Уніяцтва: розьніца паміж вэрсіямі
Няма апісаньня зьменаў |
Няма апісаньня зьменаў |
||
| Радок 9: | Радок 9: | ||
* [[Мелькіцкая каталіцкая царква]]. |
* [[Мелькіцкая каталіцкая царква]]. |
||
У больш шырокім сэнсе - таксама і да іншых Усходніх каталіцкіх цэркваў бізантыйскай традыцыі, богаслужэнні ў якіх адбываюцца на іншых мовах: |
|||
| ⚫ | У [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] уніяцтва ўзьнікла пасьля заключэння [[Берасьцейская царкоўная унія|Берасьцейскай царкоўнай уніі]] ([[1596]]). Яшчэ ў 1577 годзе рэктар |
||
* [[Альбанская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Баўгарская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Беларуская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Вугорская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Македонская грэка-каталіцкая царква]]. |
|||
* [[Расейская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Румынская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Русінская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Славацкая грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Украінская грэка-каталіцкая царква]] |
|||
* [[Харвацкая грэка-каталіцкая царква]] (Крыжэвіцкая епархія). |
|||
| ⚫ | У [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] уніяцтва ўзьнікла пасьля заключэння [[Берасьцейская царкоўная унія|Берасьцейскай царкоўнай уніі]] ([[1596]]). Яшчэ ў 1577 годзе рэктар Полацкага калегіюма [[Пётар Скарга]] выдаў кнігу «Аб адзінстве царквы Божай», дзе прапанаваў плян уніі каталіцкай і праваслаўнай цэркваў. Уніяцкая царква мусіла падпарадкоўвацца Папе Рымскаму, але захоўваліся ранейшыя праваслаўныя абрады. У 1595 годзе Папа Рымскі [[Клімэнт ІІ]] аб’явіў унію, а праз год на Берасьцейскім царкоўным саборы яна была зацьверджана. Пад канец 18 ст. каля трох чвэрцяў насельніцтва Беларусі было ўніятамі.<ref>Кізіма С. А.,…</ref> |
||
==Глядзі таксама== |
==Глядзі таксама== |
||
Вэрсія ад 11:08, 20 студзеня 2012
Уніяцтва (ад лац. unio — саюз, аб’яднаньне) — хрысьціянская плынь, заснаваная на царкоўнай уніі розных хрысьціянскіх цэркваў з рыма-каталіцкай на ўмовах прызнаньня першымі вяршэнства папы рымскага і каталіцкай дагматыкі пры захаваньні традыцыяў рэлігійнага культу і выкарыстаньня традыцыйна сакральнай ці народнай мовы ў богаслужэньні.
Да ўніяцкіх адносяцца цэрквы грэцкага (былыя праваслаўныя), армянскага, копцкага (у Эгіпце), мараніцкага (у Лібане і Сырыі) і інш. абрадаў.
У вузкім сэнсе тэрмін ужываецца да каталіцкіх цэркваў, у якіх богаслужэньне адбываецца па бізантыйскім абрадзе на грэцкай мове:
У больш шырокім сэнсе - таксама і да іншых Усходніх каталіцкіх цэркваў бізантыйскай традыцыі, богаслужэнні ў якіх адбываюцца на іншых мовах:
- Альбанская грэка-каталіцкая царква
- Баўгарская грэка-каталіцкая царква
- Беларуская грэка-каталіцкая царква
- Вугорская грэка-каталіцкая царква
- Македонская грэка-каталіцкая царква.
- Расейская грэка-каталіцкая царква
- Румынская грэка-каталіцкая царква
- Русінская грэка-каталіцкая царква
- Славацкая грэка-каталіцкая царква
- Украінская грэка-каталіцкая царква
- Харвацкая грэка-каталіцкая царква (Крыжэвіцкая епархія).
У Рэчы Паспалітай уніяцтва ўзьнікла пасьля заключэння Берасьцейскай царкоўнай уніі (1596). Яшчэ ў 1577 годзе рэктар Полацкага калегіюма Пётар Скарга выдаў кнігу «Аб адзінстве царквы Божай», дзе прапанаваў плян уніі каталіцкай і праваслаўнай цэркваў. Уніяцкая царква мусіла падпарадкоўвацца Папе Рымскаму, але захоўваліся ранейшыя праваслаўныя абрады. У 1595 годзе Папа Рымскі Клімэнт ІІ аб’явіў унію, а праз год на Берасьцейскім царкоўным саборы яна была зацьверджана. Пад канец 18 ст. каля трох чвэрцяў насельніцтва Беларусі было ўніятамі.[1]
Глядзі таксама
Крыніцы
- ^ Кізіма С. А.,…
Літаратура
- Гісторыя Беларусі. Ад старажытнасці да 21 ст.- Мінск, 2000 г.
- Кізіма С.А., Лянцэвіч В.М., Самахвалаў Дз.С. Гісторыя Беларусі: Курс лекцый. – Мн.: Выд-ва МІК, 2003. – 91 с.