Ѣ

	Літара кірыліцы яць
	Ѣѣᲇ
	Выява
Зьвесткі
Тып	архаічная кірылічная літара, альфабэтны;
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter yat; cyrillic small letter yat; cyrillic small letter tall yat
Юнікод	Ѣ: U+0462; ѣ: U+0463; ᲇ: U+1C87
HTML	Ѣ‎: &#1122, Ѣ ѣ‎: &#1123, ѣ ᲇ‎: &#7303, &#x1c87
UTF-16	Ѣ‎: 0x462; ѣ‎: 0x463; ᲇ‎: 0x1C87
URL-код	Ѣ: %D1%A2; ѣ: %D1%A3; ᲇ: %E1%B2%87
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Ѣ, ѣ (яць)^[1] — літара гістарычнай кірыліцы і глаголіцы, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. У стараславянскай мове пазначала галосны: йэ, або йа.

Так што кірылічныя напісаньні «ѣзва», «ѣрость», «ѣсли» перадаюцца там з пачатковага знаку яць; гэтак жа тлумачыцца й назва знаку: мяркуюць, што стараслав. «ѣть» есьць скажонае «ѣдь» «ежа»). У сучаснай беларускай мове ніколі не выкарыстоўваўся. У Расеі «яць» заставаўся ва ўжываньні да зьменаў правапісу 1918 году, хаця ўжо да канца XIX стагодзьдзя ў пераважнай большасьці расейскіх гаворак яго вымаўленьне практычна не адрозьнівалася ад вымаўленьня галоснай «е» (хоць, у адрозьненьне ад апошняй, гістарычны «яць» у расейскай мове пад націскам, як правіла, не пераходзіць у «е» і не чаргуецца з нулем гука). У кірыліцы «яць» звычайна лічыцца 32-м знакам (займае месца ў азбуцы пасьля знаку Ь), у глаголіцы па парадку 33-і, лікавага значэньня ня мае.

У невялікім ліку самых старажытных кірылічных помнікаў сустракаецца таксама адмысловая літара «ётаваны яць».

Крыніцы

^ Ѣ (Яць)

Літаратура

Апісаньне

Белосоколов А. П. Буква Ѣ: руководство к употреблению этой буквы в письме (со списком слов). — СПб.: тип. Х. Гинце, 1847.
Буква Ѣ и знаки препинания: Руководство к употреблению буквы Ѣ и знаков препинания (со списком слов) (PDF). — СПб.: тип Ю. Штауфа, 1858.

Іншае

Александров А. Полный русско-английский словарь. — 5-е изд. — СПб., 1909. (Репринт в Германии ок. 1960.)
Буслаев Ф. Историческая грамматика русскаго языка. — 4-е изд. — М.: изд. братьев Салаевых, 1875.
Востоков А. Сокращенная русская грамматика. — 4-е изд. — М.: в универс. типогр., 1843. (Существует репринт.)
Григорьева Т. М. Русское письмо: от реформы графики к реформе орфографии. — Красноярск: изд-во КГУ, 1996.
Грот Я. К. Русское правописание. — 11-е изд. — СПб.: Имп. АН, 1894.
Ломоносов М. В. Российская грамматика. — СПб.: Имп. АН, 1755.
Смирновский П. В. Учебник русской грамматики. Часть 1. Этимология. — 26-е изд., стереотип. — 1915.
Успенский Л. В. По закону буквы. — М.: Молодая гвардия, 1975.
Чернышев К. В. Грамматика русскаго языка. — СПб., 1910.
Церковнославянская грамота / Отв. ред. Шумских Н. Н. — СПб., 1998.

Вонкавыя спасылкі

[1] Ѣ (Яць)

[1]