Імбрычак: розьніца паміж вэрсіямі
крыніца — https://en.wikipedia.org/wiki/Teapot?oldid=801392098 |
|||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Ня блытаць|Чайнік|чайнікам}} |
|||
#перанакіраваньне [[Чайнік]] |
|||
[[Файл:TeaPot.jpg|значак|Сучасны імбрык зь сітцам]] |
|||
'''Імбры́чак''', '''і́мбрык''' — невялічкая [[кухонная прылада]] для [[Запарваньне|запарваньня]] [[Гарбата|гарбаты]] ці іншых гарачых [[напой|напояў]] у гарачай [[Вада|вадзе]]. Звычайна імбрычкі маюць зьверху адтуліну з накрыўкай, празь якую засыпаецца гарбата і заліваецца вада; ручку дзеля трыманьня рукой; і рыльца, адкуль наліваюць запараную гарбату. У некаторых выпадках унутры імбрычка можа зьмяшчацца сітца, каб працэжваць лісьце гарбаты пры наліваньні. |
|||
==Мінуўшчына== |
|||
[[Файл:Bay Area WikiSalon Dec 2016 - 19.jpg|значак|Парцалянавы імбрык]] |
|||
Імбрычкі ўпершыню зьявіліся ў Кітаі за часам дынастыі [[Юань (дынастыя)|Юань]] і атрымалі шырокае распаўсюджаньне за дынастыяй [[Мін (дынастыя)|Мін]]<ref name="Lo">{{Кніга|аўтар = Kuei-Hsiang Lo.|імя = |прозьвішча = |частка = |загаловак = The Stonewares of Yixing: From the Ming Period to the Present Day|арыгінал = |спасылка = https://books.google.by/books?id=3zAP3tBBPEcC&pg=PA18&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false|адказны = |выданьне = |месца = |выдавецтва = Hong Kong University Press|год = |том = |pages = 18|старонак = |сэрыя = |isbn = 978-962-209-112-2|наклад = }}</ref>. Яны былі меншыя за сучасныя адпаведнікі, паколькі прызначаліся для аднае асобы — кітайцы пілі гарбату непасрэдна зь іхняга рыльца. |
|||
З канца XVII стагодзьдзя [[парцаляна]]выя імбрычкі разам з гарбатай трапілі з Кітаю ў Эўропу. Піцьцё гарбаты стала прывілеяй найвышэйшых саслоўяў, бо ў Эўропе парцаляна не выраблялася. У 1708 року [[Эрэнфрыд Вальтэр фон Чырнгаўс]] заснаваў у [[Дрэздэн]]е першую [[Майсэнская парцаляна|парцалянавую фабрыку]]<ref>{{Кніга|аўтар = Janet Gleeson.|імя = Janet|прозьвішча = Gleeson|частка = |загаловак = ''The Arcanum'', an accurate historic novel on the greed, obsession, murder and betrayal that led to the creation of Meissen porcelain|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = London|выдавецтва = Bantam Books|год = 1998|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>. |
|||
== Крыніцы == |
|||
{{Крыніцы}} |
|||
==Вонкавыя спасылкі== |
|||
{{Commons}} |
|||
*[http://www.stokemuseums.org.uk/blog/tea-seventy-two/ A brief history of teapots from Stoke-on-Trent Museums] |
|||
*[http://www.worldcollectorsnet.com/articles/english-teapots-origin-variety/ English Teapots – Their Origin and Variety] |
|||
{{Гарбата}} |
|||
[[Category:Кухонныя прылады]] |
|||
[[Category:Гарбата]] |
|||
[[Category:Посуд]] |
|||
[[Category:Кітайскія вынаходніцтвы]] |
Вэрсія ад 19:04, 30 кастрычніка 2017
Імбры́чак, і́мбрык — невялічкая кухонная прылада для запарваньня гарбаты ці іншых гарачых напояў у гарачай вадзе. Звычайна імбрычкі маюць зьверху адтуліну з накрыўкай, празь якую засыпаецца гарбата і заліваецца вада; ручку дзеля трыманьня рукой; і рыльца, адкуль наліваюць запараную гарбату. У некаторых выпадках унутры імбрычка можа зьмяшчацца сітца, каб працэжваць лісьце гарбаты пры наліваньні.
Мінуўшчына
Імбрычкі ўпершыню зьявіліся ў Кітаі за часам дынастыі Юань і атрымалі шырокае распаўсюджаньне за дынастыяй Мін[1]. Яны былі меншыя за сучасныя адпаведнікі, паколькі прызначаліся для аднае асобы — кітайцы пілі гарбату непасрэдна зь іхняга рыльца.
З канца XVII стагодзьдзя парцалянавыя імбрычкі разам з гарбатай трапілі з Кітаю ў Эўропу. Піцьцё гарбаты стала прывілеяй найвышэйшых саслоўяў, бо ў Эўропе парцаляна не выраблялася. У 1708 року Эрэнфрыд Вальтэр фон Чырнгаўс заснаваў у Дрэздэне першую парцалянавую фабрыку[2].
Крыніцы
- ^ Kuei-Hsiang Lo. The Stonewares of Yixing: From the Ming Period to the Present Day. — Hong Kong University Press. — P. 18. — ISBN 978-962-209-112-2
- ^ Janet Gleeson. The Arcanum, an accurate historic novel on the greed, obsession, murder and betrayal that led to the creation of Meissen porcelain. — London: Bantam Books, 1998.
Вонкавыя спасылкі
Імбрычак — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў