Валеры Шаблюк: розьніца паміж вэрсіямі
д шаблён |
артаграфія, вікіфікацыя, катэгорыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк''' ([[3 жніўня]] [[1953]], [[Пасёлак гарадзкога тыпу|мястэчка]] [[Узда|Ўзда]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]] — [[2 траўня]] [[1997]]) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук ([[1991]]). |
|||
{{Артаграфія}} |
|||
{{Вікіфікаваць}} |
|||
'''Валеры Уладзiмiравiч Шаблюк''', беларускi гiсторык, нарадзiўся 3 жнiўня 1953 года ў г.п. Узда Мiнскай вобласцi. У 1975 г. скончыў гiстарычны факультэт Беларускага Дзяржаўнага Унiверсiтэта, пасля чаго выкладаў гiсторыю ў вучылiшчы i школе ў Мiнску. З 1980 года — навуковы супрацоўнiк Iнстытута Гiсторыi Акадэмii Навук Беларусi. Даследаваннi прысвечаны сярэднявечным паселiшчам i мястэчкам, што з’явiлась новым напрамкам у археалогii Беларусi. У 1991 г. абаранiў кандыдацкую дысертацыю па тэме: «Сельскiя паселiшчы Верхняга панямоння XIV—XVIII ст.ст.», якая ў 1996 г. была апублiкавана як манаграфiя выдавецтвам «Беларуская Навука». У 1995 г. ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў свет ягоная кнiга «Двор у Туганавiчах», прысвечаная даследаванню месца вялiкага кахання Адама Мiцкевiча i яго музы — Марылi Верашчакi. |
|||
У [[1975]] годзе скончыў гістарычны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў [[Менск]]у. З [[1980]] году — навуковы супрацоўнік Інстытуту Гісторыі [[Акадэмія Навук Беларусі|Акадэміі Навук Беларусі]]. Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У [[1991]] годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў [[1996]] годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У [[1995]] годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] і яго музы — Марылі Верашчакі. |
|||
Аўтар шматлiкiх публiкацый па гiсторыi i археалогii Беларусi. Аўтар каля сотнi артыкулаў у Энцыклапедыi гiсторыi Беларусi. |
|||
З’яўляўся старшынёй першачаснай арганiзацыi Беларускага Свабоднага прафсаюза педагогаў Iнстытута Гiсторыi Акадэмii Навук Рэспублiкi Беларусь. |
|||
Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у [[Энцыкляпэдыя гісторыі Беларусі|Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі]]. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага Свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту Гісторыі Акадэміі Навук Рэспублікі Беларусь. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[be:Валерый Шаблюк]] |
[[be:Валерый Шаблюк]] |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Шаблюк, Валеры}} |
|||
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 3 жніўня]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1953 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ва Ўзьдзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Выпускнікі БДУ]] |
|||
[[Катэгорыя:Беларускія гісторыкі]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 2 траўня]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1997 годзе]] |
Вэрсія ад 18:27, 19 верасьня 2010
Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк (3 жніўня 1953, мястэчка Ўзда Менскай вобласьці — 2 траўня 1997) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1991).
У 1975 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў Менску. З 1980 году — навуковы супрацоўнік Інстытуту Гісторыі Акадэміі Навук Беларусі. Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У 1991 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў 1996 годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У 1995 годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня Адама Міцкевіча і яго музы — Марылі Верашчакі.
Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі.
Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага Свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту Гісторыі Акадэміі Навук Рэспублікі Беларусь.
У 1994 годзе — генэральны сакратар Беларускай Хрысьціянска-Дэмакратычнай Партыі. У 1995 годзе — кандыдат у дэпутаты Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь па Ўсходняй выбарчай акрузе №246 г. Менску.
Трагічна загінуў 2 траўня 1997 году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора.