Абат

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Абат (па-лацінску: abbas (abbatis), па-грэцку: abba — бацька) — настаяцель кляштару — абацтва (настаяцельніца — абатыса). Першапачаткова паводле статуту абіраўся манахамі і зацьвярджаўся біскупам, фактычна прызначаўся сьвецкімі магнатамі. У больш агульным значэньні — сьвятар у каталіцкай царкве[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Абат // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 196.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]