Прагляд крыніцы для Шахцёр Салігорск

{{Футбольны клюб
|Назва            = Шахцёр Салігорск
|Лягатып          = Шахцёр Салігорск.svg
|ПоўнаяНазва      = Футбольны клюб «Шахцёр Салігорск»
|Горад            = [[Салігорск]], [[Беларусь]]
|Заснаваны        = 1961
|Стадыён          = «[[Будаўнік (стадыён)|Будаўнік]]»
|Умяшчальнасьць   = 4200
|Пасада кіраўніка = Дырэктар
|Кіраўнік         = Дзьмітры Агееў
|Трэнэр           = 
|Чэмпіянат        = {{Папярэдні футбольны сэзон Беларусі|ШахцёрСаліЛіга}}
|Сэзон            = {{Папярэдні футбольны сэзон Беларусі|ШахцёрСаліСэзон}}
|Месца            = {{Папярэдні футбольны сэзон Беларусі|ШахцёрСалі}}
|Сайт             = http://www.fcshakhter.by/
|Прыналежнасьць   = Беларускія
|pattern_la1=|pattern_b1=|pattern_ra1=
|leftarm1=FFDD00|body1=FFDD00|rightarm1=FFDD00|shorts1=FFDD00|socks1=FFDD00
|pattern_la2=|pattern_b2=|pattern_ra2=
|leftarm2=000000|body2=000000|rightarm2=000000|shorts2=000000|socks2=000000
}}
«'''Шахцёр'''» — беларускі футбольны клюб з [[Салігорск]]у, заснаваны ў 1961 годзе.

Трохразовы [[Чэмпіянат Беларусі па футболе|чэмпіён Беларусі]] (2005, 2020, 2021), трохразовы ўладальнік [[Кубак Беларусі па футболе|Кубка Беларусі]] (2004, 2014, 2019). «Шахцёр» разам зь менскім «[[Дынама Менск (футбольны клюб)|Дынама]]» й клюбам «[[Дынама Берасьце|Дынама]]» ([[Берасьце]]) зьяўляюцца адзінымі клюбамі краіны, які ніколі не выляталі з [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе|Найвышэйшай лігі]] [[Чэмпіянат Беларусі па футболе|чэмпіянату Беларусі]] й гулялі ў ёй ад самага стварэньня ў 1992 годзе. Акрамя таго, салігорскі клюб валодае нацыянальным рэкордам паводле колькасьці матчаў без паразаў у хатніх сустрэчах запар, ня зьведваючы паразаў на стадыёне «[[Будаўнік (стадыён)|Будаўнік]]» са жніўня 2000 году па кастрычнік 2004 году, што склала ў агульным рахунку 60 матчаў.

== Гісторыя ==
=== Першыя гады ===
Амаль адразу са стварэньнем працоўнага паселішча Новастаробінск на рэгулярнай аснове праходзілі футбольныя спаборніцтвы сярод працоўных калектываў. Увосень 1961 году была створана зборная паселішча, якая ў першым жа матчы разграміла каманду раённага цэнтру, гораду [[Старобін]], зь лікам 5:0. Пасьля чаго было прынятае рашэньне аб стварэньні клюбу «Шахцёр», які адразу быў заяўлены ў чэмпіянат [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]]. У 1964 годзе дзякуючы перамозе на абласным узроўні клюб атрымаў запрашэньне на ўдзел у [[чэмпіянат БССР па футболе|чэмпіянаце БССР]].

=== У чэмпіянатах БССР ===
«Шахцёр» пачаў чэмпіянат у адной з трох зонаў, на якія было разьбітае асноўнае спаборніцтва, аднак заняў у выніку толькі 7 радок з удзелу 8 камандаў. Такім жа чынам паводле выніку склаўся й наступны сэзон для салігорскага клюбу. Чэмпіянат 1966 году зьведаў зьмены ў формуле свайго правядзеньня, каманды былі разьбітыя на дзьве лігі, якія мелі ярусны характар. «Шахцёр» трапіў у ніжэйшую зь лігаў і зноўку заняў сёмы радок, атрымаўшы за сэзон вялікую колькасьць крытыкі з-за якасьці пакрыцьця свайго хатняга стадыёну. На наступны год колькасьць камандаў у другой лізе павялічылася, што дало магчымасьць разьбіць каманды на дзьве падгрупы. Гарнякі добра пачалі сэзон, але збавіўшы звароты напрыканцы, занялі толькі чацьвертае месца ў сваёй падгрупе.

У 1968 годзе сьпіс удзельнікаў другой лігі дапоўніла яшчэ адна каманда з Салігорску — «Гарняк», якая аднак адразу стала адным з аўтсайдэраў турніру, у той час як «Шахцёр» заняў першы радок ня толькі ў сваёй зоне, але й у наступным пераходным турніры, прабіўшыся такім чынам у вышэйшую лігу чэмпіянату БССР. Наступны сэзон у галоўнай лізе рэспублікі стаўся няўдалым, то бок клюб заняў перадапошняе месца й вылецеў у другі дывізіён.

У 1970 годзе ў чэмпіянаце другой лігі БССР удзел узялі ўжо 24 клюбы, таму ўсе каманды былі разьмеркаваны на дзьве зоны. «Шахцёр» і «Гарняк» узялі ўдзел у розных зонах, але абодва калектывы занялі месца ў сярэдзіне турнірнай табліцы сваіх зонаў. На наступны год дзеля падвышэньня вынікаў футболу ў горадзе былі аб’яднаныя абодва салігорскія клюбы ў адзін пад назовам «Шахцёр». У выніку клюб заняў трэці радок у сваёй зоне. Сэзон 1972 году клюб скончыў на 5-м месцы другой зоны. У 1973 годзе клюб зноўку заняў трэцяе месца заходняй зоны, пры гэтым доўгі час «Шахцёр» трымаўся ў групе лідэраў, аднак ня здолеў утрымацца, прапусьціўшы наперад маладэчанскую «Сэлену» і менскую «[[Арбіта Менск|Арбіту]]». У 1974 годзе быў скасаваны падзел чэмпіянату БССР на дзьве лігі, то бок усе 30 клюбаў з былых двух лігаў былі падзелены на 3 зоны па 10 клюбаў у кожнай. «Шахцёр» правёў вельмі няўдалы сэзон, не здабыўшы аніводнай перамогі ў сэзоне, і заняў апошняе месца ў сваёй зоне і ў чэмпіянаце агулам. Праз дрэнныя вынікі клюб быў адлучаны ад удзелу ў чэмпіянаце на два гады, правёўшы гэты час у чэмпіянаце Менскай вобласьці. У 1977 годзе салігорцы на год вярнуліся ў чэмпіянат БССР, аднак зноўку вылецелі, заняўшы апошні 11-ы радок у сваёй зоне. Аднак, ужо на сэзон 1979 год клюб зноўку вярнуўся ў чэмпіянат БССР, дзе ў першым сэзоне пасьля вяртаньня калектыў заняў 9-е месца ў сваёй зоне, а праз год — 10-е.

==== Пасьпяховыя 80-я гады ====
Сапраўдны посьпех салігорцаў нападкаў у сэзоне 1981 году, калі «Шахцёр» заняў 2 месца ў сваёй зоне, толькі напрыканцы розыгрышу празь нічыю з «[[Ліда (футбольны клюб)|Абутнікам]]» страціўшы шанец на перамогу ў сваёй зоне. У матчах за бронзавыя мэдалі салігорцы саступілі жодзінскаму «Тарпэда». У 1983 годзе «Шахцёр» заняў 3 месца ў сваёй зоне, а ў 1984 — толькі 8 месца. 1985 год апынуўся для салігорцаў няўдалым у чэмпіянаце, але клюб здабыў спачатку [[Кубак Менскай вобласьці па футболе|Кубак Менскай вобласьці]], а потым і [[Кубак БССР па футболе|Кубак БССР]]<ref name="footballby">[https://football.by/news/44112 «Легенды местного масштаба. Владимир Каваленя»]{{Ref-ru}} Football.by</ref><ref name="kick-off">[http://www.kick-off.by/abff/blr_cwin2.htm «Кубок Белорусской ССР — Финалы»]{{Ref-ru}} Kick-off.by</ref>, выгуляўшы ў фінале гарадзенскі «Алімп». Свой рэспубліканскі кубкавы посьпех «Шахцёр» паўтарыў на наступны год, гэтым разам перагуляўшы менскі «[[Спадарожнік Менск|Спадарожнік]]» зь лікам 3:0. Кубкавыя посьпехі заклалі падмурак да выступаў у чэмпіянаце, у выніку «Шахцёр» у сэзоне 1987 году фінішаваў другім у сваёй зоне, саступіўшы толькі пункт бабруйскаму «[[Белшына Бабруйск|Шыньніку]]». У матчах за бронзу гульцы саступілі «Абутніку». Прыкметна, што найлепшым бамбардзірам сэзону стаў гарняк [[Уладзімер Каваленя]] з 25 галамі на рахунку<ref name="footballby"/>. 

Сэзон 1988 году стаў самым пасьпяховым для «Шахцёра» за савецкім часам. Яшчэ ў жніўні футбалісты з гораду Менскае вобласьці здабылі Кубак БССР<ref name="footballby"/>, у безгалявым фінале, толькі ў сэрыі пэнальці, перамогшы сталічны «Спадарожнік»<ref name="kick-off"/><ref>[http://www.kick-off.by/abff/1988cupf.htm «Финал Кубка БССР 1988»]{{Ref-ru}} Kick-off.by</ref>. У чэмпіянаце клюб стаў наймацьнейшым у сваёй зоне, у выніку чаго ў лістападзе правёў «залаты» двубой з тым самым «Спадарожнікам». Не зважаючы на перамогу ў хатнім матчы зь лікам 2:0, салігорцы ў матчы ў адказ спадзяваліся на абарону і ўтрыманьне ліку, але атрымалі паразу 1:3. У сэрыі пэнальці менчукі здабылі залатыя мэдалі. У той час у складзе каманды выступаў [[Эдуард Дземенкавец]], які пазьней шмат пагуляе ў [[чэмпіянат Беларусі па футболе|чэмпіянатах Беларусі]], а таксама возьме ўдзел у першым у гісторыі матчы [[зборная Беларусі па футболе|зборнай Беларусі]], які адбыўся ўвосень 1992 году супраць [[зборная Ўкраіны па футболе|зборнай Украіны]]. Новы сэзон 1989 годзе ўжо быў падзелены на дзьве групы паводле спартовых вынікаў. «Шахцёр» здабыў бронзавыя мэдалі, прапусьціўшы наперад «Абутнік» і «Спадарожнік». У 1990 годзе ў чарговым розыгрышы чэмпіянату БССР «Шахцёр» заняў другое месца, саступіўшы «Спадарожніку». Акрамя таго, салігорцы ўзялі ўдзел у [[Кубак прафзьвязаў СССР па футболе|Кубку прафзьвязаў СССР]], дзе спыніліся на паўфінале, дзе прагулялі ўкраінскаму «[[Маяк Ачакаў|Маяку]]» з [[Ачакаў|Ачакава]]. Апошні сэзон у гісторыі БССР скончыўся для клюбу пятым месцы, а гарняцкі нападнік [[Генадзь Камінскі]] здабыў 22 галы на свой рахунак.

=== Часы незалежнасьці ===
Па стварэньні ўласнага беларускага першынства, якое спачатку атрымала назоў — Першая ліга, «Шахцёр» быў запрошаны ў элітны дывізіён. Першы розыгрыш праводзіўся ў адно кола, каб перайсьці на схему восень—вясна. Сэзон салігорцы скончылі на 11 месцы, а найлепшымі гульцамі каманды сталі капітан Уладзімер Каваленя і [[Андрэй Рапейка]]. Таксама асобнай узгадкі варты дэбют у клюбе маладога брамніка [[Аляксандар Марцёшкін|Аляксандра Марцёшкіна]]. У наступных сэзон клюб стала займаў пазыцыі ў другой палове табліцы. За гэтыя часы Каваленя пасьпеў на адзін сэзон перайсьці ў дацкі «[[Вайле (футбольны клюб)|Вайле]]» і павярнуцца назад, а да таго ж дэбютаваць [[Сяргей Нікіфарэнка]]. У 1996 годзе на дапамогу клюбу прыйшлі гарвыканкам і прадпрыемства «[[Беларуськалій]]». Аднак, адразу такая дапамога не спрацавала, то бок у сэзоне 1997 году «Шахцёр» заняў апошняе 16 месца ў Першай лізе, але праз аб’яднаньне магілёўскіх клюбаў «[[Дняпро Магілёў|Дняпро]]» і «Трансмаш», а таксама ліквідацыі сталічнай «[[Атака Менск|Атакі]]», «Шахцёр» захаваў месца ў найвышэйшым дывізіёне айчыннага першынства. У тым сэзоне на сутыку колаў каманду ачоліў дасьведчаны трэнэр [[Іван Шчокін]], некалі працаваўшы ў структуры менскага «[[Дынама Менск (футбольны клюб)|Дынама]]». Сэзон 1998 году, зь якога элітны дывізіён пачаў называцца [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе|Найвышэйшай лігай]]. «Шахцёр» скончыў на 11 радку, але ў тым годзе склад гарнякоў дапоўнілі [[Анатоль Будаеў]], [[Дзьмітры Бяспанскі]], [[Дзьмітры Падрэз]], [[Павал Шаўроў]]. Зь менскага «Дынама» вярнуўся Нікіфарэнка. Перад пачаткам сэзону 1999 году «Шахцёр» умацаваўся шэрагам гульцоў зь менскіх «Дынама» і «[[Тарпэда Менск|Тарпэда-МАЗ]]». І не зважаючы на тое, што ў першых двух турах салігорцы трывалі паразы ад сталічных «Дынама» (0:1) і «Тарпэда-МАЗ» (4:1), у наступным вынікі каманды падвысіліся. У 5 туры «Шахцёр» паднавіў клюбны рэкорд, зьнішчыўшы ў хатнім матчы асіпавіцкі «[[Асіпавічы (футбольны клюб)|Сьвіслач-Дах]]» зь лікам 8:1. Першае кола гульцы скончылі на 5 месцы з шанцам на перамогу ў турніры. У паўзу да клюбу прыйшлі [[Юры Вяргейчык]], [[Андрэй Доўнар]] і [[Юры Лагодзіч]]. За чатыры гульні да фінішу салігорцы трымалі чацьвертае месца, тым ня менш апусьціліся на адну прыступку ніжэй. Такі посьпех у тым ліку атрымаўся дзякуючы працы Шчокіна, які 22 студзеня 2000 году трагічна загінуў, патануўшы ў басэйне<ref>[https://by.tribuna.com/tribuna/blogs/belarusfootballhistory/710397/ «„Щекин мог наказать – отправить в армию на день-два“. Каким был самый успешный тренер 90-х»]{{Ref-ru}} Tribuna.</ref>.

Каманду па сьмерці Шчокіна ачоліў [[Мікалай Касьцюкевіч]], ужо тройчы заняўшы пасаду галоўнага трэнэра. Адметным стала набыцьцё лідчаніна [[Аляксандар Юрэвіч|Аляксандра Юрэвіча]]. Сэзон 2000 году пачаўся удала і каманда празь нейкі час займала другі радок, але сэрыя паразаў апусьціла гарнякоў ніжэй. 27 жніўня 2020 году матчам супраць віцебскага «[[Віцебск (футбольны клюб)|Лякаматыву-96]]» (4:0) пачалася хатняя сэрыя без паразаў у чэмпіянаце, якая расьцягнулася ажно на чатыры сэзоны, і агулам склала 60 матчаў запар. У выніку «Шахцёр» паўтарыў леташняе 5 месца Шчокінава пэрыяду. У 2001 годзе «Шахцёр» права дэбютаваць у [[Ліга Эўропы УЭФА|Кубку УЭФА]]. Гэта было зьвязанае з тым, што Беларусь атрымала дадатковае месца праз паказчык фэйр-плэй. Салігорцы ў першым матчы ў Менску атрымалі паразу ад сафійскага [[ЦСКА Сафія|ЦСКА]] зь лікам 1:2, а ў матчы ў адказ таксама прагулялі зь лікам 3:1. Першы гол у эўракубках забіў Падрэз, а ён жа ў канцы чэмпіянату забіў 50-й гол у чэмпіянатах, стаўшы першым гульцом клюба, які дасягнуў такога паказьніку. Паводле вынікаў сэзону «Шахцёр» зноўку заняў 5 радок. Перад пачаткам сэзону 2002 году Касьцюкевіч перайшоў на пасаду старшыні каманды, а галоўным трэнэрам стаў Юры Вяргейчык, ягоным памочнікам — [[Юры Курненін]]<ref>[https://football.by/news/11812 «Юрий Вергейчик: как ковалась бронза»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>. Цудоўны сэзон правялі Нікіфарэнка, Падрэз, Марцёшкін і Будаеў. У выніку только ў апошнім матчы клюб здабыў бронзавыя мэдалі ўпершыню за сувэрэнную гісторыю айчыннага чэмпіянату. У міжсэзоньне гарнякі ўзмацніліся шэрагам гульцоў — з «[[Дняпро Магілёў|Дняпра]]» далучыўся [[Цімафей Калачоў]], з [[БАТЭ Барысаў|БАТЭ]] — [[Вадзім Скрыпчанка]]. Таксама з сталічнага «Дынама» да клюбу прыйшлі [[Андрэй Парываеў]] і [[Вадзім Ласоўскі]]. Пасьля няўдалага старту салігорцы пачалі здабываць перамогі, у тым ліку над леташнім чэмпіёнам БАТЭ. У 10 туры на Будаўніку зь лікам 9:0 была пераможаная менская «[[Энэргетык-БДУ Менск|Зорка-ВА-БДУ]]». Хет-трык у тым матчы здабыў [[Вадзім Бойка]]. У [[Кубак УЭФА Інтэртота|Кубку Інтэртота]] «Шахцёру» таксама пашчасьціла — у першым раўндзе быў пераможаны паўночнаірляндзкі «[[Ома Таўн]]» зь лікам 1:0 на менскім [[Трактар (стадыён)|Трактары]], і 0:9 на востраве Ірляндыя. У наступным раўндзе супраць харвацкай «[[Цыбалія Вінкаўцы|Цыбаліі]]» пасьля хатняй нічыі 1:1, гарнякі атрымалі паразу зь лікам 4:2. Салігорцам крыху не хапіла на фінішы, каб паўтарыць бронзавы посьпех. У выніку з роўнай колькасьцю ў 64 пункты «Шахцёр» скончыў пятым адразу пасьля менскіх «Дынама» і «Тарпэда-СКА». Найлепшым футбалістам розыгрышу быў прызнаны паўабаронца гарнякоў Цімафей Калачоў, які адразу быў запрошаны ва ўкраінскі «[[Шахтар Данецк|Шахтар]]»<ref>[https://football.by/news/9253 «Тимофей Калачев - игрок донецкого „Шахтера“»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>. У 2004 годзе клюбу скарыўся [[Кубак Беларусі па футболе|Кубак Беларусі]], дзе звычайна клюб гуляў няўдала. У фінале на менскім стадыёне [[Дынама (стадыён, Менск)|Дынама]] толькі ў дадатковы час [[Раман Трапачкін]] здабыў першы для Салігорску трафэй у незалежнае Беларусі<ref>[https://football.by/news/9582 «„Шахтер“ - обладатель Кубка Беларуси 2003/2004»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>. 17 кастрычніка 2004 году перарвала хатняя сэрыя без паразаў матчам супраць менскага «Дынама», якое перамагло зь лікам 0:1. Гэтым жа матчам менчукі, якія ў выніку сталі чэмпіёнам краіны, зьнішчылі шанец салігорцаў на срэбра, то бок клюб апынуўся трэцім.

[[Файл:Volvo B12 CARRUS Star 602, ФК "Шахтер", Солигорск (36898413916).jpg|значак|Клюбны аўтобус каманды.]]
Зімой салігорцы страцілі шмат гульцоў, але зьявіліся і новыя футбалісты, як то [[Павал Пласконны]], [[Міхаіл Марціновіч]], [[Аляксандар Кліменка]] ды іншыя. У першых чатырох матчах клюб здабыў толькі адную перамогу, іншыя ж матчы скончыліся ўнічыю. У далейшым клюб набраў хаду, выбішыўся ў лідэры. Адзіную паразу «Шахцёр» атрымаў у перадапошнім туры ў матчы супраць менскага «Дынама» зь лікам 1:0, калі каманда ўжо аформіла перамогу ў чэмпіянаце. Адразу пасьля гэтага пачалася рэканструкцыя хатняга стадыёну, якая працягнулася і на 2006 год. У выніку шмат матчаў «Шахцёр» зладзіў у Менску, а некалькі зь іх у [[Любань|Любані]]. Гарнякі чаргавалі добрыя адрэзкі з дрэннымі, а да пачатку двубою ў [[Ліга чэмпіёнаў УЭФА|Лізе чэмпіёнаў]] спыніліся на чацьвертым месцы. Дэбют у галоўным турніры клюбнага футболу Эўропы адбыўся на гомельскім [[Цэнтральны (стадыён)|Цэнтральным]] стадыёне, які назьбіраў 6 тысяч аматараў футболу. Тым ня менш, заўзятары не дапамаглі клюбу і басьнійскі «[[Шырокі Брыег (футбольны клюб)|Шырокі Брыег]]» здыбаў мінімальную перамогу зь лікам 0:1. З такім жа лікам скончыўся і матч на Балканах. Пасьля эўракубкаў «Шахцёр» набраў хаду і наблізіўся да лідэра БАТЭ, але напрыканцы сэзону не ўтрымаўся і заняў толькі 4 месца. У 2007 годзе да шэрагаў клюбу прыяднаўся [[Дзьмітры Чалей]], да гульца асноўнага складу дарос малады паўабаронца [[Аляксей Рыяс]]. Улетку табар гарнякоў пакінуў [[Павал Бяганскі]], але сапраўднай стратаў стаў сыход у сярэдзіне сэзону ва ўкраінскія «[[Карпаты Львоў|Карпаты]]» лідэра і капітана клюбу Аляксандра Юрэвіча. Клюб здабыў бронзавыя мэдалі першынства краіны, а ў Кубку Інтэртота прасунуўся да другога кваліфікацыйнага раўнду, перамогшы «[[Арарат Ерэван|Арарат]]» і саступіўшы адэскаму «[[Чарнаморац Адэса|Чарнаморцу]]».

У наступныя два сэзоны «Шахцёр» нагоршыў вынікі, за доўгі час апынуўшыся па-за межамі прызавой тройкі. Тым ня мянш, двойчы запар гарнякі дасягалі фіналу Кубка Беларусі. У фінале 18 траўня 2008 атрымалі паразу ад [[Партызан-2002 Менск|МТЗ-РІПА]] зь лікам 1:2. Адзіны гол салігорцаў быў на рахунку [[Валеры Стрыпейкіс|Валера Стрыпейкіса]]. Праз амаль год 31 траўня 2009 году крыўдзіцелем гарнякоў быў «[[Нафтан Наваполацак|Нафтан]]», які таксама перагуляў «Шахцёр» зь лікам 2:1. За некалькі тыдняў да гэтага Вяргейчык пакінуў пасаду галоўнага трэнэра, перайшоўшы на кіроўную пасаду дырэктара клюбу. У тым годзе праз каманду прайшлі некалькі трэнэраў, у тым ліку [[Эдуард Малафееў]]. Слынны беларускі трэнэр папрацаваў нядоўга, у траўні 2010 году ён быў звольнены, але яшчэ да гэтага каманду некаторы час рыхтаваў да матчаў [[Уладзімер Журавель]]. Час кіраваньня Жураўля прыпаў на новы росквіт клюбу, які суправаджаўся чатырма сэзонамі, дзе клюб стала займаў другі радок адразу пасьля БАТЭ. У 2010 годзе ў браме звычайна гуляў [[Юры Цыгалка]], зазьзяла зорка маладога абаронцы [[Дзяніс Палякоў|Дзяніса Палякова]]. Важнымі гульцамі сталі [[Дзьмітры Камароўскі]], [[Павал Сітко]] і [[Сяргей Балановіч]]. Дэбютаваў у складзе салігорцаў сын кіраўніка каманды [[Кірыл Вяргейчык]].

Тры сэзоны запар «Шахцёр» пачынаў і адразу сканчваў выступы ў [[Ліга Эўропы УЭФА|Лізе Эўропы]]<ref>[https://web.archive.org/web/20121204133724/http://goals.by/football/articles/159101 «Серебряный забой»]{{Ref-ru}} Goals.by</ref>. Пры гэтым сустрэчы з супернікам мелі баявы характар, то бок гарнякам толькі крыху не хапала, каб перамагчы сваіх супернікаў. З 2011 па 2013 гады імі былі латвійскі «[[Вэнтсьпілс (футбольны клюб)|Вэнтсьпілс]]», аўстрыйскі «[[Рыд (футбольны клюб)|Рыд]]» і малдоўскі «[[Мілсамі Архэй|Мілсамі]]». Нарэшце, умоўны праклён быў зьняты ў сэзоне [[Ліга Эўропы УЭФА 2014—2015 гадоў|Лігі Эўропы 2014—2015 гадоў]] калі «Шахцёр» двойчы перагуляў ірляндзкі «[[Дэры Сіці]]», перамог у важным выяздным матчы супраць бэльгійскага «[[Зюльтэ-Варэгем (футбольны клюб)|Зюльтэ-Варэгема]]» і сустрэўся ў плэй-оф раўндзе за выхад да групавога этапу зь нідэрляндзкім [[ПСВ Эйндговэн|ПСВ]]. У [[Эйндговэн]]е беларусы згулялі няблага, прапусьціўшы толькі адзін мяч. Нажаль, у матчы ў адказ дубль [[Мэмфіс Дэпай|Мэмфіса Дэпая]] на [[Барысаў-Арэна|Барысаў-Арэне]] вымусіў салігорцаў сысьці з турніру. Паводле словаў дырэктара клюбу Юрыя Вяргейчыка, бюджэт каманды ў 2012 годзе складаў 5,5 млн даляраў<ref>[http://www.pressball.by/news/football/103341 «Бюджет солигорского „Шахтера“ в сезоне-2012 составит 5,5 миллионов долларов»]{{Ref-ru}} «Прессбол».</ref>. 

З 2014 па 2015 гады значна падмацавалася менскае «Дынама», таму «Шахцёр» у гэты час здабываў толькі бронзавыя мэдалі. Тым ня менш, найлепшым бамбардзірам чэмпіянатаў Беларусі 2014 і 2015 гадоў станавіўся менавіта нападнік салігорцаў [[Мікалай Януш]]. У 2014 годзе салігорцы здабылі свой другой Кубак Беларусі на адкрыцьці Барысаў-Арэны ў фінальным матчы супраць гарадзенскага «[[Нёман Горадня|Нёману]]». Пераможны мяч трапна пацэліў у браму супернікаў украінец [[Арцём Старгародзкі]]<ref>[https://web.archive.org/web/20211028141042/https://euroradio.fm/saligorski-shahcyor-vyygrau-futbolny-kubak-belarusi Салігорскі "Шахцёр" выйграў футбольны Кубак Беларусі]. Эўрарадыё.</ref>. Каманду ў той час рыхтавалі трэнэры [[Сяргей Бароўскі]], а па ягоным звальненьні ў чэрвені 2015 году былая зорка гарнякоў Сяргей Нікіфарэнка. Перад пачаткам сэзону 2016 году клюб падмацаваўся двумя гульцамі з жодзінскага «[[Тарпэда-БелАЗ Жодзін|Тарпэда-БелАЗу]]» [[Ігар Бурко|Ігарам Бурко]] і [[Аляксандар Сялява|Аляксандрам Сялявам]], да клюбу таксама далучыўся дасьведчаны [[Аляксандар Паўлаў (футбаліст)|Аляксандар Паўлаў]] ды шэраг іншых гульцоў. Януш зноўку правёў добры сэзон. У выніку «Шахцёр» заняў другі радок. Нават такі вынік не спадабаўся кіраўніцтву і месца Нікіфарэнкі заняў [[Алег Кубараў]]. Да клюбу падцягнуліся шэраг балканцаў, як то [[Дражан Багарыч]], [[Любан Црэпуля]] ды іншыя, а таксама [[Дзяніс Лапцеў]], які ня здолеў замацавацца ў [[чэмпіянат Расеі па футболе|чэмпіянаце Расеі]]. Улетку 2017 году Кабарава за стырном каманды замяніў польскі адмысловец [[Марэк Зуб]], і «Шахцёр» захоўваў шанцы на залатыя мэдалі да самага фінішу розыгрышу, але прагуляў у апошняй сустрэчы «Нёману» і скончыў толькі трэцім. 

[[Файл:Lech P-Szachcior S.jpg|значак|зьлева|Спрэчкі ў матчы «Шахцёру» з познанскім «Лехам» у другім раўндзе Лігі Эўропы (2 жніўня 2018).]]
Камплектаваньне да сэзону 2018 году сапраўды было значным, то бок у Салігорск прыбылі шмат замежнікаў, але сапраўды загуляць здолелі толькі альбанец [[Эліс Бакай]] і славак [[Юліюш Сёке]]. Пачатак для гарнякоў быў зусім жахлівым, пасьля хатняй нічыёй зь берасьцейскім «[[Дынама Берасьце|Дынама]]» каманда трывала паразы ад «[[Віцебск (футбольны клюб)|Віцебска]]» і «[[Слуцак (футбольны клюб)|Слуцка]]». Да гульні 4 тура каманды рыхтаваў уже расейскі трэнэр [[Сяргей Ташуеў]]. У траўні ж з пасады дырэктара сышоў Вяргейчык, які перайшоў на працу ў [[Беларуская фэдэрацыя футболу|Беларускую фэдэрацыю футболу]]<ref>[https://sportpanorama.by/fans/andrej-leonchik-s-gazona-v-direktorskoe-kreslo «Андрей Леончик: С газона в директорское кресло»]{{Недаступная спасылка|date=May 2024 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}{{Ref-ru}} Спортивная панорама.</ref>. З новым галоўным трэнэрам клюб палепшыў вынікі, але празь нічыі з асноўнымі канкурэнтамі і дзьвюма паразамі ўвосень ад «[[Іслач Менскі раён|Іслачы]]» і «Тарпэда-БелАЗ» каманда не дацягнулася да БАТЭ і здабыла толькі срэбныя мэдалі. Перад сэзонам 2019 году салігорцы ўмацаваліся сэрбскім абаронцам [[Нікала Антыч]]ам і аўстрыйцам [[Дарка Бодул]]ам, да таго ж з расейскага «[[Амкар Перм|Амкару]]» вярнуўся Балановіч. Значнай стратаў стаў пераход Лапцева да прамых канкурэнтаў берасьцейкага «Дынама». Клюб заняў трэцяе месца, але пры гэтым клюб здабыў свой чарговы Кубак Беларусі, перагуляўшы ў фінале «Віцебск». У розыгрышу Лігі Эўропы гарнякі прасунуліся да трэцяга кваліфікацыйнага раўнда, дзе саступілі італьянскаму «[[Тарына Турын|Тарына]]»<ref>[https://www.svaboda.org/a/30111841.html «БАТЭ выйшаў у плэй-оф Лігі Эўропы, „Шахцёр“ не»]. Радыё «Свабода».</ref>. У той камандзе 2019 году адну з ключовых роляў гуляў уласны выхаванец [[Юры Кавалёў]].

З заняпадам асноўных канкурэнтаў «Шахцёр» толькі павялічваў выдаткі на набыцьцё футбалістаў, дзякуючы галоўнаму спонсару «Беларуськалію». Гэтак	у студзені 2020 году з сэрбскага «[[Напрэдак Крушавац|Напрэдаку]]» за 500 тысяч эўра быў набыты [[Ігар Іванавіч]], з «[[Пролетэр Нові Сад|Пролетэру]]» за 400 тысяч эўра ў клюб перайшоў [[Зарыя Ламбуліч]]. Праз год за 700 тысяч эўра ў Салігорск пераехаў [[Дэмба Дарба]]<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2187 «Дембо Дарбо перешел в „Шахтер“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>, а за 300 тысяч эўра да гарнякоў далучыўся [[Эзэ Акеўгі]]. Таксама пасьля салігорцы набылі з славенскіх клюбаў нападнікаў [[Дарыё Колабарыч]]а<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2530 Дарио Колобарич стал игроком „Шахтера“]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref> і [[Джорджэ Іванавіч]]а<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2430 «Джордже Иванович стал игроком „Шахтера“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>, агулам за якіх клюб выдаткаваў больш за 1 мільён эўра. На тле такіх набыцьцяў канкурэнты толькі паслабелі — праект берасьцейскага «Дынама» быў закінуты бізнэсоўцам [[Аляксандар Зайцаў|Аляксандрам Зайцавым]], а БАТЭ па сьмерці [[Анатоль Капскі|Анатоля Капскага]] больш амаль ня меў посьпехаў у эўракубках і, такім чынам, пацярпеў у фінансавым пляне. «Шахцёр» жа тройчы запар з 2020 па 2022 гады станавіўся чэмпіёнам краіны. Большасьць з замежнікаў часта сыходзілі з клюбу як вольныя агенты, за што клюб крытыкавалі, але, напраўду, часам клюб і зарабляў на продажы сваіх гульцоў. Гэтак у жніўні 2020 году за 1,5 млн эўра нападнік [[Віталь Лісаковіч]] перайшоў да табару расейскага «[[Лякаматыў Масква|Лякаматыву]]», а праз два гады гамбіец Дарба быў прададзены ў эмірацкі «[[Аль-Наср Дубай|Аль-Наср]]» за такія ж грошы<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2943 «„Шахтер“ и „Аль-Наср“ подписали трансферное соглашение о переходе Дембо Дарбо»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>. Цікава, што не зважаючы на тое, што клюб тройчы здабываў залатыя мэдалі, на трэнэрскай пасадзе ўвесь гэты час адбываліся зьмены. Праз клюб пасьпелі прайсьці [[Раман Грыгарчук]], [[Сяргей Гурынка]]<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2472 «Сергей Гуренко возглавил „Шахтер“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>, [[Аляксей Бага]]<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2550 «Алексей Бага стал главным тренером „Шахтера“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>, [[Іван Біёнчык]]<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2668 «Иван Биончик – главный тренер „Шахтера“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>, зноўку Сяргей Ташуеў<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=2803 «Сергей Ташуев – главный тренер „Шахтера“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref> і [[Міліч Чурчыч]]<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=3026 «Милич Чурчич назначен исполняющим обязанности главного тренера»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>. Зь сьнежня 2022 году салігорскую дружыну зноўку ачольваў Аляксей Бага<ref>[https://www.fcshakhter.by/article.asp?id=3116 «Алексей Бага — главный тренер „Шахтера“»]{{Ref-ru}} Афіцыйны сайт «Шахцёра».</ref>.

30 студзеня 2023 году ў клюбе адбыліся ператрусы. Быў затрыманы дырэктар Аляксандар Марчанка. Пазьней стала вядома, што [[Сьледчы камітэт Беларусі]] распачаў крымінальную справу па факце спробы подкупу ўдзельнікаў спартовых спаборніцтваў<ref>{{cite web|date = 2023-01-31|url = https://football.by/news/171661 |title = Не "договорняк", а стимулирование: матч с "Белшиной" ни при чем, но у "Шахтера" все равно большие проблемы. Что известно на данный момент? |website = football.by |access-date = 2023-12-06|language = ru}}</ref>. 11 траўня 2023 году Камітэт кантрольна-дысцыплінарных і этычных пытаньняў [[Беларуская фэдэрацыя футболу|Беларускай фэдэрацыі футболу]] пазбавіў футбольны клюб «Шахцёр» [[Залаты мэдаль|залатых мэдалёў]]. На падставе зьвестак Сьледчага камітэту Беларусі і апытаньня 20 асобаў выявілі ладжаньне кіраўніцтвам клюбу дамоўных гульняў у ходзе [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2022 году|першынства Беларусі 2022 году]] на падставе подкупу камандаў [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2022 году|Найвышэйшай лігі]]. За гэта «Шахцёр» таксама адхілілі ад удзелу ў эўрапейскіх кубкавых турнірах 2023—2024 гадоў<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=«Шахцёр» і «Энэргетык-БДУ» адхілены ад удзелу ў эўракубкавых турнірах|спасылка=https://blr.belta.by/sport/view/shahtser-i-energetyk-bdu-adhileny-ad-udzelu-u-eurakubkavyh-turnirah-127883-2023/|выдавец=[[Беларускае тэлеграфнае агенцтва]]|дата публікацыі=11 траўня 2023|дата доступу=12 траўня 2023}}</ref>. 22 траўня 2023 году «Шахцёр» быў пазбаўлены яшчэ 5 пунктаў у чэмпіянаце 2023 году<ref name="dedication2">{{cite web|title=Заседание Комитета по клубному лицензированию АБФФ. Итоги|url=https://abff.by/news/article/zasedanie-komiteta-po-klubnomu-licenzirovaniu-abff-itogi-87046|publisher=[[АБФФ]]|date=2023-05-22|access-date=2023-12-06|lang=ru}}</ref>. У выніку каманда адразу апынулася ў канцы табліцы, пазьней праз браку выплатаў былым гульцам на «Шахцёр» былі накладзеныя забароны на трансфэры. Пагатоў, многія гульцы ўлетку 2023 году зышлі з клюбу. Тым ня менш, не зважаючы на пагаршэньне вынікаў, каманда засталася баяздольнай і пераўзышла ў табліцы менскі [[Энэргетык-БДУ Менск|«Энэргетык»-БДУ]] і бабруйскую «[[Белшына Бабруйск|Белшыну]]», скончыўшы сезон на 13-м месцы. Па сканчэньні першынства клюб пакінуў Аляксей Бага<ref>[https://football.by/news/181737 «Бага покинул „Шахтер“, церемония „Звездный мяч». Что было вчера и будет сегодня»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>.

== Дасягненьні ==
* '''[[Чэмпіянат Беларусі па футболе|Чэмпіянат Беларусі]]''':
** '''Пераможца''' (3): [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2005 году|2005]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2020 году|2020]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2021 году|2021]]
** '''Другое месца''' (6): [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2010 году|2010]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2011 году|2011]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2012 году|2012]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2013 году|2013]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2016 году|2016]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2018 году|2018]]
** '''Трэцяе месца''' (8): [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2002 году|2002]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2004 году|2004]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2006 году|2006]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2007 году|2007]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2014 году|2014]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2015 году|2015]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2017 году|2017]], [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2019 году|2019]]
* '''[[Кубак Беларусі па футболе|Кубак Беларусі]]''':
** '''Пераможца''' (3): [[Кубак Беларусі па футболе 2003—2004 гадоў|2004]], [[Кубак Беларусі па футболе 2013—2014 гадоў|2014]], [[Кубак Беларусі па футболе 2018—2019 гадоў|2019]]
* '''[[Супэркубак Беларусі па футболе|Суперкубак Беларусі]]''':
**'''Пераможца''' (1): [[Супэркубак Беларусі па футболе 2021|2021]], [[Супэркубак Беларусі па футболе 2023|2023]]

== Склад ==
: ''Актуальны на 13 верасьня 2024 году''
{{Склад}}
{{Гулец|2|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Андрэй Макаранка]]||2002}}
{{Гулец|3|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Макар Ліцкевіч]]||2002}}
{{Гулец|4|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Сямён Шасьцілоўскі]]||1994}}
{{Гулец|11|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Вячаслаў Прыгодзіч]]||2004}}
{{Гулец|12|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Дзяніс Гружэўскі]]||2000}}
{{Гулец|13|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Максім Бурко]]||2004}}
{{Гулец|14|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Ільля Лукашэвіч]]||1998}}
{{Гулец|17|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Уладзіслаў Кабышаў]]||2001}}
{{Гулец|19|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Ільля Сьвірыдзенка]]||2002}}
{{Гулец|22|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Дзьмітры Шуляк]]||2002}}
{{Гулец|23|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Максім Кавалевіч]]||2002}}
{{Гулец|27|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Станіслаў Сьцефановіч]]||2004}}
{{Гулец|28|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Арсень Чакур]]||2005}}
{{Гулец|29|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Андрэй Кабышаў]]||2003}}
{{Падзел складу}}
{{Гулец|32|{{Сьцяг Беларусі}}|Бр|[[Сяргей Чэрнік]]||1988}}
{{Гулец|35|{{Сьцяг Беларусі}}|Бр|[[Ігар Малашчыцкі]]||2002}}
{{Гулец|47|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Данііл Падбярозны]]||2003}}
{{Гулец|49|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Андрэй Дзенісюк]]||2005}}
{{Гулец|55|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Павал Дубоўскі]]||2005}}
{{Гулец|71|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Ягор Грывенеў]]||2006}}
{{Гулец|77|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Мікалай Сотнікаў]]||2005}}
{{Гулец|80|{{Сьцяг Беларусі}}|Аб|[[Кірыл Янкоўскі]]||1999}}
{{Гулец|87|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Вадзім Марцінкевіч]]||2004}}
{{Гулец|88|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Дзяніс Кавалевіч (2003)|Дзяніс Кавалевіч]]||2003}}
{{Гулец|89|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Аляксей Гараст]]||2004}}
{{Гулец|91|{{Сьцяг Беларусі}}|Нап|[[Марк Буланаў]]||2005}}
{{Гулец|98|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Мікіта Шаўла]]||2006}}
{{Гулец|99|{{Сьцяг Беларусі}}|ПА|[[Іван Зянькоў]]||2003}}
{{Канец складу}}

== Статыстыка ==
=== Чэмпіянат і Кубак Беларусі ===
{|class="wikitable" style="text-align: center;"
!width=55|Сэзон
!width=50|Ліга
!width=30|Месца
!width=30|{{Падказка|Г|Гульні}}
!width=30|{{Падказка|В|Выйгрышы}}
!width=30|{{Падказка|Н|Нічыі}}
!width=30|{{Падказка|П|Паразы}}
!width=60|{{Падказка|РМ|Розьніца мячоў}}
!width=45|{{Падказка|Пкт|Пункты}}
![[Кубак Беларусі па футболе|Кубак]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2012 году|2012]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе|Найвышэйшая]] || {{Срэбны мэдаль}} || 30 || 18 || 7 || 5 || 59–24 || 61 || [[Кубак Беларусі па футболе 2012—2013 гадоў|1/4]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2013 году|2013]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе|Найвышэйшая]] || {{Срэбны мэдаль}} || 32 || 17 || 7 || 8 || 44–26 || 58 || [[Кубак Беларусі па футболе 2013—2014 гадоў|Ул]]&nbsp;{{Зл|Уладальнік}}
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2014 году|2014]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе|Найвышэйшая]] || {{Бронзавы мэдаль}} || 32 || 14 || 8 || 10 || 35–28 || 50 || [[Кубак Беларусі па футболе 2014—2015 гадоў|Ф]]&nbsp;{{Ср|Фіналіст}}
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2015 году|2015]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2015 году|Найвышэйшая]] || {{Бронзавы мэдаль}} || 26 || 14 || 7 || 5 || 47–27 || 49 || [[Кубак Беларусі па футболе 2015—2016 гадоў|1/4]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2016 году|2016]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2016 году|Найвышэйшая]] || {{Срэбны мэдаль}} || 30 || 17 || 8 || 5 || 46–20 || 59 || [[Кубак Беларусі па футболе 2016—2017 гадоў|Ф]]&nbsp;{{Ср|Фіналіст}}
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2017 году|2017]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2017 году|Найвышэйшая]] || {{Бронзавы мэдаль}} || 30 || 20 || 5 || 5 || 52–22 || 65 || [[Кубак Беларусі па футболе 2017—2018 гадоў|1/4]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2018 году|2018]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2018 году|Найвышэйшая]] || {{Срэбны мэдаль}} || 30 || 19 || 7 || 4 || 45–14 || 64 || [[Кубак Беларусі па футболе 2018—2019 гадоў|Ул]]&nbsp;{{Зл|Уладальнік}}
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2019 году|2019]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2019 году|Найвышэйшая]] || {{Бронзавы мэдаль}} || 30 || 20 || 5 || 5 || 59–21 || 65 || [[Кубак Беларусі па футболе 2019—2020 гадоў|1/2]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2020 году|2020]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2020 году|Найвышэйшая]] || {{Залаты мэдаль}} || 30 || 17 || 8 || 5 || 57-21 || 59 || [[Кубак Беларусі па футболе 2020—2021 гадоў|1/2]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2021 году|2021]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2021 году|Найвышэйшая]] || {{Залаты мэдаль}} || 30 || 24 || 3 || 3 || 62-18 || 75 || [[Кубак Беларусі па футболе 2021—2022 гадоў|1/8]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2022 году|2022]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2022 году|Найвышэйшая]] || — || 30 || 20 || 5 || 5 || 55-17 || 65 || [[Кубак Беларусі па футболе 2022—2023 гадоў|1/4]]
|-
| [[Чэмпіянат Беларусі па футболе 2023 году|2023]] || [[Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе 2023 году|Найвышэйшая]] || 13 || 28 || 13 || 5 || 10 || 50-40 || 9 || [[Кубак Беларусі па футболе 2023—2024 гадоў|1/4]]
|}

=== Удзел у эўракубках ===
{| class="wikitable" style="text-align: right;"
|- style="text-align: center;"
!Кубак
!width=30|Г
!width=30|В
!width=30|Н
!width=30|П
!width=70|М
|-
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА|Ліга чэмпіёнаў]]||5||0||1||4||0—4
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Кубак УЭФА/Ліга Эўропы]]||36||12||11||13||49—43
|-
|[[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА|Ліга канфэрэнцыяў]]||2||0||0||2||1—3
|-
|[[Кубак УЭФА Інтэртота|Кубак Інтэртота]]||12||5||2||5||22—18
|-
|Усяго||55||17||14||24||72—66
|}

{| class="wikitable"
! Сэзон
! Кубак
! Раўнд
! 
! Клюб
! Дома
! У гасьцях
|-
|[[Кубак УЭФА 2001—2002 гадоў|2001—2002]]
|[[Кубак УЭФА]]
|к/р
|{{Сьцяг Баўгарыі}}
|[[ЦСКА Сафія]]
|1:2
|1:3
|-
|[[Кубак УЭФА Інтэртота 2003 году|2003]]
|[[Кубак УЭФА Інтэртота|Кубак Інтэртота]]
|1 раўнд
|{{Сьцяг Паўночнай Ірляндыі}}
|[[Ома Таўн]]
|1:0
|7:1
|-
|
|
|2 раўнд
|{{Сьцяг Харватыі}}
|[[Цыбалія Вінкаўцы|Цыбалія]]
|1:1
|2:4
|-
|[[Кубак УЭФА 2004—2005 гадоў|2004—2005]]
|[[Кубак УЭФА]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Малдовы}}
|[[Ністру Атач]]
|1:2
|1:1
|-
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА 2006—2007 гадоў|2006—2007]]
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА|Ліга чэмпіёнаў]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Босьніі і Герцагавіны}}
|[[Шырокі Брыег (футбольны клюб)|Шырокі Брыег]]
|0:1
|0:1
|-
|[[Кубак УЭФА Інтэртота 2007 году|2007]]
|[[Кубак УЭФА Інтэртота|Кубак Інтэртота]]
|1 раўнд
|{{Сьцяг Армэніі}}
|[[Арарат Ерэван|Арарат]]
|4:1
|0:2
|-
|
|
|2 раўнд
|{{Сьцяг Украіны}}
|[[Чарнаморац Адэса|Чарнаморац]]
|0:2
|2:4
|-
|[[Кубак УЭФА Інтэртота 2008 году|2008]]
|[[Кубак УЭФА Інтэртота|Кубак Інтэртота]]
|1 раўнд
|{{Сьцяг Польшчы}}
|[[Краковія Кракаў|Краковія]]
|3:0
|2:1
|-
|
|
|2 раўнд
|{{Сьцяг Аўстрыі}}
|[[Штурм Грац|Штурм]]
|0:0
|0:2
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2011—2012 гадоў|2011—2012]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|2 к/р
|{{Сьцяг Латвіі}}
|[[Вэнтсьпілс (футбольны клюб)|Вэнтсьпілс]]
|0:1
|2:3
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2012—2013 гадоў|2012—2013]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|2 к/р
|{{Сьцяг Аўстрыі}}
|[[Рыд (футбольны клюб)|Рыд]]
|1:1
|0:0
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2013—2014 гадоў|2013—2014]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|2 к/р
|{{Сьцяг Малдовы}}
|[[Мілсамі Архэй]]
|1:1
|1:1 (2:4, [[пэнальці (футбол)|пэн]].)
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2014—2015 гадоў|2014—2015]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|2 к/р
|{{Сьцяг Ірляндыі}}
|[[Дэры Сіці]]
|5:1
|1:0
|-
|
|
|3 к/р
|{{Сьцяг Бэльгіі}}
|[[Зюльтэ-Варэгем (футбольны клюб)|Зюльтэ-Варэгем]]
|2:2
|5:2
|-
|
|
|Плэй-оф
|{{Сьцяг Нідэрляндаў}}
|[[ПСВ Эйндговэн]]
|0:2
|0:1
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2015—2016 гадоў|2015—2016]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Паўночнай Ірляндыі}}
|[[Гленавон Лурган]]
|3:0
|2:1
|-
|
|
|2 к/р
|{{Сьцяг Аўстрыі}}
|[[Вольфсбэрг (футбольны клюб)|Вольфсбэрг]]
|0:1
|0:2
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2016—2017 гадоў|2016—2017]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Фарэрскіх астравоў}}
|[[Рунавік (футбольны клюб)|Рунавік]]
|5:0
|2:0
|-
|
|
|2 к/р
|{{Сьцяг Славеніі}}
|[[Дамжале (футбольны клюб)|Дамжале]]
|1:1
|1:2
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2017—2018 гадоў|2017—2018]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Летувы}}
|[[Судува Мар’ямпаль]]
|0:0
|1:2
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2018—2019 гадоў|2018—2019]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Ўэйлзу}}
|[[Конас-Кій Номадс]]
|2:0
|3:1
|-
|
|
|2 к/р
|{{Сьцяг Польшчы}}
|[[Лех Познань]]
|1:1
|1:3 ([[дадатковы час (футбол)|д. ч.]])
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2019—2020 гадоў|2019—2020]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Мальты}}
|[[Гібэрніянз Паола|Гібэрніянз]]
|1:0
|1:0
|-
|
|
|2 к/р
|{{Сьцяг Даніі}}
|[[Эсб’ерг (футбольны клюб)|Эсб’ерг]]
|2:0
|0:0
|-
|
|
|3 к/р
|{{Сьцяг Італіі}}
|[[Тарына Турын|Тарына]]
|1:1
|0:5
|-
|[[Ліга Эўропы УЭФА 2020—2021 гадоў|2020—2021]]
|[[Ліга Эўропы УЭФА|Ліга Эўропы]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Малдовы}}
|[[Сфынтул Георге Суручэнь|Сфынтул Георге]]
|0:0 (1:4, [[пэнальці (футбол)|пэн]].)
|—
|-
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА 2021—2022 гадоў|2021—2022]]
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА|Ліга чэмпіёнаў]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Баўгарыі}}
|[[Лудагорац Разград|Лудагорац]]
|0:1
|0:1
|-
|[[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА 2021—2022 гадоў|2021—2022]]
|[[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА|Ліга канфэрэнцыяў]]
|2 к/р
|{{Сьцяг Люксэмбургу}}
|[[Фоля Эш]]
|1:2
|0:1
|-
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА 2022—2023 гадоў|2022—2023]]
|[[Ліга чэмпіёнаў УЭФА|Ліга чэмпіёнаў]]
|1 к/р
|{{Сьцяг Славеніі}}
|[[Марыбор (футбольны клюб)|Марыбор]]
|0:2
|0:0
|-
|[[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА 2022—2023 гадоў|2022—2023]]
|[[Ліга канфэрэнцыяў УЭФА|Ліга канфэрэнцыяў]]
|3 к/р
|{{Сьцяг Румыніі}}
|[[ЧФР Клуж]]
|0:0
|0:1
|}

== Галоўныя трэнэры ==
* [[Сяргей Ташуеў]] (з красавіка 2018 году)<ref>[http://www.football.by/news/112127.html «Шахтер» возглавил Сергей Ташуев]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>
* [[Марэк Зуб]] (ліпень 2017 году — красавік 2018 году)<ref>[http://www.football.by/news/102223.html Марек Зуб приступил к исполнению обязанностей главного тренера «Шахтера»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>
* [[Алег Кубараў]] (сьнежань 2016 году — ліпень 2017 году)<ref>[http://www.football.by/news/93971.html «Шахтер» официально объявил о подписании Кубарева]{{Ref-ru}}. Football.by</ref>
* [[Сяргей Нікіфарэнка]] (чэрвень 2015 году — сьнежань 2016 году, в. а. у чэрвені — жніўні 2015 году)<ref>[http://www.football.by/news/71456.html Сергей Боровский подал в отставку с поста главного тренера «Шахтера»]{{Ref-ru}}. Football.by</ref><ref>[http://by.tribuna.com/football/1032079715.html Никифоренко официально утвержден в качестве главного тренера «Шахтера»]{{Ref-ru}}. Tribuna.</ref>
* [[Сяргей Бароўскі]] (студзень 2014 году — чэрвень 2015 году)
* [[Уладзімер Журавель]] (да сьнежня 2013 году)

== Крыніцы ==
{{Крыніцы|2}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* [http://www.fcshakhter.by/ Афіцыйная старонка]{{ref-ru}}

{{Найвышэйшая ліга чэмпіянату Беларусі па футболе}}
{{Чэмпіёны Беларусі па футболе}}
{{Уладальнікі Кубка Беларусі па футболе}}

[[Катэгорыя:Салігорск]]