Юрка Харытончык
Юрка Харытончык (1896, каля м.Грозава, Слуцкі павет — 1972, в.Лянгвальд, Нямеччына) — беларускі вайсковец, удзельнік Слуцкага Збройнага Чыну 1920.
З 1905 і да сьмерці бацькі ў 1908 навучаўся у мясцовай школе. Са жніўня 1915 ў расейскім войску. Пасьля курсаў празначаны зводным камандзірам. Ваяваў на Першай Сусьветнай вайне ў чыне падпаручніка. Дэмабілізаваўся ў сьнежні 1917, вярнуўся на разрабаваную гаспадарку. З сабою прывёз шмат зброі.
У студзені 1919 году па прыходу бальшавікоў падпаў пад мабілізацыю. 19 сакавіка 1919 на слуцкім мабілізацыйным пункце прасіў адтэрміноўку, але камісар Лебедзеў абвесьціў яго здраднікам і загадаў арыштаваць. Абаронены іншымі дэмабілізаванымі франтавікамі. Уцёк на рынак і тамака распавеў пра гвалт бальшавікоў. Разам са студэнтам Ліхадзіўскім правёў стыхійны мітынг, які перарос у хваляваньні. Сяляне з заклікамі «Далоў камуну! Няхай жыве волная Беларусь! Беце камуністых, вызваляйце свой народ!» пачалі зьбіваць міліцыянтаў і бальшавікоў. Толькі прыбыцьцё двух панцырных аўтамбіляў дазволіла камуністам супакоіць хваляваньні. З таго часу на нелегальным становішчы.
Належаў да “зялёных”, навучаў маладых і рабіў напады на бальшавіцкія адзелы.
У 1920 годзе разам братам Савосем Харытончыкам далучыўся да слуцкага паўстаньня. Малодшы афіцэр Другога Грозаўскага палка 1-й Слуцкай брыгады. Па заканчэньні паўстаньня інтэрнаваны ў Дарагускі лягер.
Пасьля жыў у Польшчы, працуючы на фізычных працах. Па Другой сусьветнай вайне — у Заходняй Нямеччыне. 27 лістапада 1960 у Бацькаўшыне надрукаваныя яго ўспаміны пра Слуцкі збройны чын.
Пахваны на мясцовых могілках вёскі Лянгвальд каля Аўгенбург.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ян Запруднік. Нэкралёг у газэце «Беларус», №180, 1972, красавік
- Слуцкі Збройны чын у дакумэнтах і ўспамінах, 2006, Менск, Мэдысонт
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] | На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпэдыі. Калі ласка, прастаўце спасылкі на яго ў іншых артыкулах. |