Генадзь Цітовіч
| Генадзь Цітовіч | |
| Нарадзіўся | 25 ліпеня (7 жніўня) 1910 |
|---|---|
| Памёр | 20 чэрвеня 1986 (75 гадоў) або 21 чэрвеня 1986[1] (75 гадоў) |
| Жанр | этнаграфія |
| Прэміі | Народны артыст СССР, Прэмія Ленінскага камсамолу БССР |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Цітовіч.
Гена́дзь Іва́навіч Ціто́віч (7 жніўня [ст. ст. 25 ліпеня] 1910, в. Новы Пагост, цяпер Мёрскі раён Віцебскай вобласьці — 21 чэрвеня 1986) — беларускі музыказнавец, этнограф і харавы дырыгент.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першую навуку мастацтва і культуры атрымаў у дзіцячыя гады ад Флора Манцэвіча.[2]
Навучаўся ва Ўнівэрсытэце Стэфана Баторыя (1936—1939), скончыў Віленскую кансэрваторыю (1939). У 1939—1941 і 1945—1951 — рэдактар абласнога радыё, кансультант Дома народнай творчасьці ў Баранавічах. У 1974—1975 гг. — старшы навуковы супрацоўнік Інстытуту мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН БССР. Стварыў у в. Вялікае Падлесьсе Ляхавіцкага раёну народны хор (1952), рэарганізаваны ў 1959 годзе ў Беларускі дзяржаўны ансамбль песьні і танцу, у 1964 — у Дзяржаўны народны хор БССР, якім кіраваў да 1974 году. У 1974—1975 — старэйшы навуковы супрацоўнік Інстытуту мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН БССР.
Запісаў больш за 3 тыс. беларускіх (пераважна), расейскіх, украінскіх, польскіх, баўгарскіх, летувіскіх, латыскіх народных песьняў, танцаў, інструмэнтальных найгрышаў. Зрабіў для хору шмат канцэртных апрацовак уласных запісаў. Складальнік шэрагу фальклёрных зборнікаў.
Тэарэтычныя працы прысьвечаныя міжславянскім і славяна-балцкім народна-песенным сувязям, гістарычнаму разьвіцьцю беларускай народнай музыкі, беларускаму народнаму шматгалосьсю, народнаму выканальніцтву, стылявому аналізу сучаснай народнай песьні, музычнаму побыту сучаснай вёскі. Зрабіў значны ўнёсак у станаўленьне і разьвіцьцё самадзейнага музычнага мастацтва Беларусі. Актыўна выступаў у пэрыядычным друку, аўтар шэрагу нізак тэле- і радыёперадачаў.
Народны артыст СССР (1968), ляўрэат прэміі Ленінскага камсамолу Беларусі (1968). Узнагароджаны 3 ордэнамі, а таксама мэдалямі.
Бібліяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Польскія народныя песні. — Мн., 1962;
- Анталогія беларускай народнай песні. — Мн., 1968;
- Аб беларускім песенным фальклоры. [Выбр. нарысы]. — Мн., 1976.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ нарматыўны кантроль Бібліятэкі Кангрэсу (анг.) — Library of Congress.
- ^ Г.И.Цитович Мой первый учитель // Люди Нарочанского края. Воспоминания участников революционной борьбы и Великой Отечественной войны. — Мн.: Беларусь, 1975. — С. 94-101. — 592 с. — 75 000 ас.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Жураўлёў Д.М. Генадзь Цітовіч. — Мн.: 1969.
- Цітовіч Генадзь // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Менск: БелСЭ, 1989. — 575 с.: іл. ISBN 5-85700-014-9.