Мацьвей Любаўскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Мацьвей Кузьміч Любаўскі
Матвей Кузьмич Любавский
Дата нараджэньня 1 (13) жніўня 1860 або 1860[1]
Месца нараджэньня вёска Вялікія Мажары Разанскай губэрні
Дата сьмерці 22 лістапада 1936(1936-11-22)[2] або 1936[1]
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы Маскоўскі ўнівэрсытэт
Занятак гісторык, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра гісторыя
Месца працы Маскоўскі ўнівэрсытэт
Навуковая ступень доктар навук
Навуковы кіраўнік Васіль Ключэўскі[d], Уладзімір Гер’е[d] і Ніл Папоў[d]
Вучні У. Пічэта,
С. Бахрушын,
М. Беражкоў
Узнагароды
ордэн сьвятога Ўладзімера III ступені ордэн Сьвятой Ганны 2 ступені ордэн сьвятога Станіслава II ступені медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III» мэдаль „У памяць каранацыі імпэратара Мікалая II“ мэдаль „У памяць 300-годзьдзя цараваньня дому Раманавых“

Мацьвей Кузьміч Любаўскі (13 жніўня 1860, вёска Вялікія Мажары Разанскай губэрні — 22 лістапада 1936) — расейскі гісторык. Акадэмік АН СССР (1929), доктар гістарычных навук (1901), прафэсар (1901).

Скончыў Маскоўскі ўнівэрсытэт (1882). У 1911—1917 рэктар Маскоўскага ўнівэрсытэту.

Аўтар працаў па гісторыі Вялікага Княства Літоўскага XIV—XVI стст., каштоўных фактычным матэрыялам: «Абласны падзел і мясцовае кіраваньне Літоўска-Рускай дзяржавы да часу выданьня першага Літоўскага статуту» (1892), «Літоўска-рускі сойм» (1900), «Нарыс гісторыі Літоўска-Рускай дзяржавы да Люблінскай уніі ўключна» (1910). Многія высновы і назіраньні ў працах, прысьвечаных Вялікаму Княству Літоўскаму, увайшлі ў асноўны фонд расейскай літуаністыкі і ня страцілі сваёй навуковай каштоўнасьці. Аналягічна іншым тагачасным расейскім гісторыкам, у навуковых поглядах кіраваўся галоўным чынам пазытывісцкім падыходам, увёў у гістарыяграфію гісторыі ВКЛ вялізны аб’ём факталягічнага матэрыялу, у асноўным дзякуючы выкарыстаньню Літоўскае Мэтрыкі.

Таксама вывучаў гістарычную геаграфію, а пасьля кастрычніцкага перавароту стаў арганізатарам архіўнай справы і вышэйшай архіўнай адукацыі. Стварыў уласную навуковую школу гісторыкаў. Ягоныя вучні — У. Пічэта, С. Бахрушын, М. Беражкоў і інш.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б LIMIS (лет.)
  2. ^ а б Любавский Матвей Кузьмич // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.