Мікалай Цытовіч (навуковец)

Мікалай Цытовіч
	Мікалай Цытовіч
Дата нараджэньня	13 (26) траўня 1900
Месца нараджэньня	Мхінічы, Мхініцкая воласьць[d], Чэрыкаўскі павет, Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	26 красавіка 1984 (83 гады)
Месца сьмерці	Масква, СССР;
Месца пахаваньня	Увядзенскія могілкі[d];
Месца вучобы	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўнівэрсытэт;
Занятак	навуковец па вывучэньні Зямлі, прафэсар унівэрсытэту, геоляг
Навуковая сфэра	мэханіка грунтоў[d], rock mechanics[d] і геалёгія
Месца працы	Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўнівэрсытэт; Санкт-Пецярбурскі дзяржаўны ўнівэрсытэт; Вайсковы інжынэрна-тэхнічны ўнівэрсытэт[d]; Інстытут мярзлотазнаўства імя Обручава АН СССР[d]; Маскоўскі дзяржаўны будаўнічы ўнівэрсытэт[d]; Расейскі нацыянальны камітэт па тэарэтычнай і дастасоўнай мэханіцы[d]; НДІАБП імя Герсеванава[d];
Сябра ў	Акадэмія навук СССР[d]
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук[d]
Дзеці	Vadim Nikolaevič Cytovič[d]
Узнагароды	; ;

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Цытовіч.

Мікала́й Алякса́ндравіч Цыто́віч (26 траўня 1900; в. Мхінічы, Чэрыкаўскі павет^[3]^,^[4] (паводле іншых зьвестак в. Бель Крычаўскага павету^[5]), Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя, цяпер Краснапольскі раён Магілёўскай вобласьці — 26 красавіка 1984) — навуковец у галіне мэханікі грунтоў і інжынернай геалёгіі; заснавальнік інжынернага мерзлатазнаўства (геакрыялёгіі) і геамэханікі. Герой Сацыялістычнай Працы (1980), Заслужаны дзеяч навукі й тэхнікі Расеі (1960), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1952), член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1943).

Біяграфія

Скончыў Петраградзкі інстытут грамадзянскіх інжынераў (1927). Абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму «Распределение напряжений в грунтах при действии местной неравномерной нагрузки» (1931), доктарскую — «Вопросы механики грунтов в инженерной практике» (1940). Працаваў прафэсарам Ленінградзкага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, кіраваў лябараторыяй фізыкі й мэханікі мёрзлых грунтоў інстытута мерзлатазнаўства Акадэміі навук СССР, дырэктарам Якуцкага філіяла Сібірскага адзьдзяленьня АН СССР.

Прымаў удзел у будаўніцтве Ангарскай, Куйбышаўскай (цяпер Самарскай), Валгаградзкай і Вілюйскай ГЭС.

Узнагароджаны трыма ордэнамі Леніна (1953, 1970, 1980), двума ордэнамі Чырвонай Зоркі (1945), ордэнам «Знак Пашаны» (1952)

Крыніцы

^ ^а ^б Историческая энциклопедия Сибири (рас.) / под ред. В. А. Ламин — Новосибирск: 2009. — ISBN 5-8402-0230-4
^ ^а ^б Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
^ Профіль на афіцыйнай старонцы РАН
^ Цытович Николай Александрович (рас.) — артыкул зь Вялікай савецкай энцыкляпэдыі (3-е выданьне)
^ Шепелёв В. В. К 100-летию Цытовича — основателя Якутской научной базы Академии наук СССР (рас.)

Літаратура

Цытовіч М. А. // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 2003 Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — С. 155.

[_2af511440d1f7407-1] а ^б Историческая энциклопедия Сибири (рас.) / под ред. В. А. Ламин — Новосибирск: 2009. — ISBN 5-8402-0230-4

[_300b6855b73af6c5-2] а ^б Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі

[3] Профіль на афіцыйнай старонцы РАН

[4] Цытович Николай Александрович (рас.) — артыкул зь Вялікай савецкай энцыкляпэдыі (3-е выданьне)

[5] Шепелёв В. В. К 100-летию Цытовича — основателя Якутской научной базы Академии наук СССР (рас.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]