Дзяцел сырыйскі

Сырыйскі дзяцел
	Сырыйскі дзяцел
Клясыфікацыя
Царства	Жывёлы
Тып	Хордавыя
Кляса	Птушкі
Атрад	Дзятлападобныя
Сямейства	Дзятлавыя
Род	Dendrocopos
Від	Сырыйскі дзяцел
Бінамінальная намэнклятура
	Dendrocopos syriacus (Hemprich, 1833)
Арэал
	Сырыйскі дзяцел на Віківідах Сырыйскі дзяцел у Вікісховішчы ITIS 554049 · NCBI 301974

Сыры́йскі дзя́цел (па-лацінску: Dendrocopos syriacus) — невялікая птушка сямейства дзятлавых. Напачатку від быў распаўсюджаны на Бліжнім Усходзе і ў заходняй часцы Блізкай Азіі. Але ўжо напрыканцы XIX ст. арэал птушкі пачаў распаўсюджвацца на Балканы, Цэнтральную і Ўсходнюю Эўропу. За апошнія гады птушка зьявілася ў Беларусі, Украіне і цэнтральнай Расеі. Від падобны да вялікага дзятла, бывае, што дзеліць зь ім тэрыторыю і спарваецца.

Апісаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Стракаты, чорныя палосы ад асновы дзюбы да выгіну шыі, на грудзях (ня блытаць зь вялікім дзятлам). Маладыя з чырвонай «шапачкай», а таксама з чырвонымі плямамі сьпераду шыі. Адметнымі рысамі зьяўляюцца таксама паводзіны, біятоп і голас. Голас: больш крыклівы, чым вялікі дзяцел; стукае больш часта, позыў «лік, нік». У гнездавы пэрыяд «лікк-ірр». Даўжыня цела 22—25 см, размах крылаў 39—45 см^[1].

Падвіды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

D. s. syriacus — паўдёва-ўсходняя Эўропа, Малая Азія;
D. s. transcaucasicus — паўднёвыя сьхілы Каўказу і ўсходні Іран.

Біятоп[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Лісьцевыя або зьмяшаныя лясы (асабліва ў рачных далінах перадгор’яў і горных тэрыторыяў) радзей бары, паркі, сады, абсаджаныя дрэвамі дарогі, таксама ў сяльгасландшафце. У Баўгарыі даходзіць да 1000 м в. у. м., у Армэніі — да 1500 м в. у. м.

Гняздо[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У дупле (часьцей за ўсё мяккага дрэва), скупая высьцілка з рэшткаў трэсак. Дыямэтар адтуліны 3,5 см, глыбіня дупла 20—25 см, шырыня гнездавой камэры 5—6 см, вышыня — прыблізна 15 см.