Кампакт-дыск
| Кампакт-дыск | |
 | |
 Працоўная паверхня кампакт-дыска, на якой разьмешчаная сьпіральная сьцежка. Віткі сьцежкі палягаюць адзін ад аднаго настолькі блізка, што сьвятло дыфрагуе ўвесь бачны спэктар. | |
| Тып носьбіта | аптычны дыск |
|---|---|
| Аб’ём | звычайна да 700 МБ (80 хвілін аўдыё) |
| Спосаб чытаньня | паўправадніковы лазэр, λ=780 нм 1200 кБ/с (1×) |
| Спосаб запісу | 1200 кБ/с (1×) |
| Распрацоўнікі | Philips, «Соні» |
| Выкарыстаньне | захоўваньне аўдыё і зьвестак |
Кампакт-дыск — аптычны дыск, які служыць для захаваньня лічбавых зьвестак. Ад пачатку кампакт-дыск распрацоўваўся для захаваньня аўдыё-запісаў, але пазьней фармат быў адаптаваны для стварэньня носьбіту зьвестак (CD-ROM), носьбіту аўдыё і зьвестак з магчымасьцю запісу (CD-R) і перазапісу (CD-RW). Фармат быў таксама адаптаваны для відэазапісаў (VCD і SVCD), фатаздымкаў (PhotoCD) і гэтак далей. У свабодным продажы аўдыё-дыскі і плэеры для іх праслухоўваньня зьявіліся ў кастрычніку 1982 году.
Стандартны кампакт-дыск мае дыямэтар 120 мм і можа ўтрымліваць да 80 хвілін нясьціснутага аўдыё, або 700 мэгабайтаў (700 × 220 байтаў) лічбавых зьвестак. Дыямэтар Mini CD вагаецца ад 60 да 80 мілімэтраў — яны часам выкарыстоўваюцца для выпуску сынглаў на CD і могуць несьці ў сабе да 24 хвілінаў гуку. Вэндары апаратнага забесьпячэньня выкарыстоўваюць Mini CD для пастаўкі драйвэраў.
CD-ROM і CD-R застаюцца запатрабаванай тэхналёгіяй у кампутарнай індустрыі. CD ў розных фарматах у 2004 годзе было прададзена да 30 мільярдаў. У 2007 годзе было прададзена 200 мільярдаў кампакт-дыскаў.[1] Цяпер кампакт-дыскі актыўна выцясьняюцца іншымі формамі лічбавай дыстрыбуцыі і сховішчаў, такімі як загрузка з Інтэрнэту ці флэш-дыскаў, з-за чаго дзель аўдыё-дыскаў на рынку зьнізілася на 50% у параўнаньні зь пікам 2000 году.[2]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Compact Disc Hits 25th birthday (анг.). BBC News.
- ^ Plambeck, Joseph (2010-05-30). "As CD Sales Wane, Music Retailers Diversify". The New York Times. (анг.)