Няпарнакапытныя: розьніца паміж вэрсіямі
Няма апісаньня зьменаў |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
| Назва = Няпарнакапытныя |
| Назва = Няпарнакапытныя |
||
| Выява = The Perissodactyl.jpg |
| Выява = The Perissodactyl.jpg |
||
| Подпіс да выявы = [[Коневыя]], [[ |
| Подпіс да выявы = [[Коневыя]], [[Насарогавыя]], [[Тапіравыя]] |
||
| Царства = [[Жывёлы]] (Animalia) |
| Царства = [[Жывёлы]] (Animalia) |
||
| Тып = [[Хордавыя]] (Chordata) |
| Тып = [[Хордавыя]] (Chordata) |
Вэрсія ад 19:40, 24 лютага 2021
Няпарнакапытныя | |
Клясыфікацыя | |
---|---|
Царства | Жывёлы (Animalia) |
Тып | Хордавыя (Chordata) |
Падтып | Хрыбетныя (Vertebrata) |
Надкляса | Чатырохногія (Tetrapoda) |
Кляса | Сысуны (Mammalia)– |
Падкляса | Зьвяры (Theria) |
Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
Атрад | Няпарнакапытныя |
Бінамінальная намэнклятура | |
Perissodactyla Owen, 1848 | |
Няпарнакапытныя[1] (Perissodactyla) — атрад клясы сысуноў, які ўключае 3 сучасныя сямействы і 17 сучасных відаў. Сучасныя няпарнакапытныя ёсць роднымі для Афрыкі, Паўднёвай і Цэнтральнай Азіі, поўдня Паўночнай Амэрыкі і поўначы Паўднёвай Амэрыкі. Гэта траваедныя жывёлы. Тапіры адзінкавыя і засяляюць у асноўным трапічныя лясы. Насарогі, як правіла, адзінкавыя і жывуць у даволі сухіх саванах, а ў Азіі — на вільготных балотах ці ў лясных зонах. Коні засяляюць адкрытыя тэрыторыі, такія як лугі, стэпы ці паўпустыні, і жывуць групамі. Адзін з вымерлых відаў насарогаў — Indricotherium — быў самым вялікім наземным сысуном, які калі-небудзь жыў, вышынёй каля 5,4 м і вагой каля 30000 кг. У іншай крайнасці, ранні член групы, дагістарычны конь Eohippus быў вышынёй 30–60 см[2][3].
Сыстэматыка
Няпарнакапытныя (Perissodactyla)
- Equidae
- Rhinocerotidae
- Tapiridae
- †Anchilophidae
- †Brontotheriidae
- †Chalicotheriidae
- †Deperetellidae
- †Eomoropidae
- †Helaletidae
- †Hyracodontidae
- †Isectolophidae
- †Lophialetidae
- †Lophiodontidae
- †Palaeotheriidae
Крыніцы
- ^ Беларуская навуковая тэрмінолёгія. Выпуск дванаццаты. Назовы жывёл / Смоліч Ар.. — Менск: Інстытут Беларускае Культуры, 1927. — 71 с.
- ^ Myers P. (2001) Perissodactyla (анг.). Animal Diversity Web. Праверана 19.02.2021 г.
- ^ Vaughan T., Ryan J., Czaplewski N. Mammalogy. — Jones & Bartlett Learning, 2011. — С. 322–329. — 750 с. — ISBN 9780763762995 (анг.)
Гэта — накід артыкула па заалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |