Уладзімер Дзюба

	Уладзімер Дзюба
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 лютага 1946 (78 гадоў); Палтава, УССР, СССР;
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, драматург
Мова	беларуская мова

Уладзімер Іва́навіч Дзю́ба (нар. 24 лютага 1946, г. Палтава, УССР) — беларускі паэт, драматург.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў сям’і служачых. Дзяцінства прайшло ў вёсцы Патапаўка Буда-Кашалёўскага раёну. Пасьля заканчэньня аддзяленьня беларускай мовы і літаратуры філялягічнага факультэту Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту ў 1968 годзе працаваў выкладчыкам беларускай мовы і літаратуры ў Мікалаеўскай сярэдняй школе Буда-Кашалёўскага раёну. Служыў у Савецкай Арміі (1968—1969), працаваў рэдактарам на Гомельскай студыі тэлебачаньня (1970—1972), літсупрацоўнікам газэты «Гомельская праўда» (1972—1977). З 1978 году — карэспандэнт газэты «На страже Октября», з 1980 году — старэйшы рэдактар літаратурна-драматычнага вяшчаньня на Беларускім радыё. Сябра СП СССР з 1986 году.

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першы верш надрукаваў у буда-кашалёўскай раённай газэце «Ленінскі шлях» у школьныя гады. Зь вершамі ў рэспубліканскім друку выступіў упершыню ў 1963 годзе ў газэце «Чырвоная змена»). Аўтар зборнікаў паэзіі «Вуліцы без назваў» (1972), «Кругазварот» (1976), «Карані бліскавіцы» (1986). Напісаў радыёп’есы ў вершах «Жыцьцё рэвалюцыянэра» (з А. Пётухам, пастаўлена ў 1987 годзе), «Я. Арлоўскі» (пастаўлена ў 1989 годзе), «Нарачным. Рукевічу. Рылееў» (пастаўлена ў 1990 годзе).