Фантамас (фільм, 1964)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Фантамас
па-француску: Fantômas
Жанр крымінальны фільм[d], камэдыйны трылер[d], кінакамэдыя[d], крымінальная камэдыя[d] і дэтэктыўны фільм[d]
Рэжысэр
Сцэнарыст
Заснаваны на Фантамас[d]
Прадусар
У ролях
Кампазытар
Апэратар
Мантаж Жан Фэйт[d]
Вытворчасьць Gaumont Film Company[d]
Дата выхаду 4 лістапада 1964[3][1]
Працягласьць 99 хвіліна
Краіна
Мова француская мова
Наступны Фантамас разьюшыўся[d]
Старонка на IMDb

«Фантама́с» (па-француску: Fantômas) — францускі камэдыйны фільм 1964 году рэжысэра Андрэ Юнэбэля. Галоўныя ролі выканалі Жан Марэ і Люі дэ Фюнэс. Гэта быў адказ Францыі на папулярнасьць фільмаў пра Джэймза Бонда, які ахапіў сьвет прыкладна ў той жа час. Гэта першы фільм з трылёгіі[5], які стаў надзвычай пасьпяховым у Эўропе, СССР і Японіі. Кінастужка нават набыла пэўную папулярнасьць у ЗША. Агульны тон фільмаў больш лёгкадумны, чым у арыгінальных раманах пра Фантамаса. Камісар Жуў, якога сыграў Люі дэ Фюнэс, у фільме стаў камэдыйным пэрсанажам, чым не падобны на свайго літаратурнага аналяга[6].

Сюжэт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Увага: ніжэй знаходзіцца зьмест, які раскрывае сюжэт твору.

Фантамас (Жан Марэ) — чалавек розных маскаваньняў. Ён часта выкарыстоўвае грым, каб пераўвасабляцца ў іншых людзей. Ён можа выдаваць сябе за каго заўгодна, выкарыстоўваючы мноства масак, і можа ствараць бясконцую блытаніну, стала зьмяняючы сваю зьнешнасьць. У той жа час журналіст Жэром Фандор (Жан Марэ) выдае артыкул у парыскай газэце, які зьмяшчае прыдуманае ім інтэрвію з Фантамасам. Гэта юшыць злодзея, і ён выкрадае Фандора, каб захалохаць небараку, пагражаючы забіць яго. Каб адпомсьціць, Фантамас скарыстаў свае выдатныя навычкі грыму, каб учыніць уражлівае злачынства, пераапрануўшыся пад Фандора. Калі камісар Жуў (Люі дэ Фюнэс) далучаецца да вышуку Фантамаса, злодзей, падобны на хамелеона, адразу ж зьдзяйсьняе злачынствы ў масцы камісара, чым прымушае паліцыянтаў арыштаваць Жува. У рэшце рэшт, Фандор, Жуў і дзяўчына Фандора Элен (Мілен Дэманжо) выходзяць на сьлед злачынцы, але ўсё адно не даюць рады ў ягоным арышце. Фантамасу ўдаецца ўцячы на падводным чоўне.

Тут скончваецца зьмест, які раскрывае сюжэт твору.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б https://www.cnc.fr/documents/36995/154245/Box-office+1964.pdf/f2026256-7461-1272-920e-593bf33e7bc0?t=1634044354308 — С. 19.
  2. ^ а б Чэхаславацкая кінабаза (чэс.) — 2001.
  3. ^ IMDb (анг.) — 1990.
  4. ^ а б Unifrance — 1949.
  5. ^ Kate Ince (22.07.2005). «Georges Franju». Manchester University Press. — С. 55. — ISBN 978-0-7190-6828-7.
  6. ^ Dimitris Eleftheriotis (25.01.2002). «Popular Cinemas of Europe: Studies of Texts, Contexts and Frameworks». Bloomsbury Publishing. — С. 84. — ISBN 978-1-62356-955-6.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]