Л

	Л
	Л҄л҄
	◄ Ꙥ Ԉ Л̑ Л̇ Л҄ Ԕ М̀ М̃ Ꙧ ►
Зьвесткі
Тып	;
	Гэты гліф ёсьць камбінаваным, то бок створаным з двух ці болей юнікодаўскіх сымбаляў. З-за тэхнічных абмежаваньняў некаторыя браўзэры могуць некарэктна адлюстроўваць камбінацыю літары й дыякрытычнага знака.
Камбінацыя	так
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

	Літара кірыліцы Л
	ЛлɅʌ
	Выявы ;
	◄ Ї Й Ј К Л Љ М Н Њ ►
Беларускі альфабэт:
	◄ З І Й К Л М Н О П ►
У лацінцы	Ł · ł
Зьвесткі
Тып	асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук	[l]
Альфабэтная пазыцыя	13¹
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter el; cyrillic small letter el;
Юнікод	Л: U+041B; л: U+043B
HTML	Л: Л; л: л
UTF-16	Л: 0x041B; л: 0x043B
URL-код	Л: %D0%9B; л: %D0%BB
Іншае
У сыстэме лічэньня	30
Кірунак пісьма	зьлева направа
Зноскі
	¹ У беларускім альфабэце.; На другой выяве паказаны варыянт літары ў баўгарыцы.;
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Л, л ці Ʌ, ʌ (эл; курсіў: Л л, Ʌ ʌ) — трынаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.

У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.

Мадыфікацыі

Л҄

Дадатковая інфармацыя

Л҄, л҄ (таксама л̑, «л кароткая») — архаічная літара кірыліцы. У стараславянскай мове пазанчала гук [l ʲ] (паляталізаваны [л]), напрыклад: «пол҄ѥ».