Міхаіл Сасонка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхаіл Сасонка
дэпутат Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусі[d]
9 студзеня 1996 — 9 студзеня 2000
дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[d]
27 лістапада 1996 — 21 лістапада 2000
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 28 кастрычніка 1953(1953-10-28) (70 гадоў)
Адукацыя:

Міхаіл Сасонка (28 кастрычніка 1953, Станіслаўцы, Докшыцкі раён, Віцебская вобласьць) — беларускі палітык.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 28 кастрычніка 1953 году ў вёсцы Станіслаўцы Докшыцкага раёна Віцебскай вобласьці.

У 1795 годзе скончыў Беларускі інстытут мэханізацыі сельскай гаспадаркі (інжынэр-электрык), Менскую вышэйшую партыйную школу (палітоляг).

Працоўную дзейнасьць пачаў інжынэрам-электрыкам у племянным саўгасе «Краснапольле» Расонскага раёну (1975—76). Працаваў галоўным інжынэрам, старшынём Расонскага раённага аб’яднаньня «Сельэнэрга» (1976—80), першым сакратаром Расонскага райкаму ЛКСМБ (1980—81), старшынём калгасу «Новы сьвет» Расонскага раёну (1981—85), першым сакратаром Расонскага райкаму КПБ (1985—91), намесьнікам дырэктара цаглянага завода акцыянэрнага таварыства «Расоны» (1991—94), дырэктарам навукова-вытворчага прадпрыемства «Агат» у Наваполацку (1994—96)[1].

Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь 13-га скліканьня (1995—1996), быў намесьнікам старшыні Камісіі па дзяржаўным будаўніцтве, мясцовым самакіраваньні і рэглямэнце, чальцом Рады Палаты прадстаўнікоў. Зьяўляўся дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь першага скліканьня[2], быў намесьнікам старшыні Камісіі па пытаньнях эканомікі; дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь другога скліканьня, быў старшынём Пастаяннай камісіі па дзяржаўным будаўніцтве, мясцовым самакіраваньні і рэглямэнце; дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь трэцяга скліканьня, быў чальцом Пастаяннай камісіі па дзяржаўным будаўніцтве, мясцовым самакіраваньні і рэглямэнце[3].

Пасьля заканчэньня дэпутацкіх паўнамоцтваў працаваў першым намесьнікам адказнага сакратара Парлямэнцкага сходу Саюзу Беларусі і Расеі.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]