Сябар
Ся́бар — добра знаёмы чалавек, зь якім падтрымліваюцца сяброўскія, даверлівыя стасункі; тава́рыш, пры́яцель.
Арыстотэль уяўляў сябра як alter ego.
Сяброўскія стасункі між юнакамі і дзяўчатамі нярэдка садзейнічаюць узьнікненьню каханьня.
Этымалёгія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паходзіць ад літоўскага сябрь — таварыш, саўдзельнік. Упершыню згаданае ў Пскоўскай суднай грамаце(d), пазьней — у Перамышлеўскім жыцьці Ісуса Хрыста(d)[1] і Статуце Вялікага Княства Літоўскага 1529 року.
Прыказкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Чалавек безь сяброў, што печ бяз дроў
- Няма грошай — не бяда, як сяброў грамада
- Лепш сто сяброў, чым сто рублёў
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Brückner 1927. С. 505.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Aleksander Brückner. siabr (пол.) // Słownik etymologiczny języka polskiego. — Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza, 1927.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |