Хам

Іван Ксенафонтаў - «Ной праклінае Хама»

Хам (іўр.:חָם; грэц.: Χαμ)— у біблейскай міталёгіі выступае як адзін з трох сыноў Ноя, які нарадзіўся ў апошнім стагодзьдзі да сусьветнага патопу. Паводле паданьня пра Ноя й яго нашчадкаў, выкладзенай у першай кнізе Майсея («Быцьцё»), у Хама было чатыры сыны: Хуш, Міцраім, Фут і Ханан, патомкі якіх засялілі Эгіпет, Эфіопію, частку Бабілёніі, Палестыны й іншыя краіны. Але ўсе гэтыя народы былі выклятыя богам і асуджаныя на рабства за тое, што Хам асьмяяў перад братамі свайго бацьку, якога ўбачыў голым, калі той спаў п'яны ў шатры. Гэты міт часта служыў для апраўданьня рабства. У пераносным сэнсе імя Хам раней ужывалася для абазначэньня чалавека з простанародзьдзя. Пазьней яно стала агульным вызначэньнем грубага, нахабнага чалавека.

Літаратура

• Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. —Мн.: Навука і тэхніка, 1990. —207 с.: іл. С.150. ISBN 5-343-00151-3.