 20 пунктаў і 7-е месца ў Кубку канструктараў, не перамогшы ні ў воднай гонцы.

У {{Сэзон Ф-1|1989}} року пачалося супрацоўніцтва з «[[Рэно (Формула-1)|Рэно]]», якое працягвалася да сыходу апошняга з «Формулы-1» у 1997 року. За гэты час каманда здабыла 5 Кубкаў канструктараў і 4 асабістыя кубкі. Асабліва дамінаваў «Ўільямз» у сярэдзіне 1990-х з аўтамабілямі распрацоўкі [[Адрыян Ньюі|Адрыяна Ньюі]].

Але пакуль што ў сэзонах 1989—1991 рокаў перамагалі пілёты «Макларэну». Двойчы ў гэты пэрыяд «Ўільямз» станавіўся другім у Кубку канструктараў. У 1991 року ў каманду вярнуўся з «Фэрары» Найджэл Мэнсэл, а тэставым кіроўцам стаў будучы чэмпіён сьвету [[Дэйман Гіл]].

У {{Сэзон Ф-1|1992}} року «Ўільямз» захаваў пару гоначнікаў Мэнсэл — Патрэзэ. Найджэл Мэнсэл стаў пераможцам першых пяці гонак сэзону, а Патрэзэ ў іх усіх, акрамя Гран-пры Гішпаніі, прыйшоў другім. Канкурэнцыю ім змог скласьці толькі [[Айртан Сэна]], які перамог у двух наступных гонках. Але пасьля гэтага Мэнсэл выйграў яшчэ чатыры Гран-пры і стаў чэмпіёнам, Патрэзэ — віцэ-чэмпіёнам, а Ўільямз апярэдзіў Макларэн у Кубку канструктараў на 65 пунктаў. Зь дзевяцьцю перамогамі ў сэзоне Найджэл Мэнсэл паставіў новы рэкорд для гоначнікаў.

У {{Сэзон Ф-1|1993}} року «Ўільямз» прадставіў новы аўтамабіль [[Williams FW15C]] з [[Актыўная падвеска|актыўнай падвескай]] і [[Сыстэма рэгуляваньня цягі|сыстэмай рэгуляваньня цягі]], нябачаныя дагэтуль у іншых камандах. Яго часта лічаць найдасканалейшай машынай у гісторыі формульных гонак. У дэбютнай гонцы за каманду [[Ален Прост]] стаў пераможцам [[Гран-пры Паўднёвай Афрыкі (Формула-1)|Гран-пры Паўднёвай Афрыкі]] і на хвіліну апярэдзіў уладальніка другога месца Айртана Сэну. У другой гонцы сэзону пераведзены з тэставых кіроўцаў Дэйман Гіл заняў другое месца на п’едэстале пасьля Айртана Сэны. Па выніках сэзону Ален Прост атрымаў 7 перамог і стаў чэмпіёнам, яшчэ 3 перамогі здабыў Дэйман Гіл, але адстаў на 4 балы ад уладальніка другога месца Айртана Сэны. У Кубку канструктараў каманда захавала чэмпіёнскі тытул, апярэдзіўшы Макларэн на 84 пункты.

У {{Сэзон Ф-1|1994}} року «Ўільямз» здолеў падпісаць кантракт з [[Айртан Сэна|Айртанам Сэнам]], а Прост скончыў выступы ў гонках. Аднак пасьля забароны ад ФІА карыстацца {{Не перакладзена|Удасканаленая сыстэма дапамогі кіроўцу|электроннымі сыстэмамі дапамогі кіраваньня|d|Q1060280}} новы аўтамабіль [[Williams FW16]], пазбаўлены актыўнай падвескі, сыстэмаў рэгуляваньня цягі і [[Антыблякавальная сыстэма|антыблякаваньня]], стаў няўстойлівым, хоць і па-ранейшаму хуткасным. Тым ня меней, ён стаў горшым за свайго папярэдніка FW15C і нават за Williams FW14. На перадсэзонных выпрабаваньнях нават слабейшы аўтамабіль [[Бэнэтон (Формула-1)|Бэнэтон]]-Форд аказаўся спрытнейшым за «Ўільямз». У першых дзьвюх Гран-пры сэзону Айртан Сэна выйграваў кваліфікацыі, але сыходзіў падчас гонкі. У трэцяй, [[Гран-пры Сан-Марына (Формула-1)|у Сан-Марына]], ён ізноў перамог у кваліфікацыі, але загінуў пасьля вылету на шостым коле гонкі. Расьсьледаваньне гэтай катастрофы скончылася толькі ў 2005 року. На наступным Гран-пры [[Гран-пры Манака (Формула-1)|ў Манака]] каманда ў памяць пра Айртана Сэну выставіла толькі аднаго Дэймана Гіла, які сышоў на першым коле. Надалей з Гілам выступалі сьпярша тэставы кіроўца [[Дэйвід Култгард]], а пасьля Найджэл Мэнсэл. Сэзон скончыўся перамогай [[Міхаэль Шумахэр|Міхаэля Шумахэра]] на «Бэнэтоне», ад якога Дэйман Гіл адстаў на 1 пункт. А ў Кубку канструктараў трэці год запар Ўільямз атрымаў чэмпіёнства.

У {{Сэзон Ф-1|1995}} року каманда «Бэнэтон» таксама перайшла на рухавікі «Рэно», выйграўшы барацьбу за чэмпіёнства як у камандным заліку, так і ў асабістым (Міхаэль Шумахэр). Дэйман Гіл стаў другім па выніках сэзону.

Для {{Сэзон Ф-1|1996}} року «Макларэн» прадставіў самы надзейны і хуткі аўтамабіль [[Williams FW18]]. Наўзамен Култгарду ў каманду прыйшоў канадзец [[Жак Вільнёў]]. Перавага Гіла і Вільнёва была настолькі ашаламляльнай, што яны перамаглі ў 12 гонках з 16, заваяваўшы чэмпіёнскія тытулы за некалькі гонак да канца сэзону. Нягледзячы на гэта, Фрэнк Ўільямз пасьля гэтага сэзону скончыў супрацоўніцтва з чэмпіёнам Дэйманам Гілам.

Сэзон {{Сэзон Ф-1|1997}} року стаў апошнім у супрацоўніцтве з «Рэно», а таксама аўтамабілямі распрацоўкі Адрыяна Ньюі. На замену Дэйману Гілу прыйшоў [[Гайнц-Гаральд Фрэнцэн]], які, аднак, за два гады выступаў за «Ўільямз» здолеў атрымаць толькі адну перамогу на Гран-пры Сан-Марына-1997. Жак Вільнёў у гэтым сэзоне здабыў 5 перамогаў, а «Ўільямз» перакрочыў 100 перамогаў за ўсю гісторыю выступаў. Чэмпіёнам сярод гоначнікаў стаў Вільнёў, «Ўільямз» заваяваў Кубак канструктараў другі год запар. Пасьля гэтага сэзону «Рэно» спыніла ўдзел у «Формуле», а Адрыян Ньюі сышоў у Макларэн.

У {{Сэзон Ф-1|1998}} року «Ўільямз» давялося ўсталёўваць на свае машыны рухавікі кампаніі [[Mecachrome]], якія па сутнасьці зьяўляліся старымі вэрсіямі Рэно. Таму аўтамабіль FW20 уяўляў сабой паўтор мінулагодняй вэрсіі, зьмененай пад тэхнічныя патрабаваньні новага сэзону. Таму за чэмпіёнства гэтым разам спаборнічалі Фэрары і Макларэн, а гоначнікі «Ўільямзу» пабывалі на подыюме толькі тройчы. Каманда стала трэцяй у Кубку канструктараў.

У {{Сэзон Ф-1|1999}} року «Ўільямз» карыстаўся рухавіком [[Supertec]] — перайменаванай вэрсіяй Mecachrome-Renault. Таксама ў каманду прыйшлі два новыя гоначнікі: немец [[Ральф Шумахэр]] ды італьянец [[Алесандра Дзанардзі]], які перайшоў з гонак КАРТ. Ральф Шумахэр тройчы трапляў на подыюм, а Дзанардзі скончыў сэзон без набраных пунктаў; у Кубку канструктараў каманда заняла 5-е месца, што стала найгоршым вынікам у 1990-я. Пасьля гэтага «Ўільямз» разьвітаўся з Дзанардзі.

З {{Сэзон Ф-1|2000}} року набыла моц 6-гадовая ўгода з [[BMW]] на пастаўку рухавікоў, за што з свайго боку каманда «Ўільямз» мела выстаўляць прынамсі аднаго нямецкага пілёта. Да Шумахэра далучыўся брытанец [[Джэнсан Батан]], але на подыюм тройчы трапляў толькі немец. У асабістым заліку ён заняў 5-е месца, брытанскі навак — 8-е; каманда здолела заваяваць 3-е месца.

У {{Сэзон Ф-1|2001}} року ў каманды з гонак КАРТ вярнуўся ейны тэставы гоначнік [[Хуан Паблё Мантоя]], які замяніў Джэнсана Батана ў новым аўтамабілі [[Williams FW23]]. У гэтым годзе Шумахэр перамог у трох гонках, Мантоя — у адной, але гэты паказьнік мог быць вышэйшым, калі б не адмовы FW23 і памылкі супрацоўнікаў каманды. Новы аўтамабіль быў хутчэйшы за Фэрары і Макларэн, але Ўільямз скончыў гэты сэзон толькі на трэцім месцы Кубку канструктараў.

У {{Сэзон Ф-1|2002}} року дамінавалі гоначнікі «Фэрары» [[Міхаэль Шумахэр]] і [[Рубэнс Барыкела]], якія аддалі перамогу толькі ў дзьвюх гонках — пераможцай адной зь іх і стаў «Ўільямз». Каманда палепшыла свой вынік у Куюку канструктараў, стаўшы 2-й; пілёты Мантоя і Шумахэр сталі 3-м і 4-м адпаведна. На кваліфікацыі да [[Гран-пры Італіі (Формула-1)|Гран-пры Італіі]] Мантоя ў балідзе [[Williams FW24]] пабіў рэкорд сярэдняй хуткасьці кола, усталяваны ў 1985 року таксама гоначнікам «Ўільямза» Кеке Росбэргам, паказаўшы вынік 259,827 км/г.

У {{Сэзон Ф-1|2003}} «Ўільямз» быў найбліжэй да сваёй першай перамогі з 1997 року. На два пункты адстаўшы ад Макларэну, у Кубку канструктараў каманда заняла 2-е месца, а пілёты, атрымаўшы кожны па 2-е перамогі ў Гран-пры, сталі 3-м і 5-м у асабістым заліку.

У сэзоне {{Сэзон Ф-1|2004}} року дамінавала каманда «Фэрары», якая перамагла ў 15 з 18 гонак. «Ўільямз» здабыў перамогу ў апошняй гонцы [[Гран-пры Бразыліі (Формула-1)|ў Бразыліі]] — і гэта будзе ягоная апошняя перамога да [[Гран-пры Гішпаніі (Формула-1)|Гран-пры Гішпаніі]]-2012. Каманда скончыла сэзон на 4-м месцы ў Кубку канструктараў, Мантоя з 58 пунктамі заняў 5-ю выніковую пазыцыю.

Перад сэзонам {{Сэзон Ф-1|2005}} року абодва гоначнікі пакінулі каманду, іхнія месцы занялі аўстраліец [[Марк Ўэбэр]] ды немец [[Нік Гайдфэльд]]. Яны фінішавалі ў чэмпіянаце 10-м і 11-м адпаведна, а ў Кубку канструктараў «Ўіяльмз» стаў пятым. Узаемная незадаволенасьць каманды і канструктара рухавікоў прывяла да спыненьня супрацоўніцтва з BMW.

У {{Сэзон Ф-1|2006}} року «Ўільямз» спыніўся на рухавіках [[Cosworth]] V8, а таксама перайшоў на шыны [[Bridgestone]]. Замест Ніка Гайдфэльда прыйшоў [[Ніка Росбэрг]]. Пачаўся сэзон пасьпяхова: абодва гоначнікі ў першай гонцы зарабілі балы, а Ніка Росбэрг усталяваў найхутчэйшае кола на [[Гран-пры Бахрэйну (Формула-1)|Гран-пры Бахрэйну]]. Аднак пасьля каманда не змагла ніводнага разу трапіць на подыюм (упершыню з дэбютнага 1977 року); больш за тое, з 36 стартаў абодва пілёты даехалі да фінішу толькі 16 разоў. З 11 пунктамі «Ўільямз» заняў у Кубку канструктараў 8-е месца.

Пасьля такога правалу «Ўільямз» з {{Сэзон Ф-1|2007}} року перайшоў на рухавікі «[[Toyota|Таёты]]». Тэставы кіроўца [[Аляксандар Вурц]] стаў другім гоначнікам замест Марка Ўэбэра. Разам з Росбэргам на новым аўто FW29 яны выступілі больш пасьпяхова, і ў [[Гран-пры Канады (Формула-1)|Манрэалі]] Вюрц заваяваў для каманды першы подыюм з 2005 року. Каманда скончыла гэты сэзон на 4-м месцы ў Кубку канструктараў.

Замест Алекса Вурца, які скончыў спартовую кар’еру, у наступным сэзоне другім пілётам каманды стаў тэставы гоначнік [[Казукі Накадзіма]]. 30-ы спартовы сэзон склаўся для «Ўільямза» неадназначна. З аднаго боку, Росбэрг здолеў двойчы трапіць на п’едэстал; зь іншага боку, падрыхтоўка балідаў да наступнага сэзону спляжыла вынікі ў 2008 року, і «Ўільямз» стаў у Кубку канструктараў толькі 8-м.

Яшчэ ў хадзе сэзону {{Сэзон Ф-1|2009}} року стала вядома, што з 2010 «Ўільямз» пяройдзе на рухавікі [[Cosworth]], якія зьяўляліся абноўленай вэрсіяй V8, якімі яны карысталіся ў сэзоне-2006. Таксама былі замененыя абодва гоначнікі: новымі сталі [[Рубенс Барыкела]] і [[Ніка Гюлькенбэрг]]. На новым [[Williams FW32]] апошні заваяваў першы поўл для каманды за 5 гадоў. Але з наступнага сэзону яго замяніў чэмпіён GP2 вэнэсуэлец [[Пастар Мальданада]]. Такім чынам, упершыню з 1981 року «Ўільямз» уступіў у сэзон без эўрапейскіх гоначнікаў. {{Сэзон Ф-1|2011}} стаў для каманды адным з найгоршых у гісторыі: з двума 9-мі месцамі Барыкела і 10-м Мальданада «Ўільямз» скончыў чэмпіянат на 9-м месцы ў Кубку канструктараў.

У 2020 року каманду выкупіла кампанія Dorilton Capital. Сям’я Ўільямзаў больш не валодае якой-кольвек часткай капіталаў, аднак назва каманды застаецца ранейшай.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* [https://www.williamsf1.com Афіцыйная бачына]

{{Каманды Формулы-1}}
{{Канструктары Формулы-1}}
{{Чэмпіёны-канструктары Формулы-1}}
{{Накід}}
{{Бібліяінфармацыя}}

[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 1977 годзе]]
[[Катэгорыя:Ўільямз (Формула-1)| ]]
[[Катэгорыя:Каманды Формулы-1]]
[[Катэгорыя:Брытанскія аўтагоначныя каманды]]
[[Катэгорыя:Брытанскія канструктары гоначных аўтамабіляў]]
[[Катэгорыя:Ангельскія кампаніі]]
[[Катэгорыя:Кампаніі, акцыямі якіх гандлююць на Франкфурцкай біржы]]
[[Катэгорыя:Арганізацыі Оксфадшыру]]