Парыская мірная канфэрэнцыя
Парыская мірная канфэрэнцыя (1919—1920) — міжнародная канфэрэнцыя, скліканая дзяржавамі-пераможцамі для выпрацоўкі і падпісаньня мірных дамоў зь дзяржавамі, пераможанымі ў 1-й сусьветнай вайне. Праходзіла зь перапынкамі з 18 студзеня 1919 да 21 студзеня 1920 году. У ёй бралі ўдзел 27 дзяржаваў і 5 дамініёнаў Вялікабрытаніі (Ньюфаўндлэнд, Канада, Паўднёва-Афрыканскі Саюз, Аўстралія і Новая Зэляндыя). Канфэрэнцыя падрыхтавала дамовы з
- Нямеччынай (Вэрсальская дамова),
- Аўстрыяй (Сэн-Жэрмэнская дамова),
- Баўгарыяй (Нёіская дамова),
- Вугоршчынай (Трыянонская дамова) і
- Асманскай імпэрыяй (Сеўрская мірная дамова).
Пазыцыі іншых удзельнікаў канфэрэнцыі былі слабымі, таму на ёй асноўныя праблемы пасьляваеннага ўладкаваньня сьвету вырашала «Вялікая тройка» — Вільсан, Лойд-Джордж і Клемансо. Ні адзін з урадаў, якія прэтэндавалі ў той момант на статус законнай Усерасейскай улады, не былі запрошаныя на канфэрэнцыю. Нямеччына і яе былыя саюзьнікі былі дапушчаныя на канфэрэнцыю толькі пасьля таго, як былі выпрацаваны праекты мірных дамоваў зь імі. На канфэрэнцыі быў ухвалены статут Лігі Нацый.
Адхіленыя праекты канфэрэнцыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вынікі канфэрэнцыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Былі падрыхтаваны мірныя дамовы:
Падрыхтаваныя канфэрэнцыяй мірныя дамовы заклалі разам з пагадненьнямі, прынятымі на Вашынгтонскай канфэрэнцыі (1921—1922), асновы Вэрсальска-Вашынгтонскай сыстэмы міжнародных адносін.