Сьцяпан Рункевіч

Сьцяпан Рункевіч
Дата нараджэньня	11 (23) студзеня 1867
Месца нараджэньня	Карытнае[d], Гарадоцкая воласьць[d], Бабруйскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	12 сакавіка 1924(1924-03-12) (57 гадоў)
Месца сьмерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца вучобы	Менская духоўная вучэльня[d] (1881) Менская духоўная сэмінарыя[d] (1887) Санкт-Пецярбурская духоўная акадэмія[d] (1891)
Занятак	прафэсар унівэрсытэту, гісторык, архівіст, грамадзкі дзяяч, праваслаўны сьвятар, гісторык царквы, Orthodox theologian
Навуковая сфэра	праваслаўнае багаслоўе[d], гісторыя хрысьціянства[d] і сацыяльная ангажаванасьць[d]
Месца працы	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны ўнівэрсытэт
Навуковая ступень	кандыдат багаслоўя[d]
Сьцяпан Рункевіч у Вікісховішчы

Сьцяпан Рыгоравіч Рункевіч (11 студзеня 1867—1919?) — беларускі гісторык царквы.

Сын протаярэя Менскай эпархіі. Скончыў Пецярбурскую духоўную акадэмію, выкладаў у ёй. Працаваў сакратаром Сіноду. Выдаў 5 выпускаў «Матэрыялаў для гісторыі Менскай эпархіі», якія выйшлі ў сьвет у Менску ў 1892—1894. У Менску ў 1893 выдаў «Кароткі гістарычны нарыс стагодзьдзя Менскай эпархіі…». Таго ж року ў Санкт-Пецярбургу ўбачыла сьвет яго «Гісторыя Менскай архіяпіскапіі (1793—1832 гг.)». Аўтар іншых дасьледаванняў, а таксама артыкулаў, якія друкаваў у часопісе «Минские епархиальные ведомости».

У сваіх працах і публікацыях па гісторыі вуніяцкай царквы і Менскай эпархіі праваслаўнай царквы ў XVIII—XIX стст. разглядаў пытаньні гісторыі Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў напярэдадні яе падзелу, яе ўзаемаадносіны з Расейскай імпэрыяй, падрабязна распрацаваў пытаньне пра вяртаньне вуніятаў у праваслаўе. Выкарыстаў вялікі архіўны матэрыял і прасачыў дадзены працэс у кожным прыходзе, аднак прытрымліваўся афіцыйна прынятага на той час пункту гледжаньня.

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 714 с.: іл. ISBN 985-6302-46-3.