Дзяцел сырыйскі
| Сырыйскі дзяцел | |
 | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы |
| Тып | Хордавыя |
| Кляса | Птушкі |
| Атрад | Дзятлападобныя |
| Сямейства | Дзятлавыя |
| Род | Dendrocopos |
| Від | Сырыйскі дзяцел |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Dendrocopos syriacus (Hemprich, 1833) | |
| Арэал | |
| |
Сыры́йскі дзя́цел (па-лацінску: Dendrocopos syriacus) — невялікая птушка сямейства дзятлавых. Напачатку від быў распаўсюджаны на Бліжнім Усходзе і ў заходняй часцы Блізкай Азіі. Але ўжо напрыканцы XIX ст. арэал птушкі пачаў распаўсюджвацца на Балканы, Цэнтральную і Ўсходнюю Эўропу. За апошнія гады птушка зьявілася ў Беларусі, Украіне і цэнтральнай Расеі. Від падобны да вялікага дзятла, бывае, што дзеліць зь ім тэрыторыю і спарваецца.
Апісаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Стракаты, чорныя палосы ад асновы дзюбы да выгіну шыі, на грудзях (ня блытаць зь вялікім дзятлам). Маладыя з чырвонай «шапачкай», а таксама з чырвонымі плямамі сьпераду шыі. Адметнымі рысамі зьяўляюцца таксама паводзіны, біятоп і голас. Голас: больш крыклівы, чым вялікі дзяцел; стукае больш часта, позыў «лік, нік». У гнездавы пэрыяд «лікк-ірр». Даўжыня цела 22—25 см, размах крылаў 39—45 см[1].
Падвіды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- D. s. syriacus — паўдёва-ўсходняя Эўропа, Малая Азія;
- D. s. transcaucasicus — паўднёвыя сьхілы Каўказу і ўсходні Іран.
Біятоп
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Лісьцевыя або зьмяшаныя лясы (асабліва ў рачных далінах перадгор’яў і горных тэрыторыяў) радзей бары, паркі, сады, абсаджаныя дрэвамі дарогі, таксама ў сяльгасландшафце. У Баўгарыі даходзіць да 1000 м в. у. м., у Армэніі — да 1500 м в. у. м.
Гняздо
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У дупле (часьцей за ўсё мяккага дрэва), скупая высьцілка з рэшткаў трэсак. Дыямэтар адтуліны 3,5 см, глыбіня дупла 20—25 см, шырыня гнездавой камэры 5—6 см, вышыня — прыблізна 15 см.
Яйкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]4—7 (3—8), эліптычныя, белыя, бліскучыя. Памеры: 26,5 × 19,0 мм (24,0—28,5 × 17,5—19,5 мм).
Арэал
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паўдёва-ўсходняя Эўропа, Малая Азія, Каўказ і на Поўдзень праз Іран да Аманскага заліву.
Пералёты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аселы.
Месца зімовак
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У межах гнездавога арэалу.
На Беларусі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Упершыню адзначаны толькі ў 1970-х гадах; да 1990-х — вельмі рэдкі, распаўсюджаны на гнездаваньні толькі па крайнім Поўдні краіны аселы від.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дзяцел сырыйскі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў