Прагляд крыніцы для Кніга прарока Міхея

{{Кнігі Старога Запавету}}
'''Кні́га праро́ка Міхе́я''' — 20-я частка [[Танах]]у, 33-я кніга [[Біблія|Бібліі]], частка [[Стары Запавет|Старога Запавету]].

== Аўтар ==
{{Асноўны артыкул|Міхей (прарок)}}
Імя Міхей на [[Іўрыт|іўрыце]] азначае «хто падобны да [[Бог]]а». Ён паходзіў з Марасфіта-Гада, земляробчага мястэчка між [[Хэўрон]]ам і [[Газа]]й. Міхей был сучасьнікам [[Асія|Асіі]] і [[Ісая|Ісаі]], ды хутчэй быў бліжэйшы да апошняга. Казань Міхея супраць несправядлівасьці (3:8) прывяла да пакаяньня [[Езэкія|Езэкію]] і такім чынам уратавала [[Ерусалім]] ([[Кніга прарока Ераміі|Ер.]] 26,17-19).

== Час напісаньня ==
Міхей прарочыў у часы валадараньня [[Ёатам]]а (750—735 да н. э.), [[Ахаз]]а (735—715 да н. э.) і [[Езэкія|Езэкіі]] (715—686 да н. э.). У той час нарастала сацыяльная няроўнасьць, шчыльна зьвязанная з узрослай карумпаванасьцю ўлады. Бог выкарыстоўваў [[Асірыя|Асірыю]] супраць Свайго грэшнага народу: асірыйскі цар [[Салманасар]] (727—722 да н. э.) зруйнаваў [[Самарыя|Самарыю]] ў 722 да н. э. ([[4-я кніга Царстваў|4 Цар.]] 17, 1-6), [[Юдэя]] выпрабавала на сабе ўсю моц Боскага асуджэньня, калі асірыйскі цар [[Сэнахірым]] (705—681 да н. э.) прайшоў праз Шафэлу (прыгор’е ў заходняй частцы Юдэиі) да самай брамы Ерусаліму. Калі Езэкія пакаяўся, Госпад перастаў сердаваць на Юдэю (Ер. 26, 18—19).

== Тэмы ==
Кніга Міхея закранае тэмы, звычныя для большасьці прарочых кніг: пакараньне за правіны народу, прычынай якога стала карумпаванасьць і распуснасьць валадароў; казань супраць сацыяльнай несправядлівасьці; прыход шчаснага Мэсіянскага царства. Аднак асабліва яскрава ў ёй выказаная думка, што адданыя мусяць ускласьці свае спадзяваньні толькі на Бога і перастаць спадзявацца на плады сваёй працы і пакланяцца ім.

== Зьмест ==

=== Правіны і пакараньне Ізраіля і Юды ===
Першы разьдзел пачынаецца з агульных абвінавачаньняў і прадказаньня зруйнаваньня, імаверна, асірыйскага. Абвяшчэньне Боскага суду і сымбалічнае бачаньне Бога, які зрынае Ўласнае стварэньне (3—4); абвінавачаньне супраць сталіцаў ізраільскіх (5); Бог пакарае Самарыю зруйнаваньнем (6—7); Юду таксама чакае падзеньне і паланеньне.

У другім разьдзеле вядзецца пра канкрэтнае абвінавачаньне ў прыгнёце ўбогіх і безабаронных: «тыя, якія намышляюць беззаконьне», крывадушна захопліваюць чужую маёмасьць і рабуюць ейных уласьнікаў (1—2). Госпад за гэта пакарае іх палонам (3) і, як вынік, яны страцяць свае землі, якія будуць заваяваныя іншапляменцамі (4), і рабаўнікі будуць прысуджаныя да вечнай згубы (5).

Міхей адрынае патрабаваньне ілжэпрарокаў спыніць прарочыць (6); Госпад высьвядчае аблудныя ўяўленьні пра Ягоную мілату (7) і вінаваціць дужых у эксплёатацыі безабаронных (8—9); Госпад прыгаворвае да выгнаньня тых, хто зрабіў краіну нячыстай (10); Міхей вінаваціць дужых у спагаднасьці да манюкоў, якія апраўдваюць іхнія злачынствы (11).

Два апошнія вершы — абяцаньне аднаўленьня рэшты [[Ізраіль|Ізраілю]].

Трэці разьдзел утрымлівае абвінавачаньні супраць:
* князёў, што ўціскаюць народ (1—4), прарок прыпадабняе іх да людажэраў
* ілжэпрарокаў (5—7), што прапаведуюць дзеля выгадаў
* сьвятароў, што дзеля выгадаў грэбуюць сваім абавязкам
Усім ім супрацьпастаўляе сябе Міхей, вінавацячы прарокаў, князёў і сьвятароў у карумпаванасьці, за якую будзе зруйнаваны Ерусалім, а Сіён будзе ўзараны (3:12)

=== Прароцтва пра апошнія дні ===

==== 4 разьдзел ====
Усе народы зьбяруцца ў Ерусалім, і надыдзе час міру і закону. Ерусалім будзе зруйнаваны, і адноўлены, і пераможа шматлікія народы. Рэшта станецца магутным народам (6—7), і Сіён зноўку будзе валадарыць (8).

Бог прадвызначыў цяперашняму ліху Ізраіля абараціцца ягоным галоўным уратаваньнем: вызваленьнем з [[бабілён]]скага палону.

==== 5 разьдзел ====
Будучы цар з [[Бэтлеем]]у. Ягонае прышэсьце супастаўленае з прыніжэньнем існых валадароў, а пасьля — пра перамогу [[Мэсія|Мэсіі]] (5:1—3) і ўрачыстасьць Ягонай найвышэйшай улады (5:4—6). Рэшта Ізраілю стане ў руцэ Божай зброяй жыцьця і сьмерці (7—8), Бог ачысьціць Свой народ (10—14) і разбурыць паганскія народы (15). Выратаваньне ад Бога прыйдзе, калі Ягоны народ пазбавіцца ад славалюбства і непраўдзівай надзеі на моц зброі (10—11), ад чарадзейніцтва (12) і пакланеньня балванам (13), і такім чынам зважыць свае надзеі адно на Госпада.

==== 6 разьдзел ====
Разьдзел прысьвечаны Суду, на якім Госпад выступае як пазоўца, Міхей — як Ягоны прадстаўнік, горы — як сьведкі, а Ізраіль — як абвінавачваны. Госпад вінаваціць Ізраіль у няўдзячнасьці (3) і заклікае народ успомніць пра выратавальныя дабрадзействы Боскія, якія выліліся на яго ў пэрыяд ягонага станаўленьня, ад [[Выхад з Эгіпту|выхаду з Эгіпту]] да ўваходу ў зямлю абяцаную (3—5).

На абвінавачаньне адказвае адзін зь пэўных, ён прызнаецца, што ягоныя ахвяры несупастаўныя з уладаю і веліччу Бога. Госпад адказвае, што ня [[Ахвяра|цэласпаленьні]], а справядлівасьць — умова выкупленьня і дараваньня Ягонай выратавальнай блізкасьці (6—8). Далей ідзе зварот да Ерусаліму (9), абвінавачваньне ў выкарыстаньні падманных мераў (10—11) і прамоваў (12), а пасьля паведамляецца пра асуджэньне на хваробы і зруйнаваньне (13), цялесныя немачы (14) і разрабаваньне ўраджаю (15).

==== 7 разьдзел ====
Разьдзел пачынаецца з плачу (1—6), які зьмяшчае абвінавачаньні народу ў злачынствах і непраўдзівым жыцьці, а прарок спадзяецца адно на Бога і на Яго Аднаго спадзяецца (7).

Сканчае разьдзел і кнігу гімн перамогі, поўны спадзяваньняў на выкананьне Госпадам Богам Ягоных запаветаў.

== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons}}

[[Катэгорыя:Кнігі Старога Запавету]]
[[Катэгорыя:Малыя прарокі]]