Гіль
| Гіль | |
 Гіль-самец. Малюнак Магнуса фон Райта | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы |
| Тып | Хордавыя |
| Кляса | Птушкі |
| Атрад | Вераб’інападобныя |
| Сямейства | Уюрковыя |
| Род | Гілі |
| Від | Гіль |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Pyrrhula pyrrhula | |
Гіль, сьнягі́р (па-лацінску: Pyrrhula pyrrhula) — пералётная птушка атраду вераб’інападобных.
Апісаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Даўжыня цела 17—19 см. Вага 25—30 г. Узімку гілі вельмі добра заўважныя праз ружова-чырвоную грудку самцоў (у саміцаў яна буравата-шэрая).
Пражываньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Птушка распаўсюджаная па ўсёй Эўропе і Азіі. У Беларусі частка іх жыве круглы год, частка прылятае з паўночных рэгіёнаў. Гілі гняздуюць у хваёвых і зьмяшаных лясох з густым хмызьняком. Сустракаюцца ў садох і парках гарадоў (асабліва падчас вандраваньняў). Улетку пражываюць як у густых лясох, так і ў рэдкалесьсі.
Харчуецца гіль пераважна насеньнем, пупышкамі й ягадамі. Птушанятаў выкормліваюць у асноўным расьлінавым кормам, а казурак паядаюць толькі выпадкова.
Народныя прыкметы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Народныя прыметы пра надвор'е. «Пра рыбалку». Праверана 13 сьнежня 2010 г.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Б. І. Фэдарака. «Да біолёгіі Purrhula coccinea Scl». (сьнігір, сьнягур, сьнягурка, гіль). / С. Плаўнік // Наш Край : штомесячнік Цэнтральнага Бюро Краязнаўства пры Інстытуце Беларускай Культуры. — Менск: травень 1928. — № 1 (28). — С. 15—18.
- Птицы Белоруссии: Справочник-определитель гнёзд и яиц / М. Е. Никифоров, Б. В. Яминский, Л. П. Шкляров. — Мн.: Выш. шк., 1989. — 479 с. — 15 000 ас. — ISBN 5-339-00209-8
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Pyrrhula pyrrhula — таксанамічная інфармацыя