Уладзімерская і берасьцейская япархія (уніяцкая)
Уладзімерская і Берасьцейская япархія (уніяцкая) – адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка (япархія) Кіеўскай мітраполіі Ўніяцкай Царквы ў межах Вялікага Княства Літоўскага і Кароны Каралеўства Польскага ў час існаваньня Рэчы Паспалітай.
Берасьцейская частка япархіі ахоплівала тэрыторыю Берасьцейскага павету і Падляскага ваяводзтва (без паўночнай часткі).
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пасьля падпісаньня Берасьцейскай уніі 1596 зьяўлялася адзінай спадкаемцай Уладзімерскай і Берасьцейскай япархіі — адной з самых старажытных япархіяў Усходняй Царквы на тэрыторыі даўняй Русі. Праваслаўная япархія з такой назвай у часы існаваньня Рэчы Паспалітай не была адноўленая.
У 18 стагодзьдзі ў япархіі існавала пасада берасьцейскага біскупа-суфрагана, які кіраваў паўночнай часткай япархіі. У 1722 япархія ахоплівала тэрыторыю 30 тысячы км², налічвала 18 дэканатаў і 489 парафіяў. Берасьцейскае суфраганнае біскупства у 1772 налічвала 10 дэканатаў (Бельскі, Бяльскі, Берасьцейскі, Дарагічынскі, Камянецкі, Кобрынскі, Мельніцкі, Палескі, Пружанскі, Уладаўскі), 268 парафіяў і 4 базылянскія манастыры.
Пасьля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай 1795 тэрыторыя япархіі была падзеленая паміж Расеяй, Аўстрыяй і Прусіяй, а сама яна скасавана. У 1798 Павал I аднавіў яе частку ў выглядзе Берасьцейскай япархіі. У 1809 з яе была вылучана частка дзеля стварэньня Віленскай уніяцкай япархіі, а таксама далучана тэрыторыя былой Супрасьлеўская ўніяцкая япархіі ў выніку таго, што Беласточчына апынулася ў межах Расейскай імпэрыі. Пасьля 1828 Берасьцейская ўніяцкая япархія была скасавана, а яе тэрыторыя ўвайшла ў Літоўскую ўніяцкую япархію.
Біскупы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0