Спражка
Спра́жка — засьцежка, якая змацоўвае канцы чаго-небудзь, напрыклад, рамня, і служыць таксама ўпрыгожаньнем. Звычайная спражка складаецца з рамкі і язычка, які фіксуе рамень у спражцы пры яго прасоўваньні ў адтуліну на рамяні, але такая канструкцыя не зьяўляецца абавязковай. Рамень можа ўтрымлівацца ў спражцы таксама за кошт трэньня.
У старажытнасьці спражкі ўяўлялі сабой падковападобныя фібулы, зробленыя з круглага, радзей плоска-выпуклага ці чатырохграннага жалезнага або бронзавага стрыжня. На Беларусі распаўсюджаны галоўным чынам у помніках зарубінецкай культуры Верхняга Падняпроўя.