Дзіцячы фальклёр

Дзіця́чы фальклёр — гэта адначасова ўнівэрсальная форма мастацтва і дзейсны сродак выхаваньня. Дзіцячы фальклёр суправаджае дзіця зь першых дзён зьяўленьня на сьвет, калі маці сьпявае яму калыханкі, забаўляе яго, і пазьней, калі лічылкі становяцца неад’емным кампанентам розных дзіцячых гульняў. Кароткі па сваёй форме, дзіцячы фальклёр знаёміць дзіця з навакольным сьветам праз паэтычныя вобразы, а паўтарэньне, уласьцівае дзіцячаму фальклёру, неабходная для вывучэньнем словаў дзіцём. У паэтычнай творчасьці народа дзіцячы фальклёр да гэтага часу ўяўляе сабой жывую зьяву, якая захоўвае і тэндэнцыю далейшага разьвіцьця, і свае важнейшыя функцыі — пазнавальную, выхаваўчую, эстэтычную. Сучасная ўласна дзіцячая творчасьць выконвае таксама функцыю забаўляльную, што ґрунтуецца на традыцыях народнай сьмехавай культуры, і камунікатыўную.

Разьлічваюць наступныя формы дзіцячага фальклёру:

• Калыханкі
• Лічылкі
• Забаўлянкі і пацешкі
• Заклічкі
• Песьні
• Прыгаворы
• Гульні
• Загадкі
• Народныя казкі