Харомнае
| Харомнае лац. Charomnaje | |
| Дата заснаваньня: | пачатак XVIII ст. |
| Краіна: | Украіна |
| Вобласьць: | Кіеўская |
| Раён: | Іванкаўскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 51°25′26″ пн. ш. 30°19′30″ у. д. / 51.42389° пн. ш. 30.325° у. д.Каардынаты: 51°25′26″ пн. ш. 30°19′30″ у. д. / 51.42389° пн. ш. 30.325° у. д. |
Харомнае на мапе Ўкраіны   Харомнае | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Харомнае (па-ўкраінску: Хоромне, у 1928 — 1937 гадах — Затонскае (Затонське), пасьля — Чапаеўка (Чапаєвка) — сяло ў Іванкаўскім раёне Кіеўскай вобласьці Ўкраіны. Да 1986 году адміністрацыйна належала да Чарнобыльскага раёну, месьцілася на беразе ракі Несьвіч, доплыву ракі Брагінкі, за 15 км ад ЧАЭС і 26 км ад колішняга цэнтру м. Чарнобыль.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Карона Каралеўства Польскага[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
16-м лістапада 1708 году датаваная скарга оўруцкага падстолія Тэадора Паўшы на пана Яна і іншых Трыпольскіх за зьбіцьцё іхнымі падданымі сялянаў, жонак і дзяцей апошніх, за вымаганьне грошай, забраньне збожжа, коней, свойскай птушкі і г. д. пры наезьдзе на сёлы Чыкалавічы, Харомнае і Калыбані[1]. Цікава, што паны Трыпольскія таксама валодалі часткамі названых сёлаў.
Згодна з тарыфам падымнага падатку Кіеўскага ваяводзтва 1734 году, вёска Харомнае (Choromne) належала сужэнцам панам Войнам. Але яшчэ сказана, што ўладальнікамі частак яе былі і іншыя, тут неназваныя, асобы[2].
У матэрыяле Генэральнай візытацыі Брагінскага дэканату 1743 году занатавана, што прыход царквы Ўваскрашэньня Хрыстова ў сяле Чыкалавічы ўзначальваў сьвятар Лаўрэнці Гудымовіч. Уладальніца маёнтку пані Антаніна з Чэхоўскіх Войніна, судзьдзёвая рэчыцкая, у фундушы царкве, выдадзеным 15 траўня 1742 г., назвала яго «прэсбітэрам чыкалаўскім і калыбанскім, харомінскім»[3].
Паводле тарыфа 1754 году, з 24 двароў (×6 — каля 144 жыхароў) Харомнага пані Войніны «do grodu» (Оўруцкага замку) выплачваліся 3 злотых, 22 грошы, «na milicję»[a] 14 злотых, 28 грошаў, а з 8 двароў (≈48 жыхароў) пана Міхала Антонія Паўшы, харунжага кіеўскага, — адпаведна 1 злоты, 6 грошаў і 4 злотых, 24 грошы[4].
Габрэйскія перапісы 1765, 1778 і 1784 гадоў засьведчылі пражываньне ў вёсцы Харомным адпаведна 4, 3 і 6 плацельшчыкаў пагалоўшчыны (głow), што належалі да Чарнобыльскага кагалу[5].
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Харомнае апынулася ў Расейскай імпэрыі. З 1797 году сяло — у межах Радамышльскага павету Кіеўскай губэрні.
У парэформавы пэрыяд вёска Харомнае — у складзе Шапеліцкай воласьці.
На 1900 год у 120 дварах Харомнага налічвалася 422 душы мужчынскага і 389 жаночага полу жыхароў, усяго — 811 чалавек. Зямлі ў вёсцы —1501 дзесяціна, зь якой 1499 дз. належала сялянам і 2 дз. іншым саслоўям. Гаспадарка вялася паводле трохпольнай сістэмы. Пажарны абоз складалі 3 бочкі і 3 багры. Запасны прадуктовы капітал на 1 студзеня 1900 г. дасягнуў 1461 рубля 40 капеек. Працавалі школа граматы, 3 ветракі і 1 тапчак. Яшчэ ў даведніку ўжытая фраза — «Деревня принадлежит землевладельцу Антону Нестерову Тихому»[b][6].
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пасьля аварыі на ЧАЭС 26 красавіка 1986 году, з прычыны надзвычай моцнага радыяцыйнага забруджваньня, жыхары былі выселеныя ў Людвінаўку і Фасаў Макарыўскага раёну. Афіцыйна паселішча зьнятае з уліку ў 1999 годзе.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Опись актовой книги Киевского центрального архива. – № 26. / Сост. А. Т. Белоусов. – Киев, 1881. С. 29
- ^ Тарифи подимного податку, сеймикові лауди і люстрації Київського воєводства першої половини XVIII століття. /Вид. друге, доп. Укл. Конрад Жеменецький. — Біла Церква, 2015. С. 287
- ^ Візыты Брагінскага дэканату 1743 г. // Інстытут рукапісу Нацыянальнай бібліятэкі Украіны імя У. І. Вярнадзкага. І. 2461. А. 293-294 (293адв.)
- ^ Тариф подимного податку Київського воєводства 1754 року. /Опрацював Конрад Жеменецький. — Біла Церква, 2015. С. 187
- ^ Архив Юго-Западной России. Ч. 5. Т. 2. Переписи еврейского населения в юго-западном крае в 1765—1791 гг. – Киев, 1890. С. 303, 392, 712
- ^ Список населённых мест Киевской губернии. — Киев, 1900. С. 1290
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Похилевич Л. И. Сказания о населённых местностях Киевской губернии или Статистические, исторические и церковные заметки о всех деревнях, местечках и городах, в пределах губернии находящихся / Собрал Л. Похилевич. — Киев, 1864 (перавыданьне: Біла Церква: Видавець О. В. Пшонківський, 2005. — XXII+642 с, 8 іл.)