Грэх

Грэх — пераклад грэцкага слова αμαρτια, якое літаральна азначае промах або нетрапляньня ў мэту.

Грэх — памылка чалавечай прыроды з прычыны адпадзеньня ад Бога, ўпадзеньне чалавека ў непрыродны стан, беззаконьне як парушэньне нормы (закона, парадку) чалавечага быцьця, вызначанага Богам. «Грэх ёсьць добраахвотнае адступленьне ад таго, што згодна з прыродай, у тое, што супраць прыроды» (сьв. Ян Дамаскін). Грэх ёсьць ўхіленьне ад мэты прызначанай чалавеку па прыродзе (блаж. Феафілакт Баўгарскі).

Грэх і ёсьць неадпаведнасьць чалавека мэты свайго існаваньня, няправільнае ажыцьцяўленьне чалавечай прыроды або ненармальная дзейнасьць. Створанага па вобразу і падабенства Божага чалавек, нададзены разумнай душой, натуральна шукаць Мэты, Прычыны і Крыніцы свайго існаваньня — шукаць Богапазнаньня і зносінаў з Богам, імкнуцца да злучэньня з Богам. Толькі здабыўшы яднаньне з вышэйшым Боскім быцьцём — вечным, неабмежаваным, безумоўным чалавек атрымлівае вышэйшую асалоду й шчасьце. Чалавеку ненатуральна імкнуцца да чаго-небудзь найнізкага і пачуцьцёваму акрамя да вечнага Бога, ненатуральна ставіць на месца вечнага, нязьменнага, бясконцага, неабмежаванага Боскага быцьця абмежаваную, штучна выдуманую рэчаіснасьць. У той жа час чалавек надзелены Богам свабоднай воляй, таму ён можа імкнуцца да яднаньня з Богам добраахвотна, а можа і аддаць перавагу жыцьця бяз Бога. У апошнім выпадку ён эгаістычна замыкаецца ў сваім уласный існасьці, самалюбна адасабляецца ад Бога, што і ёсьць грэх. Па слове сьв. Феафана Затворніка, чалавек зграшыў тым, што перанёс цэнтар свайго жыцьця і дзейнасьці з Бога на самога сябе.

Упадзеньне ў грэх называецца грэхападзеньнем.

Першым грэхападзеньнем падвергліся прабацькі чалавецтва.

Чалавек які жыве па закону грахоў называецца старым чалавекам.

Замацаваныя ў чалавеку грахоўныя навыкі называюцца пажадлівасьцю.