Эрман
| Эрман лац. Erman | |
| Erman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эрман» | |
Эрман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Эрман (Erman) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова эрман- паходзіць ад германскага ermana 'вялікі, усеабдымны'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Erman[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Иванъ Козловичъ браты у него два, Ерманъ, Семенъ (3 жніўня 1545 году)[4]; село Друсеиканы… Эрман Норевич (3 сакавіка 1587 году)[5]; Erman Spungianowa (1738 год)[6]; Parafia rakiska… Ermanie (1784 год)[7]; Vincentius Erman (12 лютага 1786 году)[8]; Ignatius Erman (28 ліпеня 1787 году)[9]; Carolus Erman… Laurentius Erman (7 кастрычніка 1787 году)[10]; Josephus Erman (10 ліпеня 1792 году)[11].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Эрманы (Erman) — прыгонныя зь вёсак Концінентаў і Яневічаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[12].
Эрманы — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Сьвянцянаў[13].
У 1690 годзе ўпаміналася мясцовасьць Эрманішкі Даўкшышкі ў Жамойцкім старостве[14].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 474, 1683.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 42.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 101.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 76.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 283.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 172.
- ^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 120—121.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 39.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. XVIII. 1776—1788 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 68.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 43.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. IX. 1788—1794 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 32.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 186.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 76.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 99, 296.