Барыс Шарварка
Барыс Шарварка | |
| Дата нараджэньня | 17 траўня 1929 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 31 траўня 2002 (73 гады) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Узнагароды |     |
Бары́с Гео́ргіевіч Шарва́рка (па-ўкраінску: Борис Георгійович Шарварко; 17 траўня 1929, Наваград-Валынскі — 31 траўня 2002, Кіеў) — украінскі рэжысэр фэстаў, канцэртных праграмаў, тэатралізаваных прадстаўленьняў. Народны артыст УССР (1984). Прафэсар.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Скончыў факультэт рэжысуры Маскоўскага дзяржаўнага інстытуту культуры (1966).
Працаваў дырэктарам Наваград-Валынскага Дому культуры, дырэктарам і мастацкім кіраўніком Жытомірскага музычна-драматычнага тэатру, ачольваў Кіеўскі тэатар апэрэты, быў намесьнікам дырэктара Кіеўскага тэатру імя Івана Франко.
З 1977 року — галоўны рэжысэр фэстываляў і культурных праграмаў Укрканцэрту (у 1976—1982 роках — адначасна галоўны рэжысэр Тэатру песьні).
З 1992 року — генэральны дырэктар і мастацкі кіраўнік Усеўкраінскага дзяржаўнага цэнтру фэстываляў і канцэртных праграмаў.
Пахаваны на Байкавых могілках Кіеву.
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сярод пастановак — фэстывальныя канцэрты «Крымскія золкі», «Кіеўская вясна», «Залатая восень». За пяцьдзясят гадоў творчай дзейнасьці паставіў амаль тысячу канцэртаў.
Дзякуючы Барысу Шарварку падчас правядзеньня Кангрэсу ўкраінцаў у канцы 80-х рокаў, яшчэ за савецкім часам, на сцэне Кіеўскага опэрнага тэатру ўпершыню залунаў жоўта-блакітны сьцяг і прагучаў гімн «Ще не вмерла Україна» ў апрацоўцы Яўгена Станковіча.
Дзесяць гадоў займаўся пастаноўкай канцэртаў Дзён украінскай культуры на «Славянскім базары» ў Віцебску.
Барысу Шарварку закідаюць зьяўленьне за савецкім часам вядомай пад назвай «шараваршчына(uk)» псэўдафальклёрнай зьявы, калі ўсё ўкраінскае атаясамлівалася зь сялянскім і казацкім, у прыватнасьці, шараварамі.
Ушанаваньне памяці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 2009 року ў Кіеве на будынку, дзе Барыс Шарварка пражываў з 1985 року да самай сьмерці, адкрытая памятная дошка. Яшчэ адна дошка ўсталяваная ў Кіеве ў 2016 року на фасадзе Нацыянальнага палацу мастацтваў, дзе творца працаваў з 1977 року.
У 2011 року ў Наваградзе-Валынскім частка вуліцы Чарнышэўскага перайменаваная ў вуліца Барыса Шарваркі.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Митці України : Енциклопедичний довідник. / упоряд. : М. Г. Лабінський, В. С. Мурза ; за ред. А. В. Кудрицького. — Київ : «Українська енциклопедія» імені М. П. Бажана, 1992. — ISBN 5-88500-042-5. — С. 638—639.
- Мистецтво України : Біографічний довідник. / упоряд.: А. В. Кудрицький, М. Г. Лабінський ; за ред. А. В. Кудрицького. — Київ : «Українська енциклопедія» імені М. П. Бажана, 1997. — ISBN 5-88500-071-9. — С. 640.
- Хто є хто в Україні. 1997: Біографічний словник. — К., 1997. — С. 290.