Прагляд крыніцы для VEF

{{Кампанія 
|назва               = Valsts elektrotehniskā fabrika
|лягатып             = [[Файл:VEF emblema.jpg|150пкс]]
|тып                 = 
|лістынг на біржы    = 
|дэвіз               = 
|заснаваная          = 1919
|заснавальнікі       = 
|разьмяшчэньне       = [[Рыга]], [[Латвія]]
|ключавыя постаці    = 
|галіна              = электроніка
|прадукцыя           = 
|абарачэньне         = 
|апэрацыйны прыбытак = 
|чысты прыбытак      = 
|лік супрацоўнікаў   = 
|матчына кампанія    = 
|даччыныя кампаніі   = 
|аўдытар             = 
|сайт                = 
}}
'''VEF''' (скарачэньне ад {{Мова-lv|'''Valsts elektrotehniskā fabrika'''|скарочана}} — ''дзяржаўная электратэхнічная фабрыка'') — вытворца электрычных і электронных прыбораў, якія разьмяшчаўся ў [[Рыга|Рызе]] ([[Латвія]]) і дзейнічаў у 1919—1999 роках.

== Мінуўшчына ==
[[Файл:Valsts Elektrotehniska Fabrika.JPG|значак|Першыя будынкі VEF]]
VEF была заснаваная ў красавіку 1919 року як рамонтная майстэрня ў аддзеле пошты і тэлеграфу ({{Мова-lv|Pasta un telegrāfa virsvaldes galvenā darbnīca|скарочана}}, PTVGD). У 1922 на фабрыцы пачаўся выпуск тэлефонаў, у 1924 — дэтэктарных радыёпрымачоў, у 1928 — аўтаматычных [[Тэлефонная станцыя|тэлефонных станцыяў]]. У 1930-я рокі штомесячны аб’ём вытворчасьці PTVGD складаў 500 тэлефонаў і 400 АТС. У гэты час фабрыка выпускала ўсе запатрабаваныя ўзоры бытавой тэхнікі: прылады сувязі, тэлефоны, лямпачкі, фотаздымачы, прасы, радыёпрымачы, ліхтары, а таксама фотапаперу, мэблю і нават самалёты<ref>{{Спасылка|url=http://www.gudrinieks.lv/referati/referats/latvija-20-gs-puslapis2.html |accessdate=June 24, 2010 |language=lv |title=Latvija 20.gs. |trans_title=Latvia in 20th century}}</ref>.

У 1936 року VEF выйшаў на сусьветны рынак з {{Не перакладзена|Субмініятурная фатаграфія|найменшым на той час у сьвеце фотаапаратам||Subminiature photography}} [[Minox]], распрацаваным [[Вальтэр Цап|Вальтэрсам Цапсам]].

У [[II сусьветная вайна|II сусьветную вайну]] фабрыка была разбураная і разрабаваная. За савецкім часам вытворчасьць адноўленая. У 1960-я VEF штомінуту выпускаў сем радыёпрымачоў і пяць тэлефонаў; два з трох савецкіх тэлефонаў былі вырабленыя на VEF. Таксама былі добра вядомыя ейныя транзістарныя прымачы «[[Спидола (радыёпрымач)|Спидола]]» і «ВЭФ». Завод пастаўляў тэлекамунікацыйную і электронную прадукцыю для вайсковых патрэбаў СССР. У 1991 року колькасьць ягоных супрацоўнікаў дасягнула {{Лік|20000}} чалавек.

Пасьля здабыцьця незалежнасьці VEF апынуўся ня ў стане канкураваць з заходнімі кампаніямі з-за нізкай якасьці прадукцыі. Не далі посьпеху спробы рэструктурызацыі кампаніі, аб’ёмы вытворчасьці якой у 1993—1997 скараціліся больш як на 90%. VEF падзяліўся на шэсьць дробных кампаніяў, палова зь якіх ужо скончылі сваё існаваньне. На трох астатніх — «VEF un Ko», «VEF TELEKOM» і «[[VEF Radiotehnika RRR]]» — працуюць ад 100 да 200 чалавек.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі==
* [https://web.archive.org/web/20170523135551/http://www.vef.lv/ Афіцыйная бачына VEF un Co]{{ref-lv}}{{ref-ru}}
* [http://www.oldradio.lv/ptvgd.html Гісторыя VEF]{{ref-ru}}

{{Бібліяінфармацыя}}

[[Катэгорыя:Вытворцы электронікі]]
[[Катэгорыя:Эканоміка Рыгі]]
[[Катэгорыя:Вытворчыя кампаніі СССР]]
[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 1919 годзе]]
[[Катэгорыя:Зьніклі ў 1999 годзе]]
[[Катэгорыя:Савецкія гандлёвыя маркі]]
[[Катэгорыя:Латвійскія гандлёвыя маркі]]